◄ هدف از ساخت راه آهن باید تسهیل تجارت و ترانزیت باشد نه چیز دیگر

بعضیها فقط تعیین تکلیف کردن برای مدیران فعلی را بلد هستند و دیگر هیچ

من خودم را عقل کل نمی دانم دوست عزیز! بلکه صحبت من اشاره به خیل کارشناسان خودخوانده و مشخصی دارد که عمدتا قبلا صاحب سمت و پست در راه آهن بودند، کارنامه ضعیف و نامقبولی دارند، اما الان در مقام منتقد و تاریک بین دائما از خودشان نظر صادر می کنند.

الان راه آهن خرمشهر به شمال نتیجه یک جنگ رو تعیین کرد و یک راه آهن امنیتی بود
برخلاف مدعیات این مطلب

تحلیل ها تک بعدی است یعنی وقتی یک ریل یا جاده ساخته می شود این ابعاد اقتصادی , امنیتی نظامی , توسعه ایی محرومیت زدایی , اجتماعی , فرهنگی و ... دارد و البته دولت وظیفه دارد آنچه را که مثلا در اختیار یک شهروند تهرانی قرارداده مثلا راه استاندارد آزادراهی , این را در اختیار مرزنشین ها هم قرار دهد طی دوران قاجار و خصوصا بعدا پهلوی همین اتفاق ها افتاد که روستاها و مرزها تخلیه شد و همه به سمت کلانشهرها رفتند این کشور پهناور حداقل 150 سال عقب افتادگی تاریخی در ساخت زیرساخت دارد چنانکه شما امروز کماکان می بینید که حداقل راه اولیه هم در نقاطی از این کشور وجود ندارد مثلا سمت ایذه و اندیکا که بعضا مردم مجبورن برای خروج از منطقشون به کوه پیمایی و استفاده از وسایل خطرناکی مثل گرگر روی بیارن یا در جایی مثل شرق کشور که پتانسیل بسیار بالایی برای تولید ثروت دارد و می تواند یکی از 4 موتور پرقدرت حرکت شتابان این خاک باشد جاده های اصلی و ترانزیت هم 2 لاینه رفت و برگشت غیراستاندارد است و در نقاطی راه نیست و مردم مجبورن چندین ساعت بیشتر طی مسیر کنن و این ساختار اقتصادی معیشتی مردم و کیفیت زیست را هم بهم زده پس جدا از هر بحثی ابتدا این را در نظر بگیریم که راه استاندارد و ریل , سیستم آب و فاضلاب تکمیل , سیستم بهداشت و درمان درست درمان , ساختار فرهنگی و مدرسه و ... , آب و هوای تمیز , حمل و نقل عمومی مناسب , برق و گاز و انرژی پایدار , اینترنت با سرعت مطلوب و ده ها مورد دیگر , این ها همه حق همه ایرانی ها از لب مرز تا دل تهران است یعنی شما نمی توانید برای هر جایی یک چرتکه بندازید که بله اینجا مثلا توجیه ندارد پس راه نسازیم ! این ها گره می خورد به بحث امنیت اجتماعی و رضایت مردم و خروجی اش می شود امنیت پایدار یعنی امنیتی که خود مردم تولید کنند و ازش مراقبت کنند از طرفی می شود قضایا را از سمت دیگر هم دید الان من سرمایه گذار بخوام مثلا در خراسان جنوبی سرمایه گذاری کنم و یک کارخانه بزنم یا یک کشت و صنعت دایر کنم وقتی می بینم راه و ریل نیست برق پایدار نیست گاز وجود ندارد زیرساخت نیست یا ضعیف است معلوم است که ورود نخواهم کرد دولت باید زیرساخت ها را برساند و بگوید این منطقه اقتصادی است این زیرساخت تحویل شما و شما بیاید کار خود را اینجا لب مرزهای شرقی بزنید و بازار 350 میلیون نفری پاکستان , افغانستان و آسیای میانه را هدف بگیرید از طریق چابهار و این ریل شرق هم می توانید کالاهای خود را با قیمت مناسب به هند 1.5 میلیارد نفری , آفریقا و آمریکای جنوبی صادر کنید ما زیرساخت می دیم ما حمایت می کنیم شما کار کنید شما اشتغال زایی داشته باشید خروجی اش می شود جمع شدن هزار جرم و انواع قاچاق چون حالا کار و اشتغال و درآمدزایی درست هست حالا جمعیت کم کم پشت مرزها می شیند و با پرشدن پشت مرزها , امنیت کشور کاملا ارتقا پیدا می کند و ته قضیه می شود درست تراکم جمعیتی شرق ایران و حرکت به سمت ایران 200 میلیون نفری یعنی چند برابر شدن قدرت سیاسی , اقتصادی و نظامی ایران یا اینکه معلوم نیست شما چه جور کارشناس و تحلیلگری هستید که نمی دانید شرایط کشورها برهم موثر است ما با همین افغانستان 815 کیلومتر مرز مشترک داریم محال است که افغانستان ویران و ناامن باشد و شرق ایران درست شود و ما بتوانیم از فرصت های تاریخی و بی نظیر در این کشور بهره ببریم عقل حکم می کند برای توسعه زیرساخت ها و امنیت و پایدارسازی اوضاع افغانستان تلاش کنیم حتی هزینه های میلیارد دلاری بلاعوض آنجا بکنیم که 100 برابر سودش بیاد تو خاک خود ما , ما از دل همین افغانستان و ادامه همین ریل هرات می توانیم به مزارشریف و کاشغر چین متصل بشیم و منفعت های سنگین اقتصادی سیاسی ببریم افغانستان آباد شود افغانستانی ها برخواهند گشت یا حساب کنید برای آبادانی افغانستان به چه میزان مصالح و فولاد و سایر اقلام نیاز است و این چه فرصتی است برای صادرات ما , این همه صنایع قدیمی و جون دار داریم این همه صنایع غذایی داریم که در دنیا بی نظیر است این ها همه اگر لب مرز شکل بگیرند و زیرساخت وجود داشته باشند می توانند 180 درجه اوضاع را برگردانند و هزاران شغل پایدار ایجاد کنند مهاجرت معکوس شکل بگیرد این افغانستان محصور در خشکی حالا بلحاظ سیاسی هم زیر شروط ما خواهد بود یا آسیای میانه محصور در خشکی که با زیرساخت های ما به آب های آزاد رسیده حالا نمی تواند تماما در پازل ترکیه که صهیونیستی است قرار بگیرد یا در بحث نظامی اگر حساب کنید جایی جنگ شود انبوه تانک ها و نفربرها و توپ ها و ..و باید با سیستم ریلی قدرتمند به لب مرزها برسد مثلا همین ریل رشت آستارا و ایضا ریل تبریز خواجه ورزقان نوردوز از این جهت هم می تواند خیلی مهم باشد یا شما روی گوگل ارث هم نگاه کنید می بینید که عمده جمعیت جهان در کنار سواحل مستقر است در ایران اما سواحل خالی از سکنس ! چون زیرساخت نیست همین جاسک یک نقطه بسیار مهم و استراتژیک است و باید حتی میزبان جمعیت 2 3 میلیون نفری باشد اما در زیرساخت های اولیه هم گیر است ! وبالاتر به سمت بشاگرد و قلعه گنج و جنوب کرمان که وضعیت درام تر هم هست جوری که مردم حتی برای داشتن سرویس بهداشتی و حمام هم در محرومیت هستند و این وضعیت خصوصا برای زنان و دختران مصیبت بار است ما در این کشور مناطقی را داریم که جوری زیرساخت ضعیف است که یک تیر برق با یک جمعیت 30 نفری و روی کول به دل این مناطق برده می شه ! حالا قرار هم نیست همه نخبه ها و متخصصین که جهادی باشند جایی که یک راه امن ساده نداشته باشد معلوم است که نیروی متخصص هم آنجا نمی ره پس مردم آن جا سرویس و خدمات تخصصی خوبی هم نمی تونن بگیرن یا بحث توریسم را حساب کنید که می تواند بیش از درامدهای نفتی عایدی داشته باشد و معیشت مردم را به شکل عادلانه و دور از تورم تکان دهد باز لنگ هم زیرساخت های اولیه است . البته جهاد ساخت زیرساخت در دوره جمهوری اسلامی کماکان برقرار است با وجود 8 سال جنگ و بعدا هزار مشکل و تحریم و ... و کشوری پهناور با عقب افتادگی های تاریخی . شمایی که تحلیل می کنی و سایر ابعاد را در نظر نمی گیرید دیگر این را باید بدانید که در دنیا به ایران قلب زمین و به افغانستان قلب آسیا می گن هر راهی که بسازیم هر زیرساختی که بنا شود می تواند کارخانه چاپ دلار باشد در همین عراق به تنهایی برای ما 20 میلیارد دلار سود خالص خوابیده و ما هنوز نتوانستیم راه استاندارد و ریل و سایر زیرساخت ها را به مرزهای غربی برسانیم حتی برای سازمان دهی مراسم اربعین هم مشکل داریم و خدای نکرده بحرانی ایجاد بشه اصلا جمع بشو نخواهد بود پس باید همه ابعاد را دید باید به تلاش ها احترام گذاشت باید منصفانه نقد کرد و باید فهمید که حکومت یک تیپ نگاه به یک استان خاص یا منطقه خاص یا دید قومیتی ندارد حکومت دید فرا دارد و به همه مردم ایران با یک دید نگاه می کند پس تلاش می کند که زیرساخت ها را به شکل همگن و خورد خورد به همه جای این خاک برساند بله اگر اقتصادی حساب کنید شاید مثلا ریل اردبیل خیلی الویت نداشته باشد این را به عنوان یک اردبیلی می گم اما حکومت به این فکر می کند که اگر مردم اصفهان به سیستم ریلی دسترسی دارند پس مردمان اردبیل , کردستان , لرستان , خراسان جنوبی و ... هم باید چنین امکانی را داشته باشند پس باید تحمل کرد تا این عقب افتادگی های تاریخی کم کم جبران شود زیرساخت هایی که بسیار هم گرانقیمت هستند و پیچیدگی های فنی ساخت زیادی هم دارند با وجود این همه کوهستان و رشته کوه که نیاز به ساخت 200 کیلومتر تونل جدید حتی تونل های طویل 6 تا 10 کیلومتر داریم چنانکه مناطقی در این کشور داریم که 6 تا 8 ماه سال بسته است مناطقی که راه روستایی هم نیست راه های اصلی کشور هستند مثل راه پاوه تا سمت مریوان ! زمین های ناپایدار , دره ها و ... مشکلات حقوقی که وجود دارد مشکلات فنی که حین ساخت با آن مواجه می شن که طبیعت کار است حتی با وجود مطالعات سنگین قبل پروژه و ... همه و همه موارد را باید در یک پکیچ دید , بنظر می رسد تا 1405 مشکلات زیرساختی اکثر جاهای مملکت حل شود مثل همین گاز در سیستان بلوچستان یا سیستم آب و فاضلاب اهواز و تا 1410 کمتر نام نقطه محروم بشنویم .

خیر
هدف غایی پول است
چه در راه هن چه در هر کسب و کار دیگری
کسب و در آوردن پول از هزاران ال قبل هدف هر نوع کسب و کاری در محیط های تجاری و بازار بوده
امروز می پویند کسب ارزش
و حرف های قلمبه سلمبه که آخر هم می گویند منظورمان همان پول بود!
ترانزیت
حمل و نقل
خطوط ریلی جدید
اگر
پول در نیآورند
مفت نمی ارزند
راحت حرف بزنیم