راهنمای انواع کنترل تقاطع‌ها و نحوه نصب آنها

وبلاگ تین نیوز | چراغ راهنمایی بدون شک از آشناترین و مهمترین وسایل کنترل و تنظیم عبور و مرور وسایل نقلیه و افزایش ایمنی در تقاطع هاست. البته چراغ راهنمای از حرکت دایمی وسایل نقلیه در مسیرهای مختلف یک تقاطع جلوگیری می کند، ولی به طور کلی در صورت محاسبه صحیح زمان بندی آن متوسط تأخیر وسایل نقلیه کمتر از زمانی خواهد بود که تقاطع بدون چراغ راهنمایی باشد.
 
معمولاً چراغ های راهنمایی را به طور مستقل و جداگانه برای کنترل تقاطع‌ها به کار می برند ولی گاهی بر حسب ضرورت و برای بازدهی بهتر ممکن است چراغ های راهنمایی چند تقاطع یا کلیه تقاطع های یک مسیر را به طریقی به هم ارتباط داد و هماهنگ کرد. در سالهای اخیر به کمک روش های کامپیوتری می توان چراغ های راهنمایی تقاطع های قسمتی از شهر یا تمام شبکه ترافیک شهر را به هم ارتباط داد و هماهنگ کرد. این روش که کنترل منطقه ای ترافیک نامیده می شود، نیاز به مطالعات وسیع، دسترسی به تکنولوژی پیچیده و پیشرفته و صرف هزینه زیاد دارد. 

اولین چراغ راهنمایی که در ایران مورد استفاده قرار گرفت دارای دو رنگ سبز و قرمز بود که روی کوله پشتی نصب می شد و دو کلید برای خاموش و روشن کردن چراغ ها داشت که مأمور راهنمایی کوله پشتی را بر پشت می گرفت و به وسایل نقلیه دستور توقف و یا حرکت می داد. هم اکنون در کشور ما چراغ های راهنمایی عموماً با زمانبندی ثابت عمل می کنند. فازبندی و زمانبندی نامناسب این چراغ ها در اکثر تقاطع ها منجر به بروز تأخیرها و صف های طولانی می شود. 

1- کنترل مجزا
کنترل مجزا به حالتی اطلاق می شود که هر تقاطع فقط بر مبنای پارامترهای اندازه گیری شده در همان تقاطع و بدون توجه به نحوه عملکرد تقاطع های مجاور کنترل می گردد. استفاده از این شیوه کنترل، زمانی منطقی خواهد بود که عملکرد یک تقاطع تا حدود زیادی مستقل از تقاطع های مجاور آن باشد و این در صورتی تحقق می پذیرد که یا فاصله تقاطع از تقاطع های مجاور آن به حد کافی زیاد باشد و یا عوامل ایجاد پراکندگی در جریان ترافیک آنقدر قوی باشند که عملکرد چراغ راهنمایی تقاطع های مجاور تأثیر محسوسی بر عملکرد تقاطع مورد نظر به جایی نگذارند. 

این چراغ ها را از نظر نحوه زمانبندی به دو دسته تقسیم می‌کنند:
1. چراغ های پیش زمانبندی شده
2. چراغ های سازگار با ترافیک
1-1- چراغ های پیش زمانبندی شده
چراغ هایی هستند که زمانبندی از پیش تعیین شده و معلومی را در زمان معین و بدون توجه به تغییرات شرایط واقعی ترافیک تقاطع به مورد اجرا می گذارند. استفاده از روش های کنترل مجزا پیش زمانبندی شده در شرایطی مناسب است که نوسانات حجم ترافیک در دوره های مختلف طرح زیاد نباشد. زمانبندی این چراغ ها ممکن است به صورت ثابت و یا متغیر باشد. در چراغ های پیش زمانبندی شده ثابت، زمانبندی یکسانی را برای کلیه ساعات شبانه روز اعمال می نمایند. این چراغ ها به هیچ وجه نمی توانند با توجه به تغییرات اساسی حجم ترافیک در ساعات مختلف شبانه روز و
روزهای مختلف جوابگوی نیازهای ترافیک بوده و کنترل مناسبی بر روی تقاطع اعمال نمایند. با پیشرفت دانش الکترونیک روشهای کنترل پیش زمانبندی شده متغیر جایگزین روشهای کنترل با زمانبندی ثابت شده است. در این روش امکان تعریف زمانبندی های متفاوت برای ساعات مختلف روز، روزهای مختلف هفته و هفته های مختلف سال وجود دارد و سیستم دارای حافظهای است که این زمانبندیها را در خود ذخیره می نمایند. 

