ترافیک متری چند؟
تین نیوز | "اجازه مصاحبه نداریم". این جوابی ست که افسران سفید پوش راهنمایی رانندگی در جواب سوال می‌دهند؛ سوال این است: استقرار شما در ورودیهای محدوده طرح ترافیک و زوج و فرد برای جلوگیری از ورود خودروهاست یا جریمه کردن خودردروهایی که قصد ورود به محدوده را دارند؟
طرح زوج و فرد شامل ناحیه بزرگی از تهران است، این طرح از اتوبان نواب تا امام علی در شرق تهران و مابین بعثت (یکی از اتوبانهای جنوب شهر) تا بزرگراه همت در شمال پایتخت را شامل می‌شود. داخل این محدوده محدوده دیگری به نام طرح ترافیک وجود دارد که هم کوچکتر است و هم خیلی قدیمی تر. ورودیهای طرح ترافیک همه با دوربین کنترل می‌شود، اما طرح زوج و فرد به خاطر مساحت بزرگ و ورودیهای بی شمار توسط سربازان بی شمار راهنمایی رانندگی کنترل می‌شود.
هدف از ایجاد محدوده ای به نام محدوده طرح ترافیک، کاهش دادن تعداد وسیله نقلیه در مناطق مرکزی شهر است؛ این مناطق به خاطر تراکم بالای مراکز تجاری وآموزشی، پر رفت و آمد ترین خیابانهای شهر را دارند. از خیابان انقلاب گرفته تا خیابان ولی عصر و امام خمینی و شلوغ ترین محله شهر؛ بازار همه در محدوده طرح ترافیک قرار دارند، جایی که بیشتر از انسانها موتور وجود دارد، این وسیله خطرناک، مزاحم و سریع جای خودروها را داخل محدوده گرفته، موتوریها در کنار حمل و نقل وسایل مختف، کار مسافرکشی و پیک را هم انجام می‌دهند. و خیلیها اعم از کارگر و کارمند برای رفتن به محل کار یا رساندن بچه
هایشان به مدرسه از موتور استفاده می‌کنند؛ راهشان را بین خیابانهای قفل شده خیلی زودتر از خودروها باز می‌کنند و هم درگیر قوانین دست و پا گیر راهنمایی رانندگی نیستند کسی کاری ندارد وارد محدوده ترافیک می‌شوند یا نمی‌شوند از چراغ قرمز رد می‌شوند یا نمی‌شوند.
هدف از ایجاد این محدوده کاهش دادن حجم ترافیک است، اما اینگونه نیست که کسی نتواند وارد طرح شود: شما اگر می‌خواهید به طور دائم وارد طرح شوید می‌توانید نرخی که شهرداری و راهنمایی رانندگی در اول هر سال تهیه می‌کنند را به شماره حساب قید شده واریز کنید( نزدیک یک میلیون تومان) با پرداخت این پول شما می‌توانید وارد طرح ترافیک شوید چون پول شلوغ کردن شهر را پرداخت کرده اید. اگر خیلی سر و کارتان به محدوده نمی‌افتد می‌توانید مجوز هفتگی یا روزانه بخرید ( مثل بلیط مترو) قیمت مجوز روزانه در حال حاظر 18000 تومان است؛ شما در برابر استفاده از خودرو شخصی در خیابانهای داخل
طرح باید 18000 تومان پول پرداخت کنید. این مجوزها را از اغلب دکه های روزنامه فروشی اطراف محدوده می‌توان تهیه کرد. اخیرا راهنمایی رانندگی به طور مستقیم از طریق واحدهای سیار مستقر در ورودیها نیزاقدام به فروش مجوز می‌کند. دکه ها به طور میانگین روزانه 70 تا 100 مجوز می‌فروشند، هیچ محدودیتی هم وجود ندارد. یکی از فروشندگان مجوز طرح می‌گوید فقط ایام عید ظرفیت تکمیل می‌شود و بعضی از مشتریها مجوز گیرشان نمی‌آید؛ خیابانها در روزهای منتهی به عید یک وجب خالی ندارند و رسیدن تا چهارراه بعدی چند ساعتی طول می‌کشد، به عبارتی راهنمایی رانندگی تا وجب به وجب محدوده پر
نشود دست از فروش مجوز بر نمی‌دارد، حالا سوالی که ایجاد می‌شود:ایجاد این محدوده واقعا برای کاهش ترافیک است!؟
داستان طرح زوج و فرد جالب تر است. اوایل اجرای این طرح سربازهای راهنمایی رانندگی در ورودیهای طرح مستقر می‌شدند تا از ورود خودروهایی که پلاکشان با روز ست نیست جلوگیری کنند. رفته رفته ماموران راه های هیجان انگیز تری در پیش گرفتند، به این شکل که در حوزه دیده راننده ها قرار نمی‌گیرند، منتظر می‌شوند تا قربانی وارد طرح شود و راه بازگشت نداشته باشد، راننده خوشحال چند متر جلوتر با ماموران سفید پوش روبرو می‌شود؛ بزن بغل. هیچ راه دیگری به جز جریمه نمانده، شما وارد طرح شده اید.
ایجاد طرحها و محدوده های خاص؛ به جز کاهش ترافیک باعث ایجاد یک منبع در آمد هنگفت هم شده. شما اگر توانایی پرداخت پول مجوز و یا پرداخت جریمه را داشته باشید هر روز می‌توانید در بیشتر شدن حجم ترافیک سهیم باشید، کسی مانع ورود نمی‌شود فقط پولش را باید پرداخت کنید. بی جهت نیست که با وجود این همه سرباز و طرحهای رنگارنگ و هزاران دوربین چیزی که دیده نمی‌شود کم شدن حجم ترافیک در خیابانهای تهران است. ماموران راهنمایی برای سازمان مربوطه در حکم کت جادویی هستند؛ با استفاده از دفترچه هایشان،هر یک به سهم خود به افزایش حجم پول حاصل از جریمه ها کمک می‌کنند. بالاخره یک جای
کار می‌لنگد، کمربند بسته نشده، استفاده از گوشی موبایل، ورود به طرح، چراغ شکسته، معاینه فنی، ماموران باهوش موردی برای جریمه کردن پیدا خواهد کرد؛ ماموران سخت گیر بهانه ای برای تمام کردن برگه های جریمه پیدا خواهند کرد. در اغلب مواقعی که مامور می‌تواند با یک تذکر یا راهنمایی هم از تخلف جلوگیری کند هم از راهبندان، افسر ترجیح می‌دهد دفترچه را بیرون بیاورد، خودرو به اصطلاح متخلف را در خیابان شلوغ متوقف کند تا قانون را اجرا کند یعنی قبض جریمه را صادر کند، حتی به قیمت ایجاد راهبندان. اسم ماموران جریمه رانندگی برای این افسران و سازمان جریمه رانندگان برای
راهنمایی رانندگی اسم متناسبی ست. خودروهای این سازمان اغلب الگوهای مناسبی برای سایر شهروندان نیستند، هیچ ابایی از به کار بردن ادبیات سخیف ندارند، از بلندگوهای نصب شده روی الگانسها با لحن تحقیر کننده ای راننده ها را خطاب می‌کنند، اصراری به رعایت قوانین ندارند، انگاراین سلاطین سفید خیابانها قرار است درآمد زا باشند نه کنترل کننده ترافیک.
