راه آهن ایران، قلب تپنده و شاهراه ارتباطی «بریکس»

شورای تجاری پیمان بریکس پیش از آغاز سال نو میلادی، با انتشار بیانیه ای مشترک از تصمیم خود برای در نظر گرفتن امارات به عنوان هاب ترانزیت و توزیع بار میان اعضای این پیمان خبر دادند.

به گزارش تین نیوز به نقل از ریل ایران، به گفته اعضای بریکس، کشور امارات به دلیل موقعیت جغرافیایی و برخورداری از فرودگاه ها، بنادر و زیرساخت های تجارت بین الملل، می تواند بهترین گزینه برای تبدیل شدن به هاب توزیع بار بریکس محسوب شود. «سرگئی کاتیرین» رئیس بخش روسیه شورای تجاری بریکس نیز طی سخنانی تعهد بریکس برای توسعه همکاری های اقتصادی و تقویت روابط تجاری میاتن کشورهای عضو و شرکای جهانی آنها خبر داده است.

چرایی انتخاب امارات به عنوان هاب توزیع بار بریکس

کشور امارات طی چند دهه اخیر تلاش فراوانی برای تبدیل شدن به هاب تجاری منطقه به کار بسته است. از تاسیس شعب بانک های بزرگ اماراتی و خارجی در این کشور گرفته تا جذب نمایندگی بسیاری از برندهای تجاری بزرگ خارجی، یا تبدیل شدن به بزرگترین مرکز میزبانی از صرافی های ارزهای فیات و دیجیتال، همگی به این کشور کمک کرده اند تا به هاب تجاری خاورمیانه تبدیل شود.

قرار گرفتن امارات در میانه مسیر اعضای بزرگ و اصلی بریکس یعنی هند، چین، آفریقای جنوبی و برزیل از یک سو، و توانایی اتصال اعضای جنوبی به شمال از طریق ایران و کریدور شمال – جنوب از سوی دیگر، امارات را در موقعیت تجاری خاصی قرار داده است. لذا، دستکم می بایست از تصمیم بریکس برای در نظر گرفتن امارات به عنوان هاب تجاری خاورمیانه استقبال کرد.

موقعیت ویژه راه آهن ایران برای بهره برداری از بریکس

نگاهی به نقشه و موقعیت جغرافیایی اعضای بریکس نشان میدهد که کشورهای هند، برزیل، امارات، عربستان و آفریقای جنوبی در مسیر جنوبی و یک راستا قرار داشته و دیگر اعضای آن مانند روسیه و چین نیز در بخش شمالی و یک راستا واقع شده اند.

قدر مسلم اینکه اعضای جنوبی و شمالی بریکس میبایست برای تشکیل بازار مشترک و توسعه ترانزیت، با یکدیگر ارتباط تجاری داشته باشند و اساسا در صورت عدم وجود ارتباط تجاری زمینی یا دریایی میان کشورها، نمی توان مدعی به وجود آمدن یک پیمان تجاری میان آنها شد. اگرچه است عضویت کشورهای پاکستان و افغانستان در بریکس نیز طی سال جاری میلادی مورد بررسی قرار گیرد، اما در حال حاضر، ایران به عنوان تنها پل ارتباطی نزدیک، ارزان قمیت و امن میان اعضای شمالی و جنوبی این پیمان عمل می کند.

بدیهی است که در چنین شرایطی، راه آهن می تواند نقش بازیگر اصلی این اتصال را بر عهده گرفته و علاوه بر افزایش چشمگیر درآمد ترانزیتی کشور، موقعیت استراتژیک ایران را نیز تقویت کرده و به «هاب ترانزیتی» منطقه تبدیل نماید.

پیش نیاز تبدیل شدن راه آهن به پل ارتباط شمال – جنوب

مساله اتصال شمال و جنوب ایران از طریق شبکه ریلی بحث تازه ای نبوده و پیشتر نیز بارها به آن پرداخته شده است. اما باید به این موضوع اشاره کرد که بازدید دکتر ذاکری مدیرعامل راه آهن ج.ا.ایران از بندر امیرآباد، به احتمالی زیاد مهمترین سفر استانی وی در سال ۱۴۰۳ محسوب می شود. اتصال و بهره برداری کامل راه آهن به بندر امیرآباد به عنوان تنها بندر متصل به ریل کشور در حاشیه دریای خزر به همان نسبت حائز اهمیت است که اتصال به خلیج فارس! لذا، اتصال به بنادر شمالی و جنوبی شرط نخست تبدیل شدن شبکه ریلی به پل ارتباطی میان شمال و جنوب بریکس است.

مساله دیگر، رفع گسستگی های ریلی به ویژه در غرب و مشخصا مسیر رشت – آستارا است که متاسفانه طی سال های اخیر، علیرغم وعده های داده شده از سوی دولت های مختلف، همچنان مورد بهره برداری قرار نگرفته که امید است در دولت چهاردهم این مهم محقق شود.

همانطور که مدیرعامل راه آهن نیز هفته گدذشته اشاره کرد، راه آهن کشور نیاز مبرم و فوری به تامین لکوموتیو و دیگر ادوات ناوگان ریلی دارد که در صورت عدم تامین به موقع این ناوگان، امکان نقش آفرینی راه آهن در معادلات تجاری بین المللی همچون اتحادیه اقتصادی اوراسیا یا بریکس وجود ندارد. لذا، برای برطرف شدن این مشکل، برطرف شدن هرچه سریعتر تحریم ها و فراهخم شدن امکان خرید ناوگان به ویژه لکوموتیو، الزامی است.