فهرست قراردادهای چند میلیون دلاری ایران با کشورهای ۱+۵ در پسابرجام
بلومبرگ آمریکا در گزارشی با اشاره به توافقات اخیر شرکت‌های بزرگ جهان بعد از برجام با ایران نوشت: میلیاردها دلاری که به واسطه توافق هسته‌ای آزاد شده می‌تواند بر هر اقدامی که آمریکا قرار است در آینده علیه ایران انجام دهد، تاثیر جدی بگذارد.
بلومبرگ آمریکا در گزارشی با اشاره به توافقات اخیر شرکت‌های بزرگ جهان بعد از برجام با ایران نوشت: میلیاردها دلاری که به واسطه توافق هسته‌ای آزاد شده می‌تواند بر هر اقدامی که آمریکا قرار است در آینده علیه ایران انجام دهد، تاثیر جدی بگذارد.
به گزارش ایلنا پایگاه خبری بلومبرگ آمریکا در گزارشی به توافقات اخیر بعد از امضای برجام اشاره کرد و نوشت: شاید این سرمایه‌گذاری‌ها چیزی نباشد که ایران انتظارش را داشته اما میلیاردها دلاری که به واسطه توافق هسته‌ای آزاد شده، می‌تواند بر هر اقدامی که آمریکا قرار است در آینده علیه ایران انجام دهد، تاثیر جدی بگذارد.
نویسنده این گزارش در ادامه نوشت: با روی کار آمدن دولت ترامپ و تحریم‌های جدید علیه برنامه موشکی ایران، بحث امکان ابقای توافق هسته‌ای بحثی داغ است. با این وجود مهمترین چالش برای آمریکا حمایت دیگر طرف‌های توافق هسته‌ای از برجام است؛ کشورهایی که تاکنون سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در ایران را کلید زده‌اند.
در این گزارش به نقل از یک تحلیل‌گر سیاسی خاورمیانه گفته شده که فشارها از سوی کسب و کارهایی که روابطشان را با بازار ایران از سر گرفته‌اند، زیاد است. بیشتر دولت‌های طرف توافق هسته‌ای به این نتیجه قطعی رسیده‌اند که انزوای ایران به نفع آنها نیست.
بلومبرگ در گزارش خود به توافقاتی که بعد از برجام با ایران نهایی شده ، اشاره کرده که این توافقات به صورت تیتروار به شرح زیر است؛
بخش نفت و گاز:
- قرارداد توتال و شرکت نفت چین که یک توافق ۲۰ ساله به ارزش ۵ میلیارد دلار برای توسعه فاز ۱۱ میادین نفتی پارس جنوبی است.
- قرارداد شرکت SK E&C کره جنوبی به ارزش ۱.۸ میلیارد دلار با شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران برای نوسازی پتروشیمی تبریز امضا شده است.
- قرارداد شرکت یونیت اینترنشنال ترکیه با وزارت انرژی ایران به ارزش ۴.۲ میلیارد دلار برای ساخت ۷ نیروگاه گاز طبیعی در ایران
- توافق شرکت سینوپس چین با شرکت ملی پتروشیمی ایران به ارزش ۱.۲ میلیارد دلار برای توسعه فاز یک پتروشیمی آبادان
- قرارداد شرکت رویال شل برای ارزیابی سه مورد از بزرگترین میادین نفت و گاز ایران از جمله آزادگان و یادآوران در مرز عراق
- قرارداد شرکت گروه MECI سوییس با دولت ایران به ارزش ۷۵۰ میلیون یورو برای ساخت یک مزرعه بادی در شمال ایران
بخش حمل و نقل:
- قرارداد شرکت رمو با سازمان توسعه و نوسازی صنعتی ایران و نگین پاترو به ارزش ۶۶۰ میلیون دلار
- قرارداد شرکت فولکس واگن با ماموت خودرو برای فروش دو مدل خودرو و بازگشت این کمپانی به بازار خودرو ایران بعد از بیش از یک دهه
- قرارداد پژو سیتروئن با ایران خودرو و سرمایه‌گذاری ۴۰۰ میلیون یورویی برای به روزرسانی خط تولید خودرو و سرمایه‌گذاری ۳۰۰ میلیون یورویی با سایپا برای تحقیق و توسعه
- قرارداد بویینگ با شرکت هواپیمایی آسمان به ارزش ۱۶.۶ میلیارد دلار برای خرید ۸۰ هواپیما
- قرارداد ATR با ایران ایر به ارزش ۵۳۶ میلیون دلار برای خرید ۲۰ هواپیما
- قرار داد ایرباس با ایران برای خرید ۱۰۰ هواپیما به ارزش ۱۹ میلیارد دلار
- قرارداد شرکت آلستوم اس ای با سازمان صنایع نوسازی و توسعه ایران و شرکت توسعه صنایع ریبلی برای ساخت قطار و مترو
- قرارداد شرکت ترنسمش هولدینگ روسیه با سازمان توسعه و نوسازی صنایع ایران برای ساخت خطوط ریلی
- قرارداد زیمنس آلمان به ارزش ۱.۵ میلیارد یورو برای ساخت خطوط ریلی و به روز رسانی قطار
بخش صنایع:
- قرارداد شرکت CREC چین با شرکت آلمینیوم ایران معروف به ایرالکو به ارزش ۲ میلیارد یورو برای آغاز عملیاتهایی در استان مرکزی
- بخش ارتباطات
- قرارداد ام تی ان و خرید ۴۹ درصد سهام شرکت تامین کننده اینترنت دولتی به ارزش ۵۴۰ میلیون دلار. این شرکت قرار است ۷۵۰ میلیون دلار در پروژه فیبر نوری ایران سرمایه گذاری کند.
الان اگر ما هلیکوپتر کبری و شاهد رو میسازیم ، پهپاد کرار و سیمرغ میسازیم ، هاوکرافت میسازیم و ... بخاطر انتقال تکنولوژی هست که در قرارداد با انتونوف شد و کلا ۳۰۰ میلیون دلار هم نشد!
حالا ده ها میلیارد دلار قرارداد بستیم و نه تنها انتقال تکنولوژی درکار نیست بلکه هر سال ده ها میلیون دلار باید از ایران خارج شود بخاطر اورهال و خرید قطعات مصرفی هواپیما ها!
آیا نمیشد انتقال تکنولوژی ساخت قطعات مصرفی شرط قراردادمان باشد؟
آیا نمیشد به جای ۸۰ بویینگ ، تمام هواپیماها را از ایرباس میخریدیم ، بشرط اینکه ایران هاب تعمیرات ایرباس ۳۲۰ در غرب آسیا شود؟