2-1- چراغ های سازگار با ترافیک
در شرایطی که نوسانات ترافیک، نامنظم و غیرقابل پیش بینی بوده و یا حجم تقاضای تقاطع پایین تر از شرایط اشباع قرار داشته باشد (حجم ورودی به تقاطع کمتر از ظرفیت آن باشد). چراغ های پیش زمانبندی شده ثابت و یا متغیر نمی توانند سطح خدمت مناسبی را در تمام اوقات شبانه روز در تقاطع تأمین نمایند و تنها راه حل ممکن استفاده از چراغ های سازگار با ترافیک است. 

مزایای این چراغ ها:
- در تقاطع هایی که تغییرات جریان ترافیک در آنها زیاد و پیش بینی نشده است نسبت به چراغ های پیش زمانبندی شده ارجح هستند.
- در تقاطع های پیچیده که حجم ترافیک در بعضی از حرکتها نامنظم است استفاده از این روش مفید است.
- استفاده از روش نیمه سازگار در تقاطع یک مسیر فرعی دارای حجم کم با مسیر اصلی مناسب است.
روش های کنترل سازگار با ترافیک دارای شناساگرهایی هستند که به وسیله آنها برخی پارامترهای شاخص شرایط ترافیک در محل اندازهگیری میشوند. کنترل کننده دارای پردازندهای است که بر مبنای مقادیر این شاخصها و با توجه به روش عملکردی تعیین شده در مورد مدت زمان هر فاز چراغ راهنمایی و یا شکل فازبندی تصمیم گیری می نمایند. 

- شناساگر
شناساگرها در حکم چشم های سیستم کنترل سازگار با ترافیک عمل می کنند و عملکرد مناسب چراغ عمدتاً بستگی به کیفیت طراحی و عملکرد آنها دارد. از شناساگرها هم برای تشخیص وسایل نقلیه و هم برای تشخیص عابران پیاده استفاده می شود.
برخی از انواع شناساگرهای وسایل نقلیه که کاربرد بیشتری دارند، عبارتند از: 
حلقه القایی و شناساگر مغناطیسی
- شاخص های ترافیک
شاخص های ترافیک، مقادیر اندازه گیری یا برآورد شده ای هستند که به عنوان مبنای سنجش تصمیم گیری در روش های کنترل سازگار با ترافیک مورد استفاده قرار می گیرند. پارامترهایی که معمولاً به عنوان شاخص ترافیک مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
1- حضور خودرو
2- حجم عبور یا تردد وسایل نقلیه
3- نرخ اشغال و چگالی
4- سرعت
5- سرفاصله زمانی
6- طول صف
به عنوان مثال شناساگرهای سیستم هوشمند این قابلیت را دارند که در صورتی که سرفاصله وسایل نقلیه از مقدار مشخصی افزایش یابد عبور وسایل نقلیه را برای فاز دیگری از تقاطع مجاز می نمایند و یا در صورتی که طول صف رویکردی از تقاطع به مقدار مشخصی برسد عبور برای آن رویکرد مجاز می گردد. در این حالت لازم است از دو شناساگر به فاصله ای مشخص از یکدیگر به منظور شناسایی طول صف استفاده می شود. همچنین از این شناساگرها به منظور اندازه گیری حجم تردد، سرعت و چگالی می توان استفاده نمود. همچنین به حساسیتی که این شناساگر ها دارند،حضور وسایل نقلیه در رویکردهای تقاطع قابل شناسایی می باشد. 

