◄ شباهت کارنکردن ایربگ خودروها در حادثه بهبهان و حادثه دلخراش پلاسکو
برای احداث یک ساختمان، کارخانه یا هر محصولی باید استانداردهای ایمن، قابل اجرا و اقتصادی مورد استفاده طراحان، سازندگان و ناظران باشد اما بعد از اتمام کار و شروع بهره برداری باید استانداردهایی برای تعمیر و نگهداری تجهیزات در دسترس باشد که تکالیف مالک (یا سازمان) و واحدهای نظارتی را تبیین نماید.
به گزارش خبرگزاری ها در 22 دیماه سردار سیدکمال هادیانفر در ششمین رزمایش ارتقای توان و تحرک عملیاتی پلیس راهنمایی و رانندگی فرماندهی انتظامی کشور با اشاره به تصادفات اخیر در جاده های کشور، اظهار کرد: ... در همین حادثه بهبهان که بسیار دلخراش بود، ایربگ هیچ خودرویی باز نشد. وی تصریح کرد: چرا ارابه مرگ تولید می کنیم؟ چرا استانداردها کنترل نمی شود؟ چرا وزارت صمت کنترل نمی کند؟ حتماً باید خودروسازها در این حادثه به مراجع قضائی معرفی شوند. اینکه بگوییم رانندگان در حادثه بهبهان دقت نداشته اند درست است اما سازمان های مربوط چه نقشی داشتند؟
همچنین به مناسبت 30 دی ماه و سالروز آتش سوزی ساختمان پلاسکو که رشادت آتش نشانان عزیز خاطرات جانفشانی و ایثار رزمندگان اسلام را برای مردم قدرشناس این مرز و بوم دوباره زنده کرد باید اذعان نمود که بررسی این موارد نه تنها دردناک بلکه بسیار نگران‌کننده است به ویژه با آمار بیان شده ریاست شورای اسلامی شهر تهران در مراسم نماز جمعه 1/11/95 که از تعداد بسیار زیاد ساختمان های قدیمی تجاری در تهران خبر دادند. ایشان با اشاره به اخطارهای مکرر درباره ایمنی به این ساختمان در سه سال آخر افزودند: آخرین اخطار مربوط به مرداد امسال است که رونوشت اخطاریه به دادستانی، قوه قضائیه، فرمانداری و استانداری ارجاع و تاکید شده بود که ساختمان ایمنی ندارد و باید برای تجهیز وسایل ایمنی اقدام شود.
فراوانی ساختمانهای پرخطر در مرکز شهر مانند جمهوری و انقلاب در کنار احتمال وقوع زلزله و ... با احتساب شرایط ویژه تهران مانند شبکه گازرسانی، خیابان های کم ظرفیت و پرازدحام و امکانات سازمان های امدادرسان عمق نگرانی را می افزاید.
ساختمان 15 طبقه پلاسکو که با حدود 29 هزار متر مربع و بیش از 500 واحد تجاری در سال 1341 احداث گردید و تا چند سال بلندترین ساختمان تهران محسوب می شد ظرف مدت چند ساعت به کوهی از آهن و خاک تبدیل شد، اما علت این رخداد و حادثه بهبهان که می توانند مکررا تکرار شوند را باید در جای دیگری جست و با موشکافی دقیق و ریشه یابی مورد درمان قرار داد. برای تبیین بهتر این پدیده به آثار مخرب افراط و تفریط حتی در انفاق در آیه 29 سوره مبارکه اسراء اشاره می گردد و بیان مقام معظم رهبری در نماز عید فطر سال 86 که با استناد به آن می فرمایند:
ما مردم مسرفی هستیم؛ ما اسراف میکنیم؛ اسراف در آب، اسراف در نان، ... اسراف در بنزین. کشوری که تولید کننده نفت است، وارد کننده فرآورده نفت (بنزین) است! این تعجب‌آور نیست؟! هر سال میلیاردها بدهیم بنزین وارد کنیم یا چیزهای دیگری وارد کنیم برای اینکه بخشی از جمعیت و ملت ما دلشان می خواهد ریخت و پاش کنند! این درست است؟! ما ملت، به عنوان یک عیب ملی به این نگاه کنیم. اسراف بد است؛ حتی در انفاق راه خدا هم می گویند. خدای متعال در قرآن به پیغمبرش می فرماید: «لا تجعل یدک مغلولة الی عنقک و لا تبسطها کل البسط»؛ در انفاق برای خدا هم اینجوری عمل کن.
افراط و تفریط را می توان به صفر و یک در حوزه سیستم های کنترل مهندسی تشبیه نمود که غالبا آثار مخربی دارد (صفحه 8 کتاب نقشه راه بلوغ)، برای نمونه به مطالبی که ریاست سازمان استاندارد در مصاحبه 24 مهرماه 95 سیمای جمهوری اسلامی در مورد آسانسورها اعلام نمودند (استاندارد نبودن ۹۵ درصد آسانسورها در موسسات دولتی و نهادهای عمومی).
بدیهی است که برای احداث یک ساختمان، کارخانه یا هر محصولی باید استانداردهای ایمن، قابل اجرا و اقتصادی مورد استفاده طراحان، سازندگان و ناظران باشد اما بعد از اتمام کار و شروع بهره برداری باید استانداردهایی برای تعمیر و نگهداری تجهیزات در دسترس باشد که تکالیف مالک (یا سازمان) و واحدهای نظارتی را تبیین نماید (در بازدید، تنظیم، تعمیر، ارتقاء یا تعویض).
در بخش خودرو نیز استانداردهای سختگیرانه متعددی برای خودروی جدید وضع می گردد که برای نمونه اخذ استاندارد در خودرو کوچک دوسرنشین برقی (موتورسیکلت برقی) چند سال به طول انجامید و هزینه آن را به 600 میلیون تومان رسانید ولی برای نظارت بر ثبات کیفیت در دوره بهره برداری اندیشه نمی شود، آیا نمی توان هر سال چند خودرو تاکسی مسن داخلی را تست تخریبی (ایربگ، ترمز و ...) نمود و در صورت کارنکردن سیستم های ایمنی و تکرار در چند نمونه برای رفع آنها فراخوان داد.
