◄ مترو تهران سهم خود را از جابه‌جایی مسافران هنوز به دست نیاورده است
مترو تهران هنوز نتوانسته سهم خود را از جابجایی‌های روزانه شهروندان تهرانی به‌دست بیاورد. علی امام مدیرعامل متروی تهران بابیان این مطلب افزود: ریشه این مشکل ممکن است در مسائل فرهنگی تا عدم توسعه زیرساخت‌های لازم باشد.
مترو تهران هنوز نتوانسته سهم خود را از جابه‌جایی‌های روزانه شهروندان تهرانی به‌دست بیاورد. علی امام مدیرعامل متروی تهران بابیان این مطلب افزود: ریشه این مشکل ممکن است در مسائل فرهنگی تا عدم توسعه زیرساخت‌های لازم باشد.
امام معتقد است تکمیل خط ۶ و ۷ و ورود واگن‌های جدید مترو در کاهش سفرهای درون‌شهری تأثیر قابل‌توجهی خواهد گذاشت.
مدیرعامل متروی تهران افزود: در حال حاضر حدود ۱۳ درصد از سفرهای روزانه درون‌شهری در تهران از طریق خطوط مترو انجام می‌پذیرد که این آمار می‌تواند با یک برنامه‌ریزی میان‌مدت و حداکثر تا پایان سال ۱۳۹۷ به ۲۰ درصد برسد و نقش به سزایی در کاهش سفرهای درون‌شهری ایفا کرده و به‌تبع آن در بهبود وضعیت آلودگی هوای شهر و جلوگیری حداکثری از اتلاف زمان سفر شهروندان مؤثر واقع شود. البته در شهرهای بزرگ و مترقی دنیا سهم مترو از سفرهای درون‌شهری به حداقل ۵۰ درصد می‌رسد که برای رسیدن به آن هدف باید کارهای زیادی صورت پذیرد؛ راه‌اندازی مترو شهرهای اقماری و خطوط سریع‌السیر را در این زمره از تمهیدات می‌توان دانست.
او افزود: مترو تهران عمدتاً در ۲۰ سال اخیر درگیر مشکلات مالی و تأمین منابع بوده است که این معضل در بازه‌های زمانی مختلف، کمرنگ و پررنگ شده است. درواقع اهداف نشانه‌گذاری شده از ابتدا مشخص و دقیق بوده و براساس افق دوردست ترسیم‌شده است. البته نمی‌توان کتمان کرد که در طول این سال‌ها ضعف‌هایی بعضاً وجود داشته است اما وقتی پای مسئله مهمی همچون کمبود اعتبارات تخصیص‌یافته به میان کشیده می‌شود، صحبت کردن از مشکلات ساختاری و برنامه‌ای تحت تأثیر عدم تأمین منابع مالی شاید چندان منطقی نباشد. بااین‌حال واقعیت آن است که ساختار کنونی مترو نیازمندترمیم و به‌روزرسانی براساس نیازهای حال حاضر است.
امام اولویت کنونی مترو را ساخت‌وسازها، ایمن‌سازی و تکمیل خط ۷ و نیز تکمیل و توسعه خط 6 دانست و ادامه داد: با بهره‌برداری حداکثری از این ۲ خط و همچنین کاهش سرفاصله قطارها است. با بهره‌برداری حداکثری از این ۲ خط و همچنین کاهش سرفاصله قطارها که نیازمند اقدامات مهمی همچون افزایش ناوگان حمل‌ونقل ریلی و تکمیل پایانه خطوط است، شهروندان سفرهای کم‌هزینه، کم دردسر و سریع زیرزمینی را به انواع دیگر وسایل حمل‌ونقل درون‌شهری ترجیح خواهند داد. البته اگر دولت در توسعه مترو شهرهای اقماری به تعهدات خود عمل کند و از طرفی بتوان حداقل دو خط ۸ و ۹ دو خط از خطوط اکسپرس پیش‌بینی‌شده را راه‌اندازی کرد، سطح خدمات‌رسانی به شهروندان ارتقای محسوسی خواهد یافت و دغدغه همیشگی شهروندان برای رفت‌وآمد در شهر تا حدود زیادی برطرف می‌شود.
او در مورد حمایت‌های دولت از توسعه مترو تهران گفت: دولت خود با مشکلات عدیده‌ای درزمینهٔ تأمین منابع مالی دست‌به‌گریبان است اما به‌هرحال اگر صرفاً مشکلات مربوط به آلودگی هوا و آسیب‌های جانی و مالی نشئت‌گرفته از آن را در نظر بگیریم و هزینه‌های مادی و معنوی مترتب بر این قضیه که بار مالی سنگینی روی دوش سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی می‌گذارد را محاسبه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که تخصیص اعتبار از طرق مختلف به امر توسعه حمل‌ونقل عمومی، سرمایه سوزی‌ها و اتلاف منابع مالی و انسانی را تا حدود زیادی منتفی می‌سازد. دولت البته نهایت سعی خود را می‌کند تا در این زمینه به مدیریت شهری کلان‌شهرها یاری رساند اما آن‌ها نیز مشکلات خاص خود رادارند. با این اوصاف به دنبال یافتن راهکاری قابل‌اجرا هستیم تا با یک اجماع اصولی و عملی، بتوان منابع موردنیاز برای توسعه و بهبود سطح کارایی مترو را با سرعت بیشتری تأمین کرد. اخیراً هم اقداماتی از سوی وزارت کشور درزمینهٔ تأمین واگن صورت گرفته که این مسئله نشان از اهتمام دولت برای حل مشکلات مترو در کلان‌شهرها دارد. از طرفی با تخصیص فاینانس و اوراق مشارکت هم می‌توان فصل جدیدی در تأمین منابع مالی موردنیاز حمل‌ونقل ریلی درون‌شهری باز کرد و این مهم در نوع نگاه جدید دولت و شهرداری به یکدیگر قابل تحقق است. به تعبیر دیگر امید زیادی به پررنگ‌تر شدن نحوه حمایت‌های دولت از مبحث توسعه حمل‌ونقل ریلی داریم و فضای موجود نشانگر ایجاد تحول در این زمینه است.
مدیرعامل مترو تهران درباره راهکار توسعه سریع‌تر مترو تهران و افزایش سهم آن در حمل‌ونقل مسافر گفت: باید بخشی از اعتبارات و بودجه مصوب کشور در هرسال، همان‌گونه که با اولویت ویژه به مسائلی از قبیل درمان، سلامت و معیشت مردم اختصاص می‌یابد، به مقوله گسترش زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی معطوف شود. از سوی دیگر وضعیت کنونی شهرهای بزرگ ما ایجاب می‌کند سهم بیشتری از عوارض شهری بر توسعه حمل‌ونقل ریلی متمرکز شود. استفاده از اعتبارات و وام‌های خارجی و یا حتی به مشارکت طلبیدن سرمایه بخش خصوصی، راهکار دیگری است که باید برای محقق شدن آن‌ها برنامه داشت و فرمول تعریف کرد. در نگاه کلی به نظر می‌آید وضع برخی قوانین جدید در مجلس شورای اسلامی به‌منظور هدایت و اختصاص منابع مالی قابل‌قبول به این امر، الزامی است چراکه راه‌حل اساسی ساماندهی بسیاری از مسائل شهری در حوزه ترافیک و آلودگی هوا همان راهی است که کلان‌شهرهای پرجمعیت و پیشرفته جهان انتخاب کرده‌اند؛ یعنی استفاده مطلوب و صحیح از فضاهای زیرسطحی به‌منظور تردد شهروندان و بازگرداندن زندگی آرام و سالم به روی سطح زمین. در غیر این صورت هزینه‌های مادی و انسانی مترتب بر ادامه وضع کنونی، شرایط را روزبه‌روز بغرنج‌تر کرده و گره فعلی را کورتر خواهد ساخت.
