نبرد لیست ها
روزنامه شرق در گزارشی نوشت: براساس آخرین شنیده هایی که تا زمان انتشار این گزارش حتما کامل تر شده است، لیست خدمت سهم اندکی از ٢١ صندلی شورای شهر تهران دارد و این اعضای انحصارطلب باید منتظر حذفی تاریخی باشند.
در ادامه این گزارش می خوانیم: شورای پنجم، شورای لیست های غیرکارشناسی، سوخته و باورنکردنی بود. یک لیست، ناشناس و غیرقابل اعتماد بود و لیستی دیگر از فرط تکراری و سوخته بودن امتیازی نداشت. درس نگرفتن از اتفاقات و تجربیات قبلی همیشه گریبان جریان های مختلف را گرفته و اما در این میان مردم نشان دادند در هر دوره اگرچه انتخاب‌های اشتباهی داشته اند اما آن تجربه اشتباه را دوباره تکرار نکردند و به دنبال تکرارهای دیگری هستند.
آزمون تکرار لیست
لیست اصلاح طلبان شورای شهر تهران که استثنائا در این دوره و در غیاب رد صلاحیت های گسترده می توانست انتخاب های خوب و بی دغدغه ای داشته باشد به پر ایرادترین شکل ممکن بسته شد. لیستی که از بالا تا پایین بدنه همه احزاب و گروه های منتفع و غیرمنتفع اصلاح طلبی و نزدیک به آن، منتقد داشت و درعین حال بدنه اصلاح طلبی و جریان مردمی همراه با آن انواع و سؤال ابهام را داشتند. لیستی که اگر رئیس دولت اصلاحات روی آن مهری نمی زد، معلوم نبود از آزمون تکرار لیست سرنوشت شهر چگونه بیرون بیاید و اوضاع از همانی هم که بود چقدر خراب تر می‌شد.
برای لیست اصلاح طلبان که به شکلی پیش بینی شده با انتقاد از عملکرد اصلاح‌طلبان دوره قبل و حذف معنی دار آنها بسته شد، از مدت‌ها قبل اعلام می شد که مشت شورای هماهنگی اصلاح طلبان پر از گزینه های اثرگذار و معروف است و همان طور هم بود اما در ادامه روند دیگری اجرائی شد و پایان دیگری را رقم زد. اصلاح طلبان که در دوره چهارم از دو اتفاق مهم یعنی چرخش سیاسی گزینه ها و گرفتن پست و مقام منتخبان درس گرفته بودند، تلاش کردند با نوشتن میثاق نامه ای جلوی بخشی از این خطرات را بگیرند.
میثاق نامه ای که به دلیل نبود حزب و جریان حزبی در جامعه و حتی در میان افرادی که سابقه فعالیت‌های مدنی دارند، چندان معنی پیدا نکرد و باید منتظر ماند و دید که چقدر در فضای شورا و شهرداری تهران مانع و جامع است. لیست امید که به دنبال تکرار لیست امید در انتخابات دور دهم مجلس شورای اسلامی و موفقیت آن بود، دقایقی بعد از انتشار مورد انتقاد درونی و بیرونی قرار گرفت؛ انتقادهایی که در چند مورد اصلی یعنی انتخاب افرادی بدون سابقه اجرائی و معروفیت اجتماعی، انتخاب شدن افرادی درجه چندم در مقابل انتخاب نشدن افرادی با امتیازات بالا و در نهایت وجود شائبه سهم دهی حزبی و سیاسی، کاملا پذیرفتنی و مستحق پاسخ هایی منطقی بودند.
در ادامه توضیحاتی از سوی افراد سرلیست و اعضای شورای هماهنگی اعلام شد که البته نتوانست افکار عمومی را قانع کند. از همان ابتدای انتقادها به لیست امید و حتی جریان مخالف یعنی لیست خدمت اصولگرایان، جریان های مختلف گروهی و انفرادی ایجاد لیست های جدید و به قول برخی کاربران شبکه های اجتماعی دزدی از لیست های اصلی را شروع کردند و با ایجاد لیست های جعلی نام خودشان را در لیست اصلی می‌گذاشتند یا ائتلاف‌ها و جریان‌هایی را با عناوینی جدید به راه می‌انداختند. به‌عبارتی هر دو لیست گرفتار لیست‌های جعلی شدند تا آنجا که مهدی چمران سرلیست اصولگرایان با دستخط خودش لیستی را نوشت تا در رسانه‌ها و سطح شهر پخش کنند و محمدرضا عارف هم عکسی از خود همراه با لیست امید منتشر کرد.
