◄ پرواز هما از غرب به شرق راهکاری برای کاهش تبعات تحریم های ایران ایر

تحریم‌های هما و پیامدهای آن بر صنعت هوایی ایران
تحریم‌های اعمال شده علیه شرکت هواپیمایی هما، به عنوان نماد حمل و نقل هوایی ایران، تأثیرات گسترده‌ای بر این صنعت و اقتصاد کشور داشته است. این تحریم‌ها نه تنها بر عملیات پروازی هما بلکه بر کل زنجیره تأمین صنعت هوایی ایران از جمله تامین قطعات، تعمیرات و بیمه تأثیر گذاشته‌اند.
ابعاد مختلف تحریم‌های هما:
1. محدودیت‌های پروازی:
o ممنوعیت پرواز به مقاصد اروپایی: این مهمترین محدودیتی بود که بر هما تحمیل شد و به طور مستقیم بر درآمدهای شرکت تأثیر گذاشت.
o محدودیت‌های پروازی به برخی از کشورهای آسیایی: علاوه بر اروپا، پروازهای هما به برخی از کشورهای آسیایی نیز با محدودیت مواجه شد.
o افزایش هزینه‌های بیمه: شرکت‌های بیمه بین‌المللی به دلیل تحریم‌ها از ارائه پوشش بیمه‌ای به هواپیماهای ایرانی خودداری کردند که این امر هزینه‌های عملیاتی هما را به شدت افزایش داد.
2. محدودیت‌های فنی و تعمیراتی:
o مشکل در تامین قطعات یدکی: تحریم‌ها دسترسی هما به قطعات یدکی هواپیماهای غربی را با مشکل مواجه کرد.
o محدودیت در تعمیرات هواپیما: تعمیر و نگهداری هواپیماهای هما در خارج از کشور به دلیل تحریم‌ها با مشکلات عدیده ای روبرو شد.
3. تأثیر بر ناوگان هوایی:
o پیری ناوگان: به دلیل عدم امکان خرید هواپیمای جدید و مشکلات در تعمیر و نگهداری هواپیماهای موجود، ناوگان هوایی هما پیر و فرسوده شد.
o کاهش ظرفیت ناوگان: کاهش تعداد هواپیماهای عملیاتی، ظرفیت ناوگان هما را کاهش داده و به تبع آن تعداد پروازها و مسافران کاهش یافت.
4. تأثیرات اقتصادی:
o کاهش درآمد: کاهش تعداد پروازها و مسافران به معنای کاهش درآمدهای هما بود که بر وضعیت مالی شرکت تأثیر منفی گذاشت.
o افزایش هزینه‌ها: افزایش هزینه‌های عملیاتی، تعمیراتی و بیمه‌ای، فشار زیادی بر منابع مالی هما وارد کرد.
o کاهش اشتغال: کاهش فعالیت‌های هما به معنای کاهش اشتغال در این صنعت و صنایع وابسته بود.
5. تأثیرات سیاسی:
o تشدید تنش‌ها: تحریم‌های هما به عنوان ابزاری برای اعمال فشار بر ایران استفاده شد و به تشدید تنش‌ها بین ایران و کشورهای تحریم‌کننده منجر شد.
o کاهش جایگاه ایران در صنعت هوانوردی جهانی: تحریم‌ها باعث کاهش جایگاه ایران در صنعت هوانوردی جهانی و منزوی شدن این صنعت شد.
پیامدهای بلندمدت:
• کاهش رقابت‌پذیری صنعت هوایی ایران: تحریم‌ها باعث کاهش رقابت‌پذیری صنعت هوایی ایران در مقایسه با سایر رقبا در منطقه شد.
• افزایش هزینه‌های سفر هوایی برای مسافران: کاهش رقابت و افزایش هزینه‌های عملیاتی شرکت‌ها، به افزایش قیمت بلیت‌های هواپیما منجر شد.
• کاهش درآمدهای ارزی: کاهش تعداد گردشگران خارجی و درآمدهای ناشی از حمل و نقل هوایی، به کاهش درآمدهای ارزی کشور منجر شد.
• تاخیر در توسعه صنعت هوایی: تحریم‌ها مانع از توسعه صنعت هوایی ایران و ورود فناوری‌های جدید به این صنعت شد.
راهکارهای مقابله با تحریم‌ها:
• توسعه صنعت هواپیمایی داخلی: تمرکز بر ساخت و تولید هواپیما و قطعات آن در داخل کشور می‌تواند وابستگی به خارج را کاهش دهد.
• همکاری با کشورهای دوست و متحد: توسعه همکاری‌های فنی و اقتصادی با کشورهای دوست و متحد می‌تواند به دور زدن تحریم‌ها کمک کند.
• استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی: واگذاری بخشی از فعالیت‌های صنعت هوایی به بخش خصوصی می‌تواند به افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها کمک کند.