- انواع چراغ های سازگار با ترافیک
به طور کلی چراغ های سازگار با ترافیک ممکن است به صورت نیمه سازگار و یا تمام سازگار باشند. چراغ های نیمه سازگار در تقاطع مسیرهای فرعی با مسیرهای اصلی مورد استفاده قرار می گیرند. این چراغ ها می توانند با استفاده از یک و یا چند شناساگر که در مسیر فرعی نصب می شوند، عمل نمایند. 

عملکرد آنها به این ترتیب است که در حالت عادی، چراغ مسیر اصلی سبز و چراغ مسیر فرعی قرمز می باشد. با حضور یک یا چند خودرو در ورودی فرعی و در حوزه تشخیص شناساگر، به مسیر فرعی چراغ سبز داده می شود. از این نوع کنترل هنگامی استفاده می شود که حجم ترافیک در رویکرد فرعی تقاطع بسیار ناچیز باشد و تقاطع تنها به علت مشکلات ایمنی توسط چراغ راهنمایی زمان دار کنترل می گردد. 

چراغ های تمام سازگار در تقاطع های دو فازه یا چند فازه مورد استفاده قرار می گیرند. در این نوع کنترل در کلیه ورودی هایی که نقش تعیین کنندهای در زمانبندی تقاطع دارند، شناساگرهای وسایل نقلیه نصب می شود.  

روش عملکرد به این ترتیب است که برای هر فاز، یک حداقل زمان سبز، یک حداکثر زمان سبز، یک حداکثر فاصله مجاز بین وسایل نقلیه یا فرجه تمدید تعریف می شود. از این نوع کنترل تنها زمانی که حجم ورودی به تقاطع از ظرفیت تقاطع کمتر باشد، استفاده می گردد. هدف از تعریف مقادیر حداقل و حداکثر زمان سبز، حفظ ایمنی در تقاطع است و اینکه در صورت بروز اشکال در عملکرد شناساگرهای وسایل نقلیه، عملکرد تقاطع مختل نگردد. 

عملکرد این نوع چراغ های راهنمایی بدین شکل است که ابتدا چراغ راهنمایی حداقل زمان سبز را به هر فاز اختصاص می دهد و در صورت حضور خودرو در پایان زمان سبز حداقل، در صورتی که سرفاصله میان وسایل نقلیه عبوری کمتر از سرفاصله مجاز تنظیم شده در چراغ راهنمایی باشد، زمان سبز در فاز مربوطه تمدید شده و این عمل تا هنگامی که زمان سبز فاز به حداکثر زمان سبز تنظیم شده برسد قابل تمدید می باشد. در هر زمان که سر فاصله بین وسایل نقلیه بیشتر از سر فاصله مجاز تنظیم شده شود زمان سبز فاز مربوطه در صورتی که بیشتر از زمان سبز حداقل باشد، خاتمه می یابد. 

2- کنترل هماهنگ
حداکثر کارایی جریان ترافیک شبکه صرفاً با ایجاد بهترین نوع فازبندی، زمانبندی و طول چرخه بهینه برای هر یک از تقاطع ها بدست نمی آید بلکه تأثیر متقابل تقاطع ها بر روی یکدیگر نیز تأثیر قابل توجهی بر عملکرد شبکه دارد.
در شبکه حمل و نقل شهری معمولاً فاصله تقاطع های مجاور به اندازه ای است که عملکرد آنها بر یکدیگر تأثیر می گذارد. با سبز شدن چراغ در تقاطع بالا دست، یک دسته وسایل نقلیه با یکدیگر به حرکت درآمده و تقریباً به صورت گروهی به تقاطع بعدی می رسند. اگر همزمان با رسیدن این گروه وسایل نقلیه، چراغ مسیر مربوطه در این
تقاطع سبز باشد، مجموع تأخیرها و توقف های وسایل نقلیه کاهش چشمگیری یافته و کارآیی تقاطع شدیداً افزایش می یابد. برای دستیابی به این هدف به جای کنترل مجزای تقاطع ها، از کنترل هماهنگ استفاده می شود. 