ته لیست های مردم در لیست خدمت
اصولگرایان با اعتمادبه‌نفسی که ناشی از آمارهای غلط و جریان سازی های خودشیفته درونی بود لیستی را تهیه کردند که مردم از دیدن تعدادی از آنها برای دو یا سه دوره خسته شده اند و بخش دیگر را هم اصلا نمی شناسند. اصولگرایان در این سال ها در جریان سازی ارائه لیست افتادند و البته در دوره‌های قبلی از این موج سواری خوب نتیجه گرفتند، فارغ از اینکه در این دوره دیگر آن یک نفر مهم را برای تمام کردن کارشان ندارند.
لیست خدمت با افرادی تکراری و با سابقه ای پرابهام بسته شد درحالی مردم پایتخت از افرادی که در عمل نشان دادند که قصد ندارند فضای خدمت را برای شهر و مردم آن باز کنند، خسته شده بودند. لیست خدمت در حالی بسته شد که به جای سرمایه گذاری روی افرادی جدید و جوان روی افراد سوخته و بی‌اعتبار لیست های جریان مقابل یا مدیران ناشناس و درجه‌چندم قالیباف حساب باز کرد.
افراد منتخب در لیست خدمت مانند افراد ناشناس در لیست امید که حتی در گوگل هم سابقه‌ای نداشتند، نبودند چراکه سال‌ها مدیر شهرداری بودن، به اندازه کافی از آنها خبر ایجاد کرده بود اما با وجود این برای مردم ناشناس بودند. اما باید گفت به همان اندازه که این ٩ نفر جدید لیست خدمت برای شهروندان تهرانی جدی و ناشناس بودند، باقی لیست هم که دو دوره یا سه دوره نماینده مردم تهران بوده‌اند شناختی جز نا کار‌آمدی را در اذهان عمومی برجای نگذاشته اند.
اصولگرایان در دوره چهارم تقریبا نیمی از صندلی های سبز شورا را باختند اما از این باختشان درس نگرفتند و متوجه نشدند که باید لیست خدمتشان را با نیروهایی جدید پر کنند که سابقه درخشان تری داشته باشند. اصولگرایانی که در لیست خدمت تکرار شدند همان اصولگرایان دوره چهارم شورا بودند که در بزنگاه های مهم و تکان دهنده این شهر و مردمش مثل حادثه پلاسکو جز سلفی‌ها و عکس‌هایشان با آوار پلاسکو کار دیگری نکردند و درباره پرونده های مهمی مانند قتل درختان و باغات تهران سکوت و تخریب کردند.
می توان گفت که اشتباه اصولگرایان انتخاب افرادی در لیست خدمت بود که نه تنها هنوز نیامده به دنبال سهم خود از سفره انقلاب و شهرداری تهران هستند بلکه در پرونده های مهم و بزرگی مانند واگذاری املاک به مدیران و اعضای شورای شهر و افراد خاص در اذهان عمومی پرونده هایی باز دارند. اصولگرایان می توانستند با تأخیری که در ارائه لیست شوراها نسبت به زمان ارائه لیست امید داشتند، لیستی را آماده و ارائه کنند که شهروندان مختلف و حتی جریان مقابل منتقد به لیست امید را به سمت خود بکشاند؛ اما این طور نشد؛ چراکه تهیه‌کنندگان این لیست که خودشان از گزینه های اصلی بودند، نمی‌توانستند از انحصارطلبی خود بگذرند و خودشان را سرلیست نگذارند.
به هرروی، براساس آخرین شنیده‌هایی که تا زمان انتشار این گزارش حتما کامل تر شده است، لیست خدمت سهم اندکی از ٢١ صندلی شورای شهر تهران دارد و این اعضای انحصارطلب باید منتظر حذفی تاریخی باشند. اعضایی که سال ها شورای شهر تهران را در انحصار خود گرفتند و شهردار تهران را با همین انحصار و تخلف و تغییر قانونی یک دوره بیشتر شهردار نگه داشتند، حالا دسته جمعی از بهشت می روند.
ظهور لیست ها و ائتلاف های یک شبه
پس از اعلام دو لیست اصلی اصولگرایان و اصلاح طلبان، مخالفان و منتقدان این دو لیست که برنامه ریزی دیگری برای انتخابات داشتند، شروع به ایدئولوژی سازی و جریان سازی، لیست سازی و تیم سازی برای حرکتی مستقل و مجزا از لیست اصلی به راه انداختند. جریان های منشعب شده از اصولگرایان به تکرار لیست شورای چهارم و ارائه ندادن چهره های جدی و معتبر برای مردم اعتراض داشتند و برنامه ریزی را برای تبلیغات مستقل شروع کردند.
در میان اصلاح طلبان اما این لیست سازی ها و ظهور یک‌شبه ایدئولوژیست های دانشگاهی، بیشتر مدعی بود؛ به نحوی‌که بخش زیادی از ضد تبلیغ لیست اصلی، همین لیست های جعلی و خنثی‌سازی آنها بود. افراد و جریان هایی که انتظار به حضور در لیست داشتند؛ اما از لیست جا مانده بودند، ائتلاف‌هایی با نام‌هایی ناآشنا ایجاد کرده و از اعتراض و انتقاد طرفداران جریان اصلاحات از لیست اعلام‌شده، به نفع خود بهره بردند و قصد ایجاد جریان سوم و میانی را داشتند.
در این دوره به عکس دوره قبل که موجی از ورزشکاران و هنرمندان برای انتخابات شوراها شرکت کردند، با تعداد کمتری از این افراد مواجه بودیم و حتی ورزشکاران دوره چهارم هم که کارنامه بسیار ضعیفی داشتند، نتوانستند در لیست ها و تبلیغات شهری جایی موجه و متناسب با خودشان داشته باشند و به نظر می رسد آنها هم می دانستند مردم به خوبی عملکردشان را دیده اند و قرار نیست از یک سوراخ دو بار گزیده شوند.
تلگرام به جای کف خیابان
انتخابات این دوره شوراها دچار یک تحول جدید بود؛ در نگاه اول، برداشت عمومی از استقبال شهر و شهروندان در انتخابات شوراها، به جز دو روز پایانی تبلیغات، این‌گونه بود که شهروندان توجه و مشارکتی در انتخابات ندارند و فضایی سرد حاکم است. این شرایط به واقع وجود داشت؛ با این تفاوت که کاندیداها و شهروندان همه حضور و فعالیت انتخاباتی خود را به فضای مجازی منتقل کرده بودند؛ فضایی که هم بخش زیادی از آن رایگان و بدون صرف کاغذ، پول و نیروی انسانی است و هم می توان در هر لحظه مخاطبان بی شماری داشته باشد و درعین‌حال مشمول بسیاری از بگیر و ببندها و مقرارت سطح شهر نیست. در دو روز پایانی بود که تراکت ها، بنرها و تبلیغات متری و رنگارنگ کاندیداها از در و دیوار شهر آویزان شد و در عین ایجاد فضای نوستالژیک انتخاباتی، پایتخت را بی ریخت کرد.
در میانه انواع و اقسام تبلیغات متنوع و گاه عجیبی که در این دوره از کاندیداهای باتجربه و بی تجربه شاهد بودیم، شاید باید لیستی از کاندیداها تهیه می کردیم که با زیرپاگذاشتن قانون، هنوز نمی دانستند تبلیغاتشان را نباید به هر جایی از شهر آویزان کنند و حقوق مردم شهر را زیر پا بگذارند. در این دوره شاهد بودیم چه افرادی که سه دوره است عضو شورای شهر هستند و چه کاندیدایی که دوره اول است چنین سطحی از مدنیت را تجربه می‌کند، هر دو هنوز نمی‌دانند نباید تبلیغاتشان را کیلویی و کیلومتری بر بدن شهر آویزان کنند و برای مردم شهری که قرار است برایشان خدمت کنند، زحمت بیافرینند.
