◄ مردم برای عبور و مرور، ریسک عبور از ریل را به جان نخرند
در حاشیه خطوط ریلی ایران، بارها و بارها مردم قصد داشتند از ریل‌ها عبور کنند اما به دلیل عدم رعایت مسائل ایمنی برای خود و منافع ملی حادثه‌آفرین شدهاند.
از زمانی که قطار بر روی ریل‌های موازی شروع به حرکت کرده است، بسیاری از افراد حاشیه‌نشین این مسیر آهنی بارها با سوانحی روبرو شدهاند که با اندکی دقت و رعایت مسائل ایمنی می‌توانست حادثه‌ساز نشود. در حاشیه خطوط ریلی ایران، بارها و بارها مردم قصد داشتند از ریل‌ها عبور کنند اما به دلیل عدم رعایت مسائل ایمنی برای خود و منافع ملی حادثه‌آفرین شدهاند.
چراکه آن‌ها هرگز باور نمی‌کردند که قطار می‌‌‌تواند بسیار سریع‌‌‌تر ازآنچه که به نظر میرسد، به آن‌ها نزدیک شده و درنهایت با آن‌ها برخورد کند.
به گزارش تین‌نیوز وبه نقل از روابط‌عمومی راه‌آهن، نگاهی به سوانح‌ریلی در سراسر جهان نشان می‌دهد که اگرچه عبور خودروها از روی ریل راه‌آهن موضوعی تکراری در بسیاری از کشورهای جهان است و اختصاص به ایران ندارد، اما در کشورمان برخورد قطار با وسایل نقلیه روی ریل، باوجود آموزش‌ها و اطلاع‌رسانی‌های مکرر، بارها تکرار و موجب کشته شدن افراد و بروز خسارات جبران‌ناپذیری شده است.
مسلم است که افراد هیچ‌گاه تمایل ندارند تا حادثه‌ای برای آن‌ها روی دهد، اما در زمان حادثه، بسیاری از افراد تحت‌فشار روانی حتی در انجام کارهای بسیار ساده مثل روشن کردن یک ماشین درمی‌‌‌مانند و چنین شرایطی است که حادثه می‌آفریند.
شاید خیلی‌ها باور نکنند که متوقف کردن لحظه‌‌‌ای قطار با سرعت‌بالا اقدامی تقریبا غیرممکن است؛ اما زمانی که دقت و مسئولیت‌پذیری در کار وجود داشته باشد، دیگر غیرممکن‌ها، ممکن خواهند شد.
ازاین‌رو فرهنگ‌سازی دراین‌باره ضرورتی است که از گذشته از سوی شرکت راه‌آهن آغازشده و همچنان ادامه دارد. در این زمینه به‌تازگی در شمال کشور، شاهد واقعه ریلی بودیم که اسماعیل جان‌قلی‌پور و موسی صادقی از لوکوموتیورانان پایه‌یک راه‌آهن، با اقدامی به هنگام، مانع از بروز آن شدند.
بر این اساس در گفت‌وگو با جان‌قلی‌پور، یکی از لوکوموتیورانان قطار، چرایی و چگونگی ماجرا را جویا شده‌ایم. این گفت‌وگو را می‌خوانید:
چگونه متوجه این حادثه شدید و اولین واکنش شما دراین‌باره چه بود؟
دوشنبه اول مرداد ساعت هفت بعدازظهر از سمت ایستگاه شهیدنوبخت که بین شهرهای ساری و نکا واقع است به سمت ایستگاه ساری درحرکت بودیم که ناگهان از دور در کیلومتر ۳۶۴ + ۵۰۰ دیدیم که یک وانت آبی‌رنگ مزدا روی خط ایستاده و حرکت نمی‌کند. من فهمیدم که این وانت دچار مشکل شده و بلافاصله تصمیم گرفتم که وارد عمل شوم و کاری برای جلوگیری از وقوع حادثه انجام دهم.
آیا در محل واقعه هم گذرگاه وجود داشت؟
بله به فاصله یک تا یک کیلومتر و نیم از هر دو طرف گذرگاه قانونی و امن وجود داشت، اما متاسفانه مردم برای راحتی کار خودشان از این گذرگاه‌ها استفاده نمی‌کنند.
به نظر شما ریشه این وقایع در چه موضوعی نهفته است که وانت مجبور شده بود از خط رد شود؟
زمین و باغ‌های کشاورزی زیادی در محدوده عبور ریل راه‌آهن قرار دارد و متاسفانه برخی از کشاورزان گذرگاه‌ها را برای عبور، انتخاب نمی‌کنند. اگر بخواهند از این گذرگاه‌ها استفاده کنند، مسیرشان کمی دور می‌شود؛ به همین دلیل برخی از کشاورزان و خودروهای عبوری باید زمین خود را دور بزنند.
به همین دلیل آن‌ها از گذرگاه‌ها پوشیده شده استقبال نمی‌کنند. خط راه‌آهن در برخی از مناطق درست کنار این زمین‌ها قرار دارد و برای کشاورزان راحت‌تر است که از ریل عبور کنند.
چرا خودروها روی ریل گیر می‌کنند و نمی‌توانند از آن عبور کنند؟
سطح راه‌آهن یک متر بالاتر از زمین است و همین موضوع باعث می‌شود که ماشین میان خطوط گیر کند. وقتی ماشین بالای خط می‌آید، دیگر نمی‌تواند حرکت کند. تجربه نشان داده که در همین زمان هم برخی از ماشین‌هایی که برای کمک می‌آیند، نیز ممکن است، دچار صدمه شوند.