مزایای هماهنگ نمودن چراغ های راهنمایی به شرح زیر است: 
- بهبود ظرفیت در تقاطع های چراغدار تودیک به یکدیگر
- کاهش زمان سفر و تأخیر
- کاهش تعداد توقف ها
- کاهش میزان تصادفات تقاطع ها
- کاهش آلودگی های هوا و شنیداری و نیز صرفه جویی در مصرف سوخت
- دستیابی به دیگر اهداف مدیریت ترافیک
عوامل اصلی مؤثر در روش کنترل هماهنگ تقاطع ها عبارتند از: نحوه رفتار رانندگان و میزان رعایت نظم، فاصله تقاطع ها، میزان پراکندگی یا تفرق وسایل نقلیه و در برخی موارد حجم تردد بین تقاطع های مجاور. انطباق زمانبندی چراغ هر تقاطع با تغییرات جریان ترافیک ممکن است توسط کنترل کننده آن تقاطع و یا کامپیوتر مرکزی انجام شود. ولی تصمیم گیری های مهمتر در رابطه با تنظیم روند کلی جریان ترافیک در شبکه
فقط توسط کامپیوتر مرکزی صورت می گیرد. به عنوان مثال، تعیین چرخه کل سیستم یا فاصله زمانی چراغ سبز (افست) بین تقاطع های مجاور به عهده کامپیوتر مرکزی است. تعیین این پارامترها از طریق اعمال طرح های زمانبندی در شبکه میسر می شود. این طرح ها توسط نرم افزارهای شبیه سازی جریان ترافیک شبکه ایجاد شده و در فواصل زمانی مختلف روی شبکه اعمال می شوند. به طور کلی بهترین شرایط برای هماهنگ کردن تقاطع های چراغدار زمانی است که فاصله بین آنها 400 تا 900 متر باشد ولی تا فاصله 1500 متر نیز قابل هماهنگ سازی است. زمانی که فاصله بین تقاطع ها بیش از 1500 متر می شود، جریان ترافیک در بین دو تقاطع به صورت متفرق در می آید و در این شرایط هماهنگ سازی بین تقاطع ها عملکرد مناسبی ندارد. به طور کلی هماهنگ سازی چراغ های راهنمایی در معابر یک طرفه مناسب تر و راحت تر می باشد. هنگامی که در بین دو تقاطع دسترسی ها حداقل بوده و عواملی که باعث اختلال در حرکت وسایل نقلیه شود، وجود نداشته باشد، بهترین حالت برای هماهنگ سازی تقاطع های چراغدار می باشد.
امروزه با پیشرفت تکنولوژی ارتباطات و ریزپردازنده ها ایجاد طرح های زمانبندی در فواصل کوتاه (چند ثانیه) و اجرای آنها امکانپذیر شده است. اطلاعات ورودی این مرحله از طریق شناسگرهایی که در نقاط حساس شبکه نصب می شوند جمع آوری میگردد.
از جمله رایج ترین مدلها و برنامه هایی که در سطح دنیا برای تحلیل شرایط ترافیکی و هماهنگ سازی تقاطع های چراغدار استفاده می شوند می توان به Sigop ،Transyt ،Scoot ،Scats ،Passer و NETSIM اشاره نمود. از تعدادی از این نرم افزارها برای هماهنگ سازی تقاطع های چراغدار در ایران نیز استفاده شده است. 

