◄ دخلوخرج رانندگان با هم جور در نمیآید
یک فعال حمل و نقلی با گلایه از شرایط اجتماعی و اقتصادی رانندگان و کامیونداران گفته است:حدود ۴۷۰ هزار دستگاه ناوگان کامیون اعم از سبک و سنگین داریم اما تنها برای ۲۸۰ هزار دستگاه کامیون، بار موجود است و حدود ۱۹۰ هزار دستگاه ناوگان مازاد است.
یک فعال حمل و نقلی گفت:حدود ۴۷۰ هزار دستگاه ناوگان کامیون اعم از سبک و سنگین داریم اما تنها برای ۲۸۰ هزار دستگاه کامیون، بار موجود است و حدود ۱۹۰ هزار دستگاه ناوگان مازاد است.
به گزارش تین نیوز مهدی جاویدنیا، فعال حوزه حملونقل، که موسس اتحادیه تعاونیهای حملونقل کشور در دهه ۷۰ است در گفت و گو با هفتهنامه حملونقل از شرایط اجتماعی و اقتصادی رانندگان و کامیونداران گله دارد و میگوید: سرمایهگذار حملونقل که راننده باشد ورشکسته است و برنامهریزان با این استدلال که کار حملونقل در حال انجام است تصمیمی برای تغییر وضعیت ندارند.
او در خصوص اینکه آیا سیاستهای درستی برای ارتقای کمی و کیفی در بخش حملونقل کالا وجود دارد؟ گفته است: از گذشته تاکنون زیرساختها تغییر اساسی کرده است و جادهها تعریض و شاهراهها به وجود آمده است و پلها بناشده است و نسبتاً در این بخش توسعهیافته هستیم. بااینحال بهموازات توسعه زیرساختها سیاستگذاریها صحیح نبوده و نگرش به حملونقل اشتباه بوده است.
وی گفت:اکنون درآمدهای کامیونداران با خرج آنها بههیچوجه متناسب نیست. درحالحاضر اگر به بازگشت یکساله قیمت خرید کامیون بخواهیم فکر کنیم کامیوندار باید ماهی ۵۰ میلیون تومان کار کند تا یکساله سرمایه اولیه را بازگرداند.
جاویدنیا در خصوص اینکه اکنون وضعیت توزیع بار چگونه است؟ گفته است:حدود ۴۷۰ هزار دستگاه ناوگان کامیون اعم از سبک و سنگین داریم اما تنها برای ۲۸۰ هزار دستگاه کامیون، بار موجود است و حدود ۱۹۰ هزار دستگاه ناوگان مازاد است. در شرایطی حملونقل انجام میشود که عرضه ناوگان همواره بیشتر از تقاضاست و راننده خود مالک به دلایل فراوان در تنگنای رقابت ناسالم مبادرت به حمل کالا میکند و با پیمایش مضاعف محکوم به انجام هزینه بیشتر اعم از استهلاک سرمایه و لاستیک و مصرف سوخت و هزینههای جاری است. این امر به دلیل عدم برنامهریزی در حملونقل جادهای کالا صورت میگیرد.
وی ادامه داد:البته اخیراً در خصوص پیشگیری از پیمایش موازی، مسیر بندرعباس به اقصی نقاط کشور بهصورت نمونه و آزمایشی از طریق پیامک نوبتدهی میشود.
جاوید نیا گفته است: حدود ۸۰ درصد از رانندگان از این سیستم استفاده میکنند و درحالحاضر تأثیر آن برکاهش تجمع رانندگان در پایانه عمومی حملونقل بندرعباس مشهود است؛ اما در بهینهسازی اقتصاد حملونقل تأثیر محسوسی ندارد -سامانه پیامک میتواند جزئی از برنامه حملونقل تلقی شود. برنامهریزی کلان حملونقل کالا مغایر با روح سازمان راهداری و حملونقل جادهای کشور است- زیرا سازمان مذکور یک بنگاه اقتصادی به شمار میرود،درحالیکه برنامهریزی در حملونقل مستلزم بیطرفی کامل و مطلق در منافع مادی سازمانی است لذا سازمان مذکور نمیتواند سیاستگذار و برنامهریز حملونقل باشد. ازاینروی باید نهاد سیاستگذاری در حملونقل کشور که همانا وزارت حملونقل است به وجود آید و برنامه حملونقل توسط کارشناسان و خبرگان این صنعت تدوین و توسط بخش خصوصی متشکل از مشارکت صنفها و متصدیان این صنعت با حمایت دولت به اجرا گذاشته شود، بهنحویکه به شکل مستمر نیز دربرگیرنده امر نوسازی ناوگان در بخشهای مختلف حملونقل باشد.
وی در پاسخ به این سوال که تصمیم افزایش قیمت سوخت در این میان چقدر میتواند در افزایش این بیبرنامگی نقش داشته باشد؟گفته است:به نظر من هدف دولت از افزایش نرخ بنزین و گازوئیل تأمین سرمایه برای ایجاد فرصتهای شغلی، کاهش تصادفات، کاهش مصرف انرژی، کاهش آلودگی هوا و افزایش سهم حملونقل عمومی است. من در خصوص تأثیر افزایش قیمت سوخت در تصادفات جادهای و تأثیری که بر تورم میگذارد به مواردی اشاره میکنم. در گام اول تأثیر بسزایی در افزایش نرخ تورم در اقتصاد کلان کشور خواهد گذاشت؛ در حوزه حملونقل عمومی نیز اگر بدون سرمایهگذاری و حمایت دولت باشد مورد استقبال واقع نخواهد شد که درنتیجه آن دو موضوع اساسی کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی هوا میسر نمیشود.
این فعال حمل و نقلی گفته است:تاثیر افزایش قیمت سوخت در مورد کاهش تصادفات جادهای نیز غیرمنطقی به نظر میرسد، زیرا عامل اصلی تصادفات جادهای راننده است و عواملی مانند وضعیت فنی جادهها و کیفیت و استاندارد خودروها در مرحله بعد قرار دارد. ساعت کار رانندگان اکنون غیرقانونی است، بهطوریکه، بهجای هشت ساعت کار در ۲۴ ساعت، شرایط بهگونهای تحمیل شده که راننده بین ۱۶ تا ۲۰ ساعت کار میکند که خستگی شدید و عدم تمرکز راننده را به همراه دارد؛ و این به معنای عدم رعایت حقوق فردی و اجتماعی وی توسط عوامل متصدی حملونقل است.