در همین واقعه اخیر دیدیم که تراکتوری برای کمک به وانت نزدیک خط آمده بود و تلاش می‌کرد آن را یدک کند؛ اما زمانی که دید موفق نمی‌شود دیگر کنار کشید و هر دو از انجام هر اقدامی ناامید شدند.
مشخصات قطار چه بود؟
قطار ریل‌باس شماره ۹۷۰ قطار محلی گرگان پل‌سفید.
مقررات راه‌آهن درباره مدیریت چنین رویدادهایی به شما چه دستورالعملی داده است؟
طبق مقررات راه‌آهن در ابتدای امر واقعه تلفن‌گرام می‌شود و بعد از آزادی خط نیز تلفن‌گرام می‌دهیم.
نگه‌داشتن قطار کار بسیار سختی است، شما چطور موفق به این کار شدید؟
وقتی کشاورزان متوجه نزدیک شدن قطار شدند به‌شدت ترسیدند و به تکاپو افتادند. توجه داشته باشید که سرعت قطار در آن ناحیه ۹۰ کیلومتر بر ساعت است و آن‌ها می‌دانستند که اگر قطار به خودرو برخورد کند، حادثه بدی رخ می‌دهد.
قطار در چه فاصله‌ای متوقف شد؟
به‌سختی قطار را به فاصله ۱۰۰ متری خودرو متوقف کردیم و پایین آمدیم. البته متوقف کردن قطار خیلی سخت بود اما میدان دید خوبی داشتیم و توانستیم این کار را انجام بدهیم.
پس از توقف قطار، با همراهی ماشین‌های عبوری، تلاش کردیم که ماشین را خط خارج کنیم. ماشین خیلی سنگین بود اما با کمک تراکتوری که کشاورزان آورده بودند ماشین را از خط بیرون کشیدیم و خط آزاد شد.
چه احساسی داشتید از اینکه توانستید مانع از چنین اتفاقی شوید؟
احساس خیلی خوبی داشتم، همان زمان خدا را شکر کردم و از اینکه توانستم چنین کاری را انجام دهم بسیار خوشحال بودم.
وقتی حادثه‌ای روی می‌دهد تا مدت‌ها روحیه همگی ماتحت فشار است و ناراحت هستیم.
نقش تجربه کاری در این ماجرا چه بود و چگونه به شما کمک کرد؟
من و آقای صادقی هر دو لوکوموتیوران پایه‌یک هستیم و ۱۹ سال سابقه کاری داریم. اتفاقاتی مشابه این مورد بارها در ناحیه شمال برایمان پیش‌آمده است که پیش‌ازاین دلیل آن را توضیح دادم؛ بنابراین در این منطقه به‌شدت دقت می‌کنم تا اتفاقی روی ندهد.
واکنش همکاران به این اقدام چه بود؟
آن‌ها واقعا خوشحال بودند، رئیس قطار، کارکنان همه و همه از اینکه حادثه‌ای روی نداد خوشحال بودند و خدا را شکر می‌کردند.
البته باید تاکید کنم من و همکارانم این کار را وظیفه انسانی و اجتماعی و کاری خود می‌دانیم و عقیده داریم که وقتی مانع از حادثه‌ای می‌شویم، لطف پروردگار شامل حال ما شده است.
با توجه به تکرار چنین وقایعی، به نظر شما چطور می‌توان مانع از چنین اتفاق‌هایی شد؟
باید در این زمینه فرهنگ‌سازی کرد، البته راه‌آهن مازندران در این زمینه فعالیت‌های بسیاری را انجام داده است. سابقه سنگ پراکنی هم در این منطقه وجود دارد، حتی در برخی از موارد به افرادی که سنگ پراکنی کرده‌اند، نشان داده‌ایم که اقوام خودشان در قطار حضور داشتند و حادثه ممکن بود برای آن‌ها رخ دهد.
البته آموزش‌هایی از طریق شبکه استانی مازندران به مردم دراین‌باره داده می‌شود و روابط‌عمومی راه‌آهن شمال در این زمینه فعالیت‌های زیادی کرده است.
چه انتظاری از راه‌آهن و مردم دراین‌باره دارید؟
راه‌آهن در این زمینه زحمت خود را می‌کشد، شاهد هستیم که در اکثر مسیرهایی که پر رفت‌وآمد است راه‌آهن دیوارکشی کرده است؛ اما با همه اطلاع‌رسانی‌ها و اقدامات انجام‌شده به نظر میرسد که مردم هنوز به میزان خطری که آن‌ها را تهدید می‌کند پی نبرده‌اند و نیاز به آموزش بیشتری دارند.
البته بسیاری هم برای راحتی عبور و مرور ریسک می‌کنند. در قائم‌شهر و ساری بارها این‌گونه خطرات به مردم محلی تذکر داده‌شده و حتی در طول خط بیلبوردها و بنرهایی هم برای اطلاع‌رسانی در مسیر زده‌شده است؛ اما متاسفانه بازهم چنین اتفاقاتی تکرار می‌شود. به نظر میرسد که افزایش اطلاع‌رسانی ضروری است.
