◄ اهمیت تزریق بودجه و سرمایه‌گذاری در مبحث تعمیرو نگهداری ناوگان ریلی
نظارت دقیق بر نگهداری خطوط و ایجاد ظرفیت های سرمایه گذاری در این بخش می تواند به طول عمر خطوط و حفظ سرعت سیر و در نتیچه اقبال بیشتر به بخش ریلی تاثیرگذار باشد.
بودجه عمرانی راه آهن در سال ۱۳۹۲ به میزان ۸۳۲ میلیارد تومان، در سال ۹۳ این رقم معادل ۵۷۲ میلیارد تومان، در سال ۹۴ ۷۶۷ میلیارد تومان، در سال ۹۵ ۸۷۹ میلیارد تومان، در سال ۹۶ ۱۵۸۲ میلیارد تومان و در سال ۹۷ نیز هزار و ۹۵ میلیارد تومان بوده است.
به گزارش تین نیوز، این ردیف بودجه در لایحه بودجه 98 هزار و ۱۶۱ میلیارد تومان بود که امسال افزایش محسوسی را تجربه نکرد و چنین امری در کنار مساله تحریم ها و شیوع کرونا، در کورد روند نوسازی ناوگان و خطوط و تعمیرونگهداری از آنها تاثیرگذار بود که با افزایش مشارکت راه آهن با بخش خصوصی و سرمایه گذاری های جدید در حوزه ریلی تا حد زیادی جبران شده است.
سال آینده، بر اساس لایحه بودجه سال آینده، وزارت راه‌و شهرسازی و دیگر دستگاه‌های تابعه در حوزه حمل‌ونقل حدود ۱۴ هزار میلیارد تومان بودجه دارند.
شرکت راه‌آهن در این بودجه‌بندی حدود دو هزار و ۱۲۸ میلیارد تومان برایش پیش‌بینی شده که در رتبه سوم میزان بودجه تخصیصی به وزارت راه و شهرسازی قرار دارد.
یک کارشناس حمل ونقل ریلی درباره اهمیت تعمیرونگهداری ناوگان در این شرایط اقتصادی در گفت وگو با خبرنگار تین نیوز گفت: تعمیر و نگهداری در راه آهن نباید باعث توقف قطار شود، توقف باعث تجدیدنظر مسافر در استفاده در حمل و نقل ریلی می شود. ضمن این که حجم بالای سرمایه گذاری و دوره عمر طولانی دارایی‌های فیزیکی دو عاملی هستند که حساسیت تعمیر و نگهداری در حمل و نقل ریلی را افزایش می‌دهند.
سید حسن موسوی نژاد افزود: هرچند در دنیا قرارداد تعمیر و نگهداری بلندمدت است اما در کشور ما قراردادهای تعمیر و نگهداری یک ساله است؛ برای مثال شرکت آلستون برای تعمیر و نگهداری قطارهای سرعت بالا در آمریکا قرارداد 30 ساله دارد که مدت این قرارداد برابر طول عمر ناوگان در کشور ماست. اما در کشور ما تعمیر و نگهداری اغلب یا توسط خود شرکت ها و یا شرکت های زیرمجموعه آنها انجام می شود، بنابراین ما نیز باید زمان قراردادهای تعمیر و نگهداری را طولانی تر کنیم.
موسوی نژاد ادامه داد: البته کارخانجات و امکانات دارای ظرفیت خالی و رویکرد مثبت صنایع و تامین کنندگان نیز از نقاط قوت صنعت حمل و نقل ریلی در حوزه تعمیرات است که در صورت حل مشکلاتی نظیر عدم تعریف مکانیزم های مالی، مشکلات تامین نقدینگی و عدم حمایت حمایت از پیمانکاران توانمند در این زمینه، خلا سرمایه گذاری در تعمیرات و توجه مجامع بین المللی برای ورود به همکاری در عرصه همکاری، عدم ثبات مدیریتی و وجود قوانین متناقض می تواند منجربه رشد صنعت ریلی در بخش تعمیر ونگهداری و همچنین حفظ سرعت حمل شود.
گفتنی است که در حال حاضر نظارت تصویری روی ریل ها توسط پرسنل با تجربه تعمیر و نگهداری خط انجام می شود تا بروز هر گونه مشکلات ناشی از فشار زیاد به ریل ها مشخص شود. این افراد قادرند در ماه های گرم پیش از آن که اثر نیروهای فشاری ناشی از انحراف حرارتی یا تنگ شدن ریل ها باعث خمش ریل ها شود آن را تشخیص دهند. پس از کشف این مشکلات، متخصصان آن را به راه آهن گزارش داده و از این طریق به قطارها اطلاع داده می شود تا از این مسیرها با سرعت کمتری عبور کنند.
این موضوع شاید تاثیر چندانی روی حرکت قطارهای باری نداشته باشد، اما در ساعات شلوغی رفت و آمد قطارهای مسافربری نقش مهمی دارد. نصب حسگرهای فشارسنج در محل های مشکل ساز مانند تقاطع ریل با جاده یا شیب های طولانی و اندازه گیری فشار و کشش طولی ریل به عنوان یک شکل از نظارت هوشمند که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرد، محسوب می شود. بنابراین با نظارت دقیق بر نگهداری خطوط و ایجاد ظرفیت های سرمایه گذاری درر این بخش می تواند به طول عمر خطوط و حفظ سرعت سیر و در نتیچه اقبال بیشتر به بخش ریلی تاثیرگذار باشد.
