پرونده مسکن سازی چینی ها در ایران به کجا رسید؟
حدود دو سال است که هر بار خبر جدیدی از ورود چینی ها به صنعت ساختمان سازی ایران به گوش می رسد و بدون نتیجه خاصی به دست فراموشی سپرده می شود.
حدود دو سال است که هر بار خبر جدیدی از ورود چینی ها به صنعت ساختمان سازی ایران به گوش می رسد و بدون نتیجه خاصی به دست فراموشی سپرده می شود. آخرین خبرها در این باره مربوط به چند روز پیش و صحبت های معاون وزیر راه و شهرسازی است. او از همکاری رسمی با شرکت های چینی برای ورود تکنولوژی جدید ساختمان سازی خبر داده است. اما ایران اکنون در چه مرحله ای از صنعتی سازی قرار دارد و ورود تکنولوژی از چین چه مزایایی را با خود به همراه خواهد آورد؟
به گزارش تین نیوز به نقل از تجارت نیوز، رشته ورود چینی ها به صنعت ساخت کشور سر دراز دارد. ابتدا پروژه نهضت ملی مسکن و تعویق در روند ساخت واحدها، سبب شد ماجرای ورود چینی ها به صنعت ساخت و ساز کشور مطرح شود؛ موضوعی که در ابتدا از سوی دولت تکذیب و در مدت کوتاهی با اظهارات یک نماینده مجلس تایید شد.
در ماه های اولیه بحث ورود شرکت های چینی به طور مستقیم به عرصه ساخت و ساز ایران مطرح بود، اما بعد از مدتی وزارت راه و شهرسازی و شهرداری تهران اعلام کردند، ورود چینی ها تنها محدود به ورود تکنولوژی است.
ماجرایی که هیچکدام از سناریوهای آن تا کنون به اجرا درنیامده و تنها هر چندماه یک بار خبری از آن به گوش می رسد و با همان سرعت انتشار آن، به فراموشی هم سپرده می شود.
آخرین خبرهای منتشر شده در این حوزه به صحبت های معاون وزیر راه و شهرسازی بازمی گردد. او چند روز پیش، از همکاری رسمی با شرکت های چینی برای ورود تکنولوژی جدید ساختمان سازی خبر داده است.
اما صنعتی سازی در ایران در چه مرحله ای قرار دارد و آیا در مجموع نیازی به ورود تکنولوژی به کشور برای ساخت مسکن حس می شود؟
صحبت ها درباره ورود چینی ها به صنعت ساخت مسکن متفاوت است
حسن محتشم، عضو هیات مدیره کانون سراسری انبوه سازان درباره ورود تکنولوژی چینی به ایران به تجارت نیوز گفت: «اگر قرار باشد ساخت و سازی از سوی کشورهای خارجی از جمله چین انجام شود، قاعدتاً در بهترین حالت باید تکنولوژی وارد شود تا به این وسیله، قطعات ساختمان تولید شود و به این فرآیند سرعت دهد.»
وی افزود: «اکنون در ایران مواد اولیه و مصالح وجود دارد، اما صحبت هایی که تا کنون در این باره انجام شده، متفاوت و مختلف بوده است. ابتدا گفته می شد شرکت های چینی قرار است یک میلیون واحد بسازند. پس از آن اعلام شد، قرار است در این قراردادها از نیروی کار ایرانی استفاده شود.»
محتشم تاکید دارد، هنوز به طور شفاف اعلام نشده، چه قراردادی با چه شرایط، ویژگی ها و مبلغی بسته شده است.
ساخت سنتی مسکن توسط چینی ها در ایران هیچ توجیهی ندارد
محتشم عنوان کرد: «اگر قرار باشد که تنها تکنولوژی وارد شود، طبیعتا باید تکنولوژی به شرکت های ایرانی واگذار شود. در صورتی که چینی ها خود نیز بخواهند به فرآیند ساخت ورود پیدا کنند، طبیعی است که باید برای ساخت، تکنولوژی خود را نیز همراه داشته باشند. ساخت سنتی مسکن توسط چینی ها در ایران هیچ توجیهی ندارد، باید تکنولوژی ساخت خود را نیز وارد کنند.»