• دیپلماسی فعال: تلاش برای رفع تحریم‌ها از طریق دیپلماسی و گفتگو با کشورهای تحریم‌کننده می‌تواند به بهبود وضعیت صنعت هوایی کمک کند.
نتیجه‌گیری:
تحریم‌های اعمال شده علیه هما تأثیرات مخربی بر صنعت هوایی ایران داشته است. برای بهبود وضعیت این صنعت، نیاز به اتخاذ سیاست‌های جامع و بلندمدتی است که با هدف کاهش وابستگی به خارج، توسعه فناوری‌های داخلی و افزایش بهره‌وری باشد.

ما در چندین مقطع زمانی خصوصا بعد برجام که سادگی های عوام با بزن برقص های کف خیابانی و متاسفانه سادگی عمیق بعضی خواص را شاهد بودیم سرمایه گذاری های سنگینی در بخش هوایی کردیم چون باور یکسری این بود که مشکل آمریکا با ما بخش هسته ایی بوده و حالا مشکلات حل شده و تحریم ها رفته !!!
به شخصه به عنوان یک فرد عادی و معمولی این جامعه ، ۷ ۸ سال است که می نویسم راه حل شکستن تحریم در بخش هوایی ، الویت دهی و سرمایه گذاری سنگین در بخش ریلی پرسرعت است هنوز هم اکثر خواص و بدنه کارشناسی و تحصیلکرده ما به چنین باوری نرسیدند شاید ۵ سال دیگر برسند شاید کار به ۱۴۲۰ برسد و دیگر کار از کار گذشته باشد پارسال در همین تین نیوز نوشتم تحریم های هوایی شدیدتر می شود تا جایی که پروازهای منطقه ایی هم مقدور نباشد و خوب حالا پرواز به اروپا نداریم یعنی این تحلیل انقدر سخت است که بفهمیم پرواز به شرق و منطقه را هم یکی یکی از دست خواهیم داد ؟
منطق و اساس این تحلیل قدیمی ، بسیار سادس هدف آمریکا از تحریم های هوایی ، ایجاد نارضایتی عمومی در بخش مسافری و بهم ریختن و فلج کردن بخش باری ما با آثار شدید و مخرب بعدیست که دومینویی جلو برود حال اگر شما در ۲ دهه گذشته درست تحلیل می کردین انقدر بچگانه از غرب بازی نمی خوردین امروز حداقل قطار پرسرعت تهران مشهد را می داشتیم که ۳ ساعته این مسیر را برود تا ضمن برداشتن بار زیادی از روی دوش ناوگان خسته هوایی ، یک سرویس مناسب قیمت ، امن و به قدر کافی سریع در اختیار بخش مسافری و حتی حمل بار قرار دهد شماها با قصه برجام حداقل ۲ دهه مملکت را عقب انداختین امروز هم تحلیل ساده این است که پس فردا پروازهای منطقه ایی هم به مشکل بخورد آنوقت چه می کنید ؟ حداقل ریل پرسرعت تهران مشهد ، تهران تبریز ، تهران اصفهان شیراز بوشهر و تهران کرمانشاه را باید داشته باشید که بتوانید مسافرین را ریلی تا مرز ببرید تا این ها بتوانند از فرودگاه های کشورهای همسایه استفاده کنند یا که خیر ؟ یا نشستید اون لحظه برسه و بعد با اجی مجی لاترجی گفتن ، قطار پرسرعت ظاهر شود ؟! ذات این تیپ پروژه ها زیر ۷ ۸ سال کار نیست در مملکت کوهستانی و سخت گذر ما بگید ۱۰ سال حداقل ، این همه غفلت برای چیه ؟
ریل پرسرعت اون چیزیه که نه تنها بخش زیادی از مشکلات کهنه مملکت ما را حل می کند که کلید رشد و توسعه کشور هم هست .
برای اینکه بفهمیم سرمایه گذاری و الویت دهی بین ریلی پرسرعت و هواپیما باید کجا باشد مثال ساده ایی هست ما در بخش نظامی ، بین تشکیل ارتش کلاسیک و ساخت امثال جنگنده ها و ارتش نامتقارن و ساخت موشک ها و پهبادها ، دومی را انتخاب کردیم چون زودتر می رسیدیم که رسیدیم چون خیلی کم هزینه تر است چون دانشش کاملا انحصاری نیست خوب ببینید باید روی ریلی پرسرعت ، الویت گذاری کرد و بخش هوایی در حد نیازهای ضرور و سرپا نگه داشتن هزینه کرد الان فرودگاه امام را می سازید و توسعه می دین دقیقا برای کدام حجم پروازی ؟ دنبال ساخت هواپیمای مسافربری هستید که روس ها با چند دهه کار ، فقط در بخش بدنه موفق بودند بعد اصلا ساختید با چه مجوزی قراره پرواز کنه ؟ ساختش اقتصادی هست یا نه ؟