تولید نانوکامپوزیتی که نیاز صنایع های‌تک و هوایی را برطرف می‌کند
پژوهشگران مرکز مواد پیشرفته نانوفناوری دانشکده پژوهشکده فنی و مهندسی دانشگاه امام حسین (ع) موفق به طراحی و تولید کامپوزیت کربن- کربن شده اند؛ این فناوری در صنایع هوایی و اتومبیل رانی کاربرد زیادی دارد.
پژوهشگران مرکز مواد پیشرفته نانوفناوری دانشکده پژوهشکده فنی و مهندسی دانشگاه امام حسین (ع) موفق به طراحی و تولید کامپوزیت کربن- کربن شده اند؛ این فناوری در صنایع هوایی و اتومبیل رانی کاربرد زیادی دارد.
به گزارش تین نیوز به نقل از آنا، ابوالفضل عباسی، پژوهشگر طرح تولید کامپوزیتی کربن کربن به ویژگی های کربن اشاره کرد و در این باره به خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا گفت: کربن ماده ای است که عموماً تحمل آن در دما های بالا زیاد است و در صنایع هوایی، هواپیمایی و اتومبیل های خاص مانند مسابقات اتومبیل رانی کاربرد دارد.
وی گفت: کربن به عنوان دیسک ترمز هواپیما و ماشین هایی که سرعت بالا دارند (مانند ماشین های مسابقات اتومبیل رانی) استفاده می شود. کربن در یک سری اجزای موتور هواپیما نیز کاربرد دارد.
عباسی گفت: این اجزا نیاز دارند در دمای بالا تحمل و استحکام مکانیکی زیادی داشته باشند. ضریب انبساط حرارتی شان نیز باید بسیار کم باشد تا دچار شوک حرارتی نشوند.
وی با بیان اینکه کربن بین مواد این خاصیت را دارد که می تواند مورد استفاده صنایع واقع شود، گفت: هزینه ساخت و تولید کامپوزیت ها از میان چهار ماده اصلی (فلز، سرامیک، پلیمر و کامپوزیت) بسیار زیاد است به همین دلیل در کشور ایران چندان توسعه پیدا نکرده اند و تنها در صنایع های تک و پیشرفته و هواپیمایی مورد استفاده قرار می گیرد.
وی ادامه داد: اما کامپوزیت کربن- کربن در کشور های پیشرفته در تجهیزات معمولی مانند رینگ، دیسک ترمز و اتومبیل های شرکت های معروف استفاده می شود.
این پژوهشگر یادآورشد: اکنون کشور های پیشرفته اطلاعاتی از این محصول های تک به صورت پتنت و مقاله ارائه نمی دهند؛ اما می توانیم ادعا کنیم محصول ما نیز با طی کردن آزمون های مختلف توانسته نتایج خوبی را دریافت کند.
وی به مشکلات اجرای این طرح پرداخت و گفت: استفاده از این محصول در صنایع چندجانبه و چندبعدی است از اینرو ارگان های مختلف باید برای ساخت این کامپوزیت همکاری کنند.
وی با تاکید بر اینکه برای ساخت این کامپوزیت نیازمند همکاری چهار دستگاه مهم هستیم، ادامه داد: این کامپوزیت ها نیاز به کوره های پیشرفته گران قیمت دارند. قیمت مواد اولیه شان نیز بسیار گران است.
این پژوهشگر اضافه کرد: برای ساخت این کامپوزیت ها نیاز به نیرو های انسانی متخصص داریم؛ زیرا فرایند ساخت آن پیچیده و سخت است از اینرو برای تولید مواد باید همکاری بین سازمان های مختلف، بخش دانشگاه و صنعت و دولت و دانشگاه به وجود آید.