این عضو هیات مدیره کانون سراسری انبوه سازان درباره صنعتی سازی در برنامه هفتم توسعه توضیح داد: «در برنامه هفتم توسعه ذکر شده که کشور باید به ۱۵ درصد صنعتی سازی یا فناوری در زمینه ساخت برسد. طبیعتا اگر فناوری چینی وارد کشور شود و روند واردات و استفاده از آن روی اصول و برنامه باشد، مورد استقبال قرار می گیرد.»
وی افزود: «البته در برنامه هفتم توسعه، برنامه صنعتی سازی پنج ساله است. در حال حاضر سهم صنعتی سازی در کشور، کمتر از پنج درصد است، اگر این میزان قرار باشد به ۱۵ درصد برسد، باید بالاخره از یک نقطه آغاز شود.»
محتشم عنوان کرد: «اگر قرار باشد طبق این برنامه عمل شود، به نظر نمی رسد مشکلی به وجود بیاید، زیرا آن برنامه به هر حال کارشناسی شده، تایید شده و مصوب شده است.»
کشور باید به سوی صنعتی سازی مسکن پیش برود
او درباره مزایای صنعتی سازی توضیح داد: «در هر حال کشور باید به سوی فناوری نوین صنعتی سازی پیش برود، تا بتوان از هدررفت مصالح ساختمانی به عنوان ثروت ملی جلوگیری کرد. همچنین این فرآیند باعث می شود، سرعت عمل ساخت بالا برود و در نهایت با سری سازی نیز می توان قیمت تمام شده را پایین آورد.»
وی افزود: «مواردی که بیان شد مزایای صنعتی سازی و ورود فناوری های ساخت است، اما اینکه ورود این فناوری ها به چه شکل است و چگونه می تواند با ساختمان سازی در ایران وفق پیدا کند، در راستای برنامه هفتم اعلام می شود و باید دید تا چه اندازه در مسیر بوده است.»
فناوری های مورد استفاده در بخش ساختمان پراکنده است
این عضو هیات مدیره کانون سراسری انبوه سازان درخصوص صنعتی سازی در ایران گفت: «در ایران صنعتی سازی وجود دارد و تعدادی از فرآیندهای ساختی که اکنون در حال استفاده است، چندان از فناوری نوین دور نیست، ولی این فناوری ها در بخش ساختمان پراکنده است.»
وی افزود: «صنعتی سازی فرآیندی یکپارچه است و تمام قطعات ساختمان باید در کارخانه ساخته شود تا در نهایت به صورت پازل نصب شود. اما فرآیند صنعتی سازی در ایران همانطور که بیان شد پراکنده بوده و حتی ممکن است یک ساختمان هشت طبقه را طی چهار ماه به اتمام برساند.»
محتشم ادامه داد: «این فرآیند هنوز در ایران جا نیفتاده است و گستره آن به اندازه ای نیست که همه جا بتواند خود را نشان دهد. حتی ممکن است فرآیند کنونی صنعتی سازی در ایران از ظرفیت لازم برخودار نشود، زیرا اطلاع رسانی کافی هم در این مورد انجام نگرفته است.»
صنعتی سازی در ایران مسیر کندی را طی کرده است
محتشم همچنین در خصوص دلایل کندی روند صنعتی سازی در ایران گفت: «طی سال های گذشته با تاثیر از تحریم ها و نداشتن بودجه کافی و اجتناب از سرمایه گذاری در بخش فناوری ساختمان، صنعتی سازی ساخت در ایران مسیر کندی را طی کرده است.»
وی افزود: «اکنون بسیاری از ساختمان های شمال شهر هوشمند است و از فناوری های ساخت استفاده می شود، اما این صنعتی سازی نیست؛ صنعتی سازی یک فرآیند است که باید طی شود.»
فعالان حوزه ساخت در کشور معتقد هستند، دیگر زمان آن فرا رسیده است تا دولت در این باره شفاف سازی و مسیر ساخت واحدهای دولتی را مشخص کند. در حالی که شهردار تهران از تهاتر نفت با کشور چین سخن می گوید هنوز هیچ خبری از ورود حقیقی آنها به کشور وجود ندارد.
