◄ توقف تلفات جاده‌ای به طرح ارتقای فرهنگ ایمنی نیاز دارد
در مجموع باید گفت در نوروز ۹۷ تصادفات بیشتر و تلفات هم بیشتر بود و اطلاعات به‌دست‌آمده با وجود تمام تناقضات حاکی از این است که نه سوانح کم شده و نه کشته‌ها؛ این موضوع اصلی و نگران‌کننده است که سؤال «چرا تصادفات و تلفات در ایران کاهش ندارد» را به‌جای می‌گذارد؟
رئیس هیئت‌مدیره جمعیت طرفداران ایمنی راه‌ها گفت: اگر آمار اصلی تصادفات را پنهان کنیم، حساسیت مردم را کم می‌کنیم و این بی‌اعتنایی، ادامه کشتارهای جاده‌ای را در پی دارد، درحالی‌که باید ایجاد حساسیت دائمی کرد.
به گزارش تین نیوز بر اساس اعلام اورژانس کشور، تقریباً در هر ساعت یک فوتی در نوروز سال جاری داشتیم و در ابتدای طرح نوروزی، یعنی از ۲۴ اسفند تا ۷ فروردین، با افزایش آمار تلفات مواجه بودیم. آن طور که رئیس مرکز اورژانس کشور اعام کرده است، فقط در روز ۲۷ اسفند ۱۶ کشته سر صحنه بیش از سال گذشته داشته‌ایم و اورژانس کشور در ایام نوروز روزانه بیش از ۲ هزار مصدوم جابه‌جا کرده است. البته پلیس راهور این آمار را نپذیرفته است و اعتقاد دارد اورژانس کشور هنگام ثبت آمار مصدومان، کل سرنشینان وسیله نقلیه را ملاک قرار می‌دهد، نه کسانی که برای آنها تشکیل پرونده می‌شود.
بااین‌حال هم پلیس راهور و هم اورژانس تهران بر سر یک موضوع با هم اشتراک دارند، آن هم اینکه تصادفات نوروزی امسال افزایش داشته که زنگ خطر بزرگی در شروع سال است.
در این‌باره محمد بخارایی، رئیس هیئت‌مدیره جمعیت طرفداران ایمنی راه‌ها، ضمن تأیید افزایش تصادفات نوروزی معتقد است به مرحله بحران اجتماعی رسیده‌ایم و برای حل مشکل تصادفات لازم است هرچه سریع‌تر ارتقای فرهنگ ایمنی به‌عنوان طرح اصلی تمامی سازمان‌ها و نهادها اجرا شود و نگاه‌ها فقط متوجه شخص راننده نباشد.
وی با بیان اینکه هر سازمانی از زاویه‌های مختلفی آماری را منتشر می‌کند، گفت: تفاوت آمارها برای این است که شاید آمار فوتی در صحنه در نوروز امسال کمتر شده باشد. پزشکی قانونی بعد از یک ماه، آمار فوتی واقعی را که مربوط به فوتی‌های در صحنه، حین انتقال به بیمارستان و در خود بیمارستان است، منتشر خواهد کرد که مستندترین آمار است و همه به آن استناد می‌کنند.
بخارایی افزود: در مجموع باید گفت در نوروز ۹۷ تصادفات بیشتر و تلفات هم بیشتر بود و اطلاعات به‌دست‌آمده با وجود تمام تناقضات حاکی از این است که نه سوانح کم شده و نه کشته‌ها؛ این موضوع اصلی و نگران‌کننده است که سؤال «چرا تصادفات و تلفات در ایران کاهش ندارد» را به‌جای می‌گذارد؟
بخارایی افزود: اگر کسی و دستگاهی اطلاعات مربوط به تصادفات را از زاویه‌ای تحلیل می‌کند که خوش‌بینی ایجاد کند، ممکن است به این دلیل باشد که تصادفات را متوجه خودش می‌داند، نه متوجه مجموعه عواملی که مؤثر هستند. درحالی‌که در افزایش آمار تصادفات دستگاه‌ها و مجموعه‌های زیادی از عوامل ایمن‌سازی شبکه حمل‌ونقل از خودروساز تا مسئولی که وظیفه امدادرسانی و ارائه خدمات بیمارستانی به مصدوم را دارد دخیل هستند. اگر آمار را پنهان کنیم یا خوش‌بینانه مطرح کنیم، از این باب است که نکند دستگاهی این آمار را به خود بگیرد و بگوید مثلاً مقصر کمیسیون ایمنی راه‌ها یا پلیس یا سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای است. از نظر ما، همه مقصر هستند و مردم، راننده‌ها و سازمان‌ها همه با هم نقش دارند.
بخارایی توضیح داد: مثلاً برای ایمنی خودرو کارهای لازم را انجام ندادیم و وظایف ملی خود را نادیده گرفتیم و این بی‌تفاوتی منجر شده که تلفات ما بی‌شمار باشد که نگران‌کننده و یک بحران اجتماعی است. شاید اگر از زاویه بحران اجتماعی به این موضوع نگاه کنیم و آن را تهدید بدانیم، دیگر دست به سانسور آمار نزنیم و درستش را بگوییم. تمام تلاش ما این است که به سمت این پرسش رویم که چرا میزان تصادفات کم نمی‌شود و چرا فرهنگ‌سازی نشده است؟
وی ادامه داد: من همیشه گفته‌ام که ما باید فرهنگ ایمنی و نه‌فقط فرهنگ خود راننده را بالا ببریم و باید این هدف را تعقیب کنیم و ایمنی را در خودروسازی، راه‌سازی و امدادرسانی ارتقا دهیم.از نظر ما، باید ارتقای فرهنگ ایمنی طرح اصلی باشد، باید فرهنگ ارتقای ایمنی در سازمان‌ها و رسانه‌ها نهادینه شود و دستگاه‌های فرهنگی و سازمان تبلیغات را وظیفه‌مند کرد.
وی ادامه داد:من نمی‌گویم که ۹۰ درصد خطای راننده است، می‌گویم بالای ۹۰ درصد عامل انسانی مطرح است که بخشی از آن راننده است. ضمن اینکه لازم است از این آمارها به جواب این سؤال برسیم که چقدر از وضع موجود نگرانیم؟ شفافیت آمار به حل این نگرانی‌ها کمک می‌کند.
بخارایی تصریح کرد:اگر آمار اصلی را پنهان کنیم، حساسیت مردم را کم می‌کنیم و این بی‌اعتنایی، ادامه کشتارهای جاده‌ای را در پی دارد، درحالی‌که باید ایجاد حساسیت دائمی کرد. حساسیت مردم و مسئولان و عوامل حمل‌ونقل از خودروساز تا... باید ادامه داشته باشد. مردم، بهره‌برداران و خود رانندگان و مسافران و کل مجموعه عواملی که در حمل‌ونقل نقش دارند و ذی‌نفع هستند، باید حساس باشند.
