◄ به آموزش های قرون وسطایی خاتمه دهیم!

آموزش و پرورش همواره یکی از مراکزی است که مورد عنایت و توجه ویژه کشورهای پیشرفته جهان قرار دارد ، این موضوع را می توان به سادگی از روی ارقام اختصاصی این کشورها در بودجه سالانه آن ها اثبات کرد .

کشورهای توسعه یافته به درستی دریافته اند که تمامی هزینه های هنگفت آموزشی به تدریج با سودی بسیار سرشار از طریق همین کودکان به کشورشان باز خواهد گشت از این رو اولویت اول آنان تربیت صحیح نیروی انسانی کارآمد و خبره است .

نیرویی که می تواند به کمک خلاقیت و نوآوری خود شرایط و محیطی ایده آل برای زندگی خود و دیگران مهیا کند .

از این رو این کشورها به موازات آموزش، مطالعات تحقیقی زیادی هم در خصوص چگونگی و نحوه صحیح آموزش به کودکان را در دستور کار دارند و از همان ابتدا با شناسایی خلاقیت های فردی کودکان ، آموزش هوشمند آنان را دنبال می کنند.

متخصصین برنامه ریزی آموزشی این کشورها به این نتیجه رسیده اند که اجبار در تحصیل و وادار کردن کودکان به ویژه در مقاطع ابتدای به انجام تکالیف سخت، به تدریج ضمن منزجر کردن کودکان مراحل یادگیری در آنان را کند می کند، از این رو بر خلاف ما در اکثر این کشورها از این سختگیری ها به ویژه در دوران آغازین تحصیل خبری نیست.

در این کشورها البته بیشترین حقوق هم متعلق به معلمان ابتدایی است ، آنان معمولا از میان افراد دارای تحصیلات عالیه با خلق و خوی بسیار شاد و مهربانی انتخاب می شوند، برای این کشورها سرمایه انسانی و در حقیقت این کودکان بسیار با اهمیت تلقی می شوند .

حال ما چه می کنیم؟

سال های آغازین زندگی کودک خود را با سخت گیری در خانه و مدرسه به بدترین دوره زندگی او تبدیل می کنیم، با تحقیر جلوی چشم سایر همکلاسی ها اعتماد به نفس او را که جزء یکی از عناصر اصلی رشد و پیشرفت اوست در همان آغاز زندگی نابود میکنیم .

امروز شرمنده هستم که مجبورم از ادبیاتی تند برای نشان دادن عمق فاجعه آموزشی در کشور بهره ببرم، ما متاسفانه در حال آموزش به کودکان خود نیستیم ما در حال نابودی تدریجی عناصر معنوی و صفات پسندیده اخلاقی در او هستیم .

صفاتی که خدای متعال در ذات پاک کودکان ما قرار داده و ما به جای بارور کردن آن به بهانه آموزش مشغول خشکاندن این ریشه ها هستیم .

راستی دلیل این بی تفاوتی های فرزندان ما نسبت به مشکلات جامعه چیست؟ چرا آنان زیر بار مسئولیت نمی روند و رغبتیبه انجام و ظایف و تکالیف خود ندارد؟ دلیل بی انگیزگی کاری معلمان ما چطور؟ چه زمانی باید نسبت به تغییر و بهبود شرایط آموزشی کشور اقدام کنیم؟ چرا از تجربه کشورهای موفقی مثل هلند و ژاپن استفاده نمی کنیم؟

آیا می دانید که این کشورها با تکیه بر همین اهرم آموزشی و تربیتی توانسته اند بر بسیاری از مشکلات و چالش های کلان کشور خود غلبه کنند.

اینکه مرگ و میر ناشی از سوانح رانندگی در کشوری مثل سوئد به 300 نفر در سال رسیده است ناشی از چیست؟ و بسیاری از مشکلات ریز و درشت دیگر که این کشورها تنها در سایه توجه و سرمایه گذاری ویژه آموزشی بر آن فارغ آمده اند .

در عصر ارتباطات تلاش مجدد برای اختراع چرخ بی فایده است باید طرحی نو درانداخت و از تجارب موفق دیگران بهره برد.

* کارشناس حمل ونقل