آثار مشکوک به عتیقه در فرودگام امام (ره)کشف شد
با کشف آثار تاریخی توسط یک مقنی در محوطه باز فرودگاه امامخمینی (ره)، این محوطه در کنترل و قرار است بررسیهای باستانشناسی در این نقطه از فرودگاه انجام شود.
با کشف آثار تاریخی توسط یک مقنی در محوطه باز فرودگاه امامخمینی (ره)، این محوطه در کنترل و قرار است بررسیهای باستانشناسی در این نقطه از فرودگاه انجام شود.
به گزارش ایسنا، بعدازظهر روز ۱۴ آذر یک مقنی که در حال کندن چاه در محوطه باز فرودگاه امامخمینی (ره) برای رسیدن به آب بود، به اشیاء مشکوک و عتیقه برخورد میکند. او به همراه تعدادی از سفالهای به دست آمده از محل فرودگاه فرار میکند که با پیگیری نیروی انتظامی مستقر در فرودگاه، به همراه آثار سرقت شده در خانهاش شناسایی و دستگیر میشود.
دوشنبه ۲۰ آذر، «امیر مسیب رحیمزاده»، مدیر اداره میراث فرهنگی شهر ری، در نامهای به رجبعلی خسروآبادی - مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران - با اعلام ارسال تصاویر اشیاء بدست آمده برای بررسی کارشناسی، درخواست پیگیریهای حقوقی توسط دفتر حقوقی این اداره کل را میکند.
خسرو آبادی در این زمینه به ایسنا میگوید: در روز کشف آثار، میراث فرهنگیِ منطقه از محوطه بازدید میکند و سپس با حضور رییس حراست و پلیس فرودگاه مقنی شناسایی میشود و اشیاء مشکوک به عتیقه توسط پلیس فرودگاه و میراث فرهنگی از خانه او کشف و ضبط میشود.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران با اشاره به نامهای که ادارهکل تحت مدیریتاش صبح روز سهشنبه (۲۱ آذر) به فرماندهی پلیس فرودگاه امام (ره) با موضوع کشف اشیای مشکوک به عتیقه ارسال کرده است، میگوید: در این نامه با اعلام شکایت میراث فرهنگی از مرتکب یا مرتکبین سرقت آثار، درخواست ضبط اشیاء مکشوفه به نفع این اداره کل را کرده است.
او با تاکید بر اینکه آثار کشف شده از محوطه هنوز به میراث فرهنگی استان تهران تحویل نشده و قدمت آنها هنوز مشخص نیست، ادامه میدهد: منطقهای که این آثار در آن بدست آمده، توسط فرودگاه بطور کامل بسته شده و قرار است بررسی و مطالعات باستانشناسی در این نقطه انجام شود.
به گزارش ایسنا، بخشی از محوطه فرودگاه امام خمینی (ره) در تپه تاریخی معمورین قرار گرفته است، این تپه در سال ۱۳۶۸ کشف شد و نخستین فصل کاوش در آن سال ۱۳۷۰ انجام شد، بعد از سه سال وقفه این کاوشها ادامه پیدا میکند.
در آن زمان اعلام شده بود اهمیت کاوش در تپه معمورین دستیابی به بازماندههای معماری فرهنگ خاکستری است، سفالهایی که تا آن زمان فقط در گورستانهای پیرامون هزاره دوم و اوایل هزاره نخست پیش از میلاد مسیح به دست آمده بود.