◄ افزایش جذب بارهای ترانزیتی؛ نیازمند تامین لکوموتیو و واگن

مدیرکل ترانزیت و حمل و نقل بین المللی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای معتقد است؛ در شرایط فعلی در صورت افزایش ظرفیت های حمل و نقل ریلی، تامین امکانات لجستیکی برای صاحبان کالا و تجار و کاهش توقف های مرزی، با افزایش قابل توجه جذب بارهای ترانزیتی مواجه خواهیم بود.

به گزارش تین نیوز، جواد هدایتی در گفت گو با خبرنگار ما، تاکید کرد: با افزایش ظرفیت های زیرساختی، ناوگان، لکوموتیو و امکانات لجستیکی، کاهش توقف های مرزی و تشریفات اداری و بوروکراسی اداری، جذب بارهای ترانزیتی کریدور شرق به غرب از مسیر ایران افزایش خواهد یافت.

وی با بیان این که کریدور شرق آسیا به غرب (اروپا) سه شاخه دارد که کریدور ترانس سیبری شاخه ای از آن است که از شمال روسیه به فنلاند و لهستان و ...(اروپا) وارد می شود، گفت: کریدور تراسیکا نیز  شاخه دیگری است که از چین به آسیای میانه می رسد و با عبور از دریای خزر و بندر ترکمنباشی، باکو و گرجستان و دریایی سیاه و ترکیه وارد اروپا می شود.

او افزود: شاخه جنوبی کریدور شرق به غرب هم از آسیای میانه و ترکمستان وارد ایران شده و از ایران به ترکیه و مجددا به اروپا می رسد.

هدایتی عنوان کرد: این که کدام مبدا و مقصد و کدام شاخه این کریدور از سوی صاحبان کالا مورد استفاده قرار گیرد به شرایط مختلف از جمله، شرایط اقتصادی مرتبط است.

او خاطرنشان کرد: اما موضوع مهم این است که شرق آسیا به خصوص چین به عنوان یک اقتصاد نو ظهور مبادلات زیادی  با حوزه اتحادیه اروپا دارد و ایران هم در این مسیر و در شاخه جنوبی این کریدور قرار گرفته است.

این مقام مسئول تاکید کرد: تا پیش از جنگ روسیه و اوکراین، عمده بارها از شاخه شمالی یعنی ترانس سیبری حمل می شد چرا که مسیر روسیه، یکپارچه و از خط ریلی بسیار وسیعی برخوردار بود.

مدیرکل ترانزیت و حمل و نقل بین المللی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای ادامه داد: پس از جنگ اوکراین و تحریم هایی که علیه روسیه اعمال شد عملا امکان استفاده از این مسیر وجود ندارد و به همین دلیل ترانزیت بار به دو کریدور میانی که از خزر عبور می کند و شاخه جنوبی که از ایران می گذرد، منتقل شده است.

وی با تاکید بر این که در حال حاضر رغبت به استفاده از این دو مسیر افزایش یافته است، گفت: البته این دو کریدور به اندازه کریدور ترانس سیبری ظرفیت عبور ندارد.

او با بیان این که در این کریدور به علت فاصله طولانی مبدا و مقصد،  استفاده از حمل و نقل ریلی توجیه پذیر است، اظهار کرد: اما مشکل این است که وقتی قطارها وارد قلمروی ایران می شوند به غیر از نیاز به تغییر بوژی که به علت تفاوت عرض خطوط ریلی با دیگر کشورهای مسیر، مورد نیاز است، در بخش ظرفیت واگن و لکوموتیو نیز محدودیت وجود دارد.

هدایتی با تاکید بر این که در بخش جاده ای ظرفیت های لازم وجود دارد، افزود: با توجه به این که کمبود ظرفیت واگن و لکوموتیو در بخش ریلی  در زمینه جذب بارهای ترانزیتی برای ایران محدودیت ایجاد می کند، حتما باید افزایش ظرفیت در این زمینه صورت بگیرد.

وی در توضیح توانمندی های ترانزیت جاده ای کشورمان، به عنوان مثال به بازگشایی سه مرز از چهار مرز مشترک ایران و ترکمنستان (غیر از مرز باجگیران)  اشاره کرد که علاوه بر ترانزیت از بنادر کشورمان، به نیازهای ناوگان ترک که از قلمرو ایران به آسیای میانه ترانزیت می شود نیز به خوبی پاسخ می دهد.

هدایتی در مورد همگرایی سیاسی ایران و دیگر کشورهایی که در مسیر این کریدور قرار دارند نیز گفت: در این کریدور همراهی سیاسی به دلیل روابط استراتژیکی که به خصوص پس از ورود ایران به پیمان شانگهای بین دولت ها شکل گرفته است، وجود دارد.

وی با بیان این که سیاست دولت هم، همگرایی با کشورهای منطقه است، افزود: در همین زمینه در چند ماه گذشته هیئت هایی از کشورهای مختلف از جمله قزاقستان، ازبکستان و ..  به ایران سفر کرده و علاقه مندی خود به همکاری را اعلام کرده اند. برای مثال ترکمنستان مرزهایش را بسته بود اما اکنون سه مرز اصلی ایران و ترکمنستان فعال شده (به استثنای مرز باجگیران) و عوارض ورود ناوگان ایرانی هم حذف شده است.

 مدیرکل ترانزیت و حمل و نقل بین المللی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای  عنوان کرد: بنابراین به لحاظ دولت ها نگرانی وجود ندارد و همگرایی لازم در این زمینه با پیگیری های مشترک، شکل گرفته فقط ممکن است بخش خصوصی و صاحبان کالای این کشورها به دلیل شرایط تحریمی در زمینه روند انجام مبادلات پولی  وجود دارد، مشکلاتی داشته باشند که البته آن هم قابل توجه نیست.

هدایتی تاکید کرد: موانع دیگری نیز به عنوان بوروکراسی فعالیت رانندگان همچون روادید و ... وجود دارد که در قالب مذاکرات و توافقات و پیمان های منطقه ای به دنبال رفع آنها هستیم. از جمله این که برای تسهیل عبور و مرور؛ حذف روادید رانندگان، افزایش مدت زمان روادید سه ماهه به یک ساله، افزایش تعداد پروانه های عبور یا حتی حذف مطاله آنها و ... در قالب مذاکرات با کشورهای همسایه و آسیای میانه دنبال  می شود.