توان اشتغالزایی زیربخش‌های حملونقل چقدر است؟
گزارش‌های پژوهشی نشان می‌دهد زیربخش‌های حملونقل آبی، حملونقل هوایی و حملونقل ریلی از ضریب اشتغالزایی غیرمستقیم بالایی برخوردارند که حکایت از پیوندهای بین‌بخشی قوی‌تر آنها و ظرفیت بالاتر این بخش‌ها در ایجاد تحرک در تولید و اشتغال کل بخش‌های اقتصادی کشور دارد.
گزارش‌های پژوهشی نشان می‌دهد زیربخش‌های حملونقل آبی، حملونقل هوایی و حملونقل ریلی از ضریب اشتغالزایی غیرمستقیم بالایی برخوردارند که حکایت از پیوندهای بین‌بخشی قوی‌تر آنها و ظرفیت بالاتر این بخش‌ها در ایجاد تحرک در تولید و اشتغال کل بخش‌های اقتصادی کشور دارد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اشتغال به‌عنوان عامل تکمیل‌کننده روند شکل‌گیری عرضه و تقاضا، یکی از شاخص‌های مهم اقتصادی به‌شمار می‌رود. به‌عبارتی، نیروی کار خانوارها از طریق اشتغال، برای تولید محصول (کالا یا خدمت)، در اختیار بنگاه‌های اقتصادی قرار می‌گیرند و از سوی دیگر، پرداختی بنگاه‌ها به شاغلان، به‌عنوان درآمد به خانوارها تعلق می‌گیرد و از مجرای مخارج مصرفی خانوار، تقاضا برای محصولات تولید شده در اقتصاد ایجاد می‌کند. به این ترتیب ایجاد فرصت‌های شغلی جدید و افزایش نرخ اشتغال در اقتصاد، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران اقتصادی کشورها به‌شمار می‌رود. این موضوع در کشوری نظیر ایران با شمار بالای بیکاران که بخش قابل توجهی از آنان را فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند، اهمیتی دوچندان می‌یابد.
براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، شناسایی بخش‌های اقتصادی که از توان اشتغالزایی بالایی برخوردارند و اتخاذ سیاست‌های مناسب برای ایجاد فرصت‌های شغلی در بخش‌های مزبور، از جمله مسایل بنیادی اقتصاد کشور محسوب می‌شود. بنابراین یکی از عواملی که در سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی توسعه هر بخش اقتصادی باید مورد توجه قرار گیرد، میزان اشتغالزایی حاصل از اقدامات توسعه‌ای در بخش مزبور است.
بخش حملونقل نیز علیرغم برخورداری از نقش زیربنایی در فرآیند رشد و توسعه اقتصادی کشور، از این قاعده مستثنا نیست. در این ارتباط، یکی از مجراهای تاثیرگذاری توسعه حملونقل بر اشتغال، افزایش انعطاف‌پذیری بازار کار در پاسخ به تغییرات و جریانات اقتصادی است که از طریق فراهم آوردن امکان دسترسی آسان‌تر و کم هزینه‌تر نیروی کار به محیط کار، صورت می‌پذیرد.
با وجود این، مهم‌ترین بُعد اشتغالزایی ناشی از سرمایه‌گذاری در بخش حملونقل، در بررسی زنجیره ارزش آن متجلی می‌شود. درواقع، سرمایه‌گذاری در بخش حملونقل علاوه بر آنکه مستقیما بر اشتغال خود بخش تاثیر می‌گذارد، از مجرای تعاملات بین‌بخشی و پیوند با سایر بخش‌های اقتصادی، با تحرک‌آفرینی در فرآیند تولید بخش‌های مزبور از طریق افزایش تقاضای واسطه‌ای آنها، بر ایجاد فرصت‌های شغلی جدید نیز به صورت غیرمستقیم موثر است.
در سوی مقابل، زیربخش‌های حملونقل آبی، حملونقل هوایی و حملونقل ریلی از ضریب اشتغالزایی غیرمستقیم بالایی برخوردارند که حکایت از پیوندهای بین‌بخشی قوی‌تر آنها و ظرفیت بالاتر بخش‌های مزبور در ایجاد تحرک در تولید و اشتغال کل بخش‌های اقتصادی کشور دارد.
بدیهی است نتایج مزبور، با توجه به وضعیت فعلی ساختار اقتصادی کشور حاصل شده است و در صورت اهتمام بیشتر برنامه‌ریزان و سایر فعالان اقتصادی کشور در سرمایه‌گذاری به‌منظور تعمیق و گسترش پیوندهای بین‌بخشی، توان اشتغالزایی در بخش‌های مختلف اقتصادی به‌خصوص در زیربخش‌های حملونقل (به‌عنوان بخش‌های زیربنایی و حلقه واسط بخش‌های تولیدی)، به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد.
در این راستا، پیش‌بینی برخی سیاست‌های حمایتی برای بخش حملونقل در مواد 51 تا 58 قانون برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است، مهم‌ترین برنامه‌های توسعه‌ای بخش حملونقل کشور را طی پنج سال آینده مشخص کرده است.
