شهرسازی و تعامل
ساخت و ساز که به قلب تپنده درآمد شهرداری‌ها مبدل شده موضوع پرمناقشه‌ای است که به نظر می‌رسد بیش از هر چیز نیاز به همیاری و همدلی مسوولان شهری و دولتمردان دارد تا در سایه آن بتوان به خلق وضعیتی مثبت برای شهرها رسید.
ساخت و ساز که به قلب تپنده درآمد شهرداری‌ها مبدل شده موضوع پرمناقشه‌ای است که به نظر می‌رسد بیش از هر چیز نیاز به همیاری و همدلی مسوولان شهری و دولتمردان دارد تا در سایه آن بتوان به خلق وضعیتی مثبت برای شهرها رسید.
به گزارش تین نیوز به نقل از اعتماد، نگاهی به کلانشهرهای مختلف و سازه‌های درون آنها حکایت از غیبتی بزرگ داشته و دارد. قطع رابطه بین شورای عالی معماری و شهرسازی در شرایطی که مدام دم از معماری ایرانی- اسلامی زده‌ایم این پرسش را مطرح می‌کند که کجا و چگونه توانسته‌ایم به این شعار خود دست پیدا کنیم. شاید جلسه مشترک میان دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری با مسوولان شهرسازی 3 کلانشهر نمونه کوچکی باشد اما همین جلسات ولو کوچک می‌تواند به نزدیک‌شدن معماری و شهرسازی ما به سیاست‌های کلان کمک کند.
اگر از سیاست‌های کلان فاصله بگیریم و نگاهی به ظاهر شهرهای‌مان بیندازیم بیش از هر چیز چه چیزی ذهن‌مان را درگیر می‌کند؟ برای مثال بیایید به کلانشهر اهواز سری بزنیم. زمانی اهواز که در دو کناره کارون گسترده شده مرکز شهر داشت و محله‌هایی مسکونی، علمی و دانشگاهی و اداری که از هم تفکیک شده بودند. اما الان همه شهر به تجارتخانه‌ای بی‌نظم و نسق تبدیل شده است.
شهرداری به فضاسازی‌های شهری توجهی ندارد و شما در کمتر محله‌ای می‌بینید که معبرها و فضاهای سبز سامان داده شده‌باشند. محله «شهرک برق» در جنوب‌غربی اهواز یکی از آن مناطق است. اصلا منطقه کلی گلستان را که روزی مسکونی بود از نظر بگذرانیم می‌بینیم حالا به مسیری پر از فروشگاه و فست‌فود و فضاهای تجاری تبدیل شده است.
تمام خانه‌های همجوار با خیابان یک واحد تجاری ساخته‌اند و فضای مسکونی را به تجاری تبدیل کرده‌اند. این کار به جز شهرفروشی معنای دیگری نداشته است. درست است که یک منطقه به سوپرمارکت و بنگاه املاک و نظایر آن احتیاج دارد ولی سازمان یک محله بیش از هر چیز به نظم و آرامش برای زندگی نیاز دارد.
در همین تهران روزی بازار مرکزیت داشت، حالا همه جای تهران به بازارهای مختلف تبدیل شده است چون شهرداری تصمیم گرفت درآمدش را بالا و بالاتر ببرد آن وقت همه شهر تهران به مال‌ها و بازارهای کوچک و بزرگ تبدیل شد.
فضایی برای مصرف و مصرف‌زدگی بیشتر بی‌آنکه بخواهیم به تکاپوهای فرهنگی و هنری یا معماری و اجتماعی یا حتی سیاسی بپردازیم یا به فراغت مردم بیندیشیم. برای همین مهم است که شورای عالی توانسته فضای تعامل با شهرداری‌های کلانشهرها را بسترسازی کند.
