سریع السیرترین راه آهن در کدام کشورها قرار دارد؟

در گزارش های قبلی انواع قطارهای برقی چین معرفی و  پیش از آن نیز درباره اولین راه آهن برقی و مسیر ریل برقی جهان صحبت شد و به نقش این قطارها در کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای اشاره کردیم، در گزارش دوم فهرستی از سریع ترین قطارهای مغناطیسی جهان معرفی شد و در گزارش سوم علت محبوبیت قطارهای سریع السیر در چین را بررسی کردیم و سپس در گزارش دیگری سریع السیر قطارهای جهان در سال میلادی ۲۰۲۴ معرفی شدند و اکنون مطالبی در مورد کشورهای دارای راه آهن سریع السیر جمع آوری کردیم.

در حالی که حمل و نقل با این نوع قطارها در مسافت طولانی در اروپا و آسیا بسیار موفق بوده در خاورمیانه و در قاره آمریکا در حال پیشرفت است. کشورهای بزرگی مانند کانادا، استرالیا، روسیه یا برزیل هنوز در مراحل برنامه ریزی بلندمدت معرفی قطارهای سریع السیر هستند. نمونه چین با ۴۰هزار کیلومتر مسیر پرسرعت نشان می دهد که راه آهن پرسرعت در مقیاس نیز امکان پذیر است.

ایالات متحده تنها کشور قاره آمریکا با قطار سریع السیر است

ایالات متحده در حال حاضر تنها کشور قاره آمریکاست که دارای قطارهای سریعی است که می توانند با سرعت بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۲۵ مایل در ساعت) حرکت کنند. قطارها در کریدور شمال شرقی که واشنگتن دی سی و بوستون را به هم متصل کردند با حداکثر سرعت عملیاتی ۲۴۱ کیلومتر در ساعت (۱۵۰ مایل در ساعت) حرکت می کنند و انتظار می رود مجموعه های قطارهای جدید آسلا اکسپرس در سال جاری  وارد مدار شوند و در نهایت با حرکت کمی بالاتر از ۲۵۰ کیلومتر در ساعت (۱۵۵ مایل در ساعت) ریل پرسرعت واقعی ایالات متحده را آشکار کنند.

البته این سرعت هنوز با سریعترین قطارهای جهان در کشورهایی مانند چین، فرانسه، آلمان و ژاپن که می توانند به سرعتی حدود ۳۲۰ کیلومتر در ساعت (۱۹۹ مایل در ساعت) یا حتی ۴۶۰ کیلومتر در ساعت (۲۸۶ مایل در ساعت) برسند، فاصله زیادی دارد. مکزیک همچنین در حال برنامه ریزی خط ریلی پرسرعت با سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) و طول ۲۱۰ کیلومتر (۱۳۰ مایل) از مکزیکو سیتی تا ایالت کوئرتارو است.

موج ساخت و ساز خط آهن سریع السیر در آسیا

موج ساخت و ساز در آسیا و منطقه منا در حال انجام است و خطوط ریلی سریع السیر به زودی راه اندازی می شوند. پروژه هایی در عراق در دست ساخت هستند که هدف آن رسیدن به سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) در خطی به طول ۱۲۰۰ کیلومتر (۷۴۶ مایل) است. ایران در حال ساخت یک مسیر پرسرعت است که انتظار می رود به سرعت ۲۵۰ کیلومتر در ساعت (۱۵۵ مایل در ساعت) بین تهران و اصفهان برسد، در حالی که هند به دنبال ۲۲۰ کیلومتر در ساعت (۱۳۷ مایل در ساعت) در خطی به طول مشابه است که بمبئی و احمدآباد را به هم متصل می کند.

در حالی که اکنون آسیا در چندین کشور راه آهن پرسرعت دارد، آخرین مورد خط آهن از این نوع نیز در اندونزی افتتاح شده است. این خط آهن شامل مسیر کوتاه ۱۴۲ کیلومتری (۸۸ مایل) جاکارتا و باندونگ است که قطار آن ۲ را با سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) به هم متصل می کند.

پروژه های در حال ساخت

تایلند پروژه دیگری را به زودی افتتاح می کند و بانکوک را به شهرها و فرودگاه های مجاور متصل می کند اما با حداکثر سرعت عملیاتی ۲۵۰ کیلومتر در ساعت (۱۵۵ مایل در ساعت) کمی کندتر خواهد بود. هر ۲ پروژه با بودجه طرح زیرساختی «کمربند و جاده» چین ساخته شده اند که همچنین از خط جدید ایران، خط آهن سریع السیر برنامه ریزی شده برای اتصال مالزی و سنگاپور و همچنین پروژه های راه آهن بحث برانگیز و غیرسریع در لائوس، جایی که چین آن را حمایت مالی می کند، ساخته شده است.

در حال حاضر ویتنام نیز مانند پروژه بزرگ عراق، برای تامین مالی چین برای طرح های راه آهن سریع السیر خود رقابت می کند. همچنین در سال ۲۰۲۲، ابتکار «کمربند و جاده» (و اعتبارات روسیه) راه آهن با سرعت بالاتر را به صربستان آورد که با طرف مجارستانی پروژه، اتصال بلگراد و بوداپست، در دست ساخت است.

پروژه راه آهن بالتیک که در حال حاضر در لیتوانی، لتونی و استونی با هدف اتصال این سه کشور به شبکه قطار اروپایی با معرفی گیج استاندارد به جای گیج عریض روسیه ساخته می شود، عمدتا توسط اتحادیه اروپا تامین مالی می شود.

اتحادیه اروپا هزینه مالی ارتقاء ریلی برنامه ریزی شده پرتغال و چک را تامین می کند و به تازگی این کشور فقط از چین قطار خریداری کرده است. منابع مالی هند نیز عمدتا از ژاپن تامین می شود، در حالی که مصر از بانک ها و وام دهندگان مختلف هزینه های خود را تامین می کند.