1-2- کنترل هماهنگ شریانی
ساده ترین حالت کنترل هماهنگ تقاطع ها، کنترل هماهنگ در یک شبکه باز و یا کنترل شریانی است. در این نوع هماهنگی، تنها به پیشروی ترافیک در یک مسیر اصلی (شریانی) توجه می شود و در حالت ایده آل هدف سیستم، ایجاد موج سبز در این مسیر است. موج سبز به حالتی اطلاق می شود که وسایل نقلیه به شکل دسته ای حرکت کنند و با رسیدن این دسته به هر تقاطع، چراغ مسیر مربوطه سبز گردد. از آنجایی که طول چرخه همه تقاطع های مسیر باید یکسان باشد، محاسبه طول چرخه با در نظر گرفتن نیازهای تمامی تقاطع ها انجام میشود و طول چرخه کلی، معادل طول چرخه مورد نیاز برای بحرانی ترین تقاطع مسیر انتخاب می گردد. با توجه به این طول چرخه حداقل، چون در این نوع هماهنگی اولویت بیشتری به مسیر شریانی داده می شود، این امکان نیز وجود دارد که به جهات متقاطع با مسیر شریانی، حداقل زمان ممکن تخصیص داده شده و بقیه زمان چرخه به مسیر اصلی تعلق گیرد. این نوع کنترل زمانی که دسترسی ها در مسیر شریانی حداقل بوده و مسیر شریانی به صورت یکطرفه باشد، به بهترین شکل قابل اجرا است. 

2-2-کنترل شبکه ای
هدف از ایجاد هماهنگی بین تقاطع ها در بهترین حالت، تأمین موج سبز برای کلیه مسیرها است، اما دستیابی به این هدف در بسیاری از حالات امکانپذیر نیست.
دستیابی به موج سبز در هر دو جهت یک شریانی دوطرفه فقط در شرایط خاصی میسر می شود. تأمین این هدف در مورد دو شریانی متقاطع دشواری بیشتری داشته و در مورد یک شبکه بسته که مجموعه ای از چند مسیر یا شریانی متقاطع است، تقریباً غیرممکن می شود. بنابراین هدف از اجرای کنترل هماهنگ در شبکه های بسته، بیشینه نمودن کارایی کل شبکه با در نظر گرفتن نوسانات جریان ورودی تقاطع ها است. برای دستیابی به این هدف و به منظور برنامه ریزی مناسب سیستم های کنترل هماهنگ، پارامترهای طول چرخه، فاصله زمان سبز در دو تقاطع مجاور در یک معبر (افست) و درصد زمان فازها باید طوری محاسبه شوند که علاوه بر تأمین ظرفیت مناسب در کلیه تقاطع ها، مجموع تأخیرها و توقف های وسایل نقلیه در تقاطع های شبکه به کمترین مقدار ممکن برسد.
در سالهای اخیر با پیشرفت گسترده کامپیوترهای دیجیتال و امکانات مخابراتی و ارتباطی، تمایل به ایجاد مراکز کنترل و نظارت ترافیک شهری بطور فزاینده ای جنبه عملی و اقتصادی بخود گرفته است و تعداد شهرهای مجهز به سیستم کنترل ترافیک مرکزی نیز مرتباً افزایش می یابد.
 
هدف از ایجاد سیستم های کنترل ترافیک مرکزی دستیابی به سه هدف عمده زیر است:
- نظارت کلی بر ترافیک سطح شهر و اتخاذ سیاستهای یکنواخت و همگون
- کسب اطلاع از خرابی در سیستم های کنترل ترافیک در سطح شهر به صورت لحظه ای
- یکنواخت و استاندارد شدن تجهیزات کنترل ترافیک در سطح شهر و در نتیجه کاهش مشکلات تعمیر و نگهداری سیستم ها
در این حالت لازم است تقاطع های چراغدار شبکه به صورت هوشمند توسط مرکز کنترل ترافیک کنترل گشته و زمان بندی تقاطع ها در این شبکه طوری تنظیم و هماهنگ شود تا حداقل تاخیر به وسایل نقلیه عبوری وارد گردد.

 شرایط نصب چراغ راهنمایی
لزوم نصب چراغ در هر تقاطع را باید جداگانه و با توجه به مشخصات آن تقاطع (نظیر میزان تردد وسایل نقلیه از مسیرهای مختلف تقاطع، جهات گردش در این مسیرها، ایمنی عبور عابرