◄ وزیر جدید و چالش ضد رسانه
مراسم تودیع وزیر سابق و معارفه وزیر جدید راه‌وشهرسازی اول هفته جاری برگزار شد. جهانگیری و اسلامی درواقع فقط مراسم را به‌جا آوردند. البته آقای آخوندی گزارش مبسوطی از عملکرد ۶۲ماهه‌اش تقدیم آقای اسلامی کرده و هم زمان آن را منتشر کرد که در مجالی دیگر به آن می پردازیم.
مراسم تودیع وزیر سابق و معارفه وزیر جدید راه وشهرسازی اول هفته پیش برگزار شد. گزارش کار طولانی عباس آخوندی، سخنان معاون اول در بیان مطالبات بخش خصوصی و به ویژه رانندگان و نیز توقعات دولت از وزیر جدید و سلام و علیک و صحبت مختصر اسلامی و موکول کردن صحبت به فرصت دیگر چکیده این برنامه بود؛ به عبارتی جهانگیری و اسلامی درواقع فقط مراسم را به جا آوردند. البته آقای آخوندی گزارش مبسوطی از عملکرد ۶۲ماهه اش تقدیم آقای اسلامی کرده و هم زمان آن را منتشر کرد که در مجالی دیگر به آن می پردازیم.
آنچه در این مراسم بیش از هر چیز توجه ها را به خود جلب کرد اصطلاح وزیر سابق راه برای رسانه های منتقد یا به تعریفی مخرب؛ «ضد رسانه» بود!
عباس آخوندی در زمان مبسوطی که سخن گفت، یکی از دو نکته اش گلایه از ضد رسانه ها بود. به گفته او در دوران وزارت و بعد از رفتنش از وزارتخانه حاشیه هایی ایجاد کردند و تصویری به مردم دادند که انگار مدیران وزارت راه وشهرسازی در این ۶۲ ماه خوابیده بودند.
وزیر راه وشهرسازی با هر پیشینه و فارغ از خصوصیات فردی اش طبیعتا مورد انتقادهای بسیاری قرار خواهد گرفت، چراکه در شقوق مختلف حمل ونقل با تمام اقشار جامعه روبه روست.
جامعه ای که به دلیل سیاسی بودنش گران فروشی بقالی محل را هم به رئیس جمهوری ربط و نسبت می دهد!
لذا اینکه وزیر این وزارتخانه مورد انتقاد و حتی هجمه قرار بگیرد خیلی دور از انتظار نیست، اما بنا هم نیست که مدیران منتظر باشند که رسانه ها یا شبه رسانه ها به آنها حمله کنند و درنهایت به این انتقادها، تنها اعتراض کنند. در جامعه مدنی که مطبوعات و رسانه ها رکن چهارم هستند، کار رسانه ها نقدکردن دولت ها و عملکردهاست و به ویژه درجایی که سازمان ها و دستگاه های نظارتی بعد از رخ دادن اتفاق وارد عرصه می شوند، این رسانه ها هستند که می توانند و باید با پیش بینی و تحلیل، مانع از وقوع فاجعه شوند.
وزیر جدید راه وشهرسازی هم طبیعتا همین خط مشی رسانه ها را پیش رو خواهد داشت، بنابراین باید راهی را بجوید که حداقل، دستاوردهای مثبت و تخصصی هم در کنار این هجمه ها به گوش مردم برسد و این اتفاق افتادنی نیست، مگر با استفاده از منطق ارتباط غیرسیاسی با بدنه مردم.
چراکه در برخی رسانه ها عملا همه چیز رنگ وبوی تبلیغ سیاسی به خود می گیرد و گاهی حتی اطلاع رسانی نتیجه عکس می دهد. در این میان رسانه های اجتماعی و عمومی و رسانه های تخصصی تنها مفر این چالش هستند.
وزیر جدید راه وشهرسازی با نگاهی به تجربه سلف خود به راحتی می تواند «دشواری»های رسانه ای وزارتخانه اش را ببیند و اگر برای این چالش برنامه ای نداشته باشد، تنها مشکلات کار و حتی مشکلات ساخته وپرداخته برخی شبه رسانه هاست که به اطلاع مردم و متخصصان می رسد و نتیجه می شود؛ کارنامه ای نامطلوب.
لذا برقراری تعامل و ارتباط دوسویه، مثبت و اطمینان بخشی رسانه ای از طریق حضور صمیمانه، واقعی، صادقانه و پیوسته با رسانه هایی که به دلیل رفتار تخصصی، حرفه ای و... به دنبال تخریب نیستند، بیش از هر چیزی ضروری به نظر می رسد.
پتانسیلی که وجود دارد و تنها باید نحوه و شکل ارتباط و انتقال درست اطلاعات به این رسانه ها را مدیریت کرد تا در کنار انتقادات و اخبار منفی حداقل اطلاعات درست و ضروری نیز منتشر شده و به مخاطب موردنظر برسد که این مخاطب گاهی مردم است و گاهی نمایندگان مجلس و گاهی هم متخصصان و دست اندرکاران حوزه تخصصی.
به این ترتیب می توان گفت نحوه انتقال و انتشار نتایج و دستاوردهای حاصل از عملکرد وزیر جدید راه وشهرسازی اگر از اهمیت بیشتری برخوردار نباشد، به اندازه خود عملکرد اهمیت دارد. چراکه در جامعه اطلاعاتی و شبکه ای امروز، هرچقدر اقدامات درست و مثبتی هم انجام شود اما درباره آن اطلاع رسانی مطلوبی صورت نگیرد، گویی اتفاقی رخ نداده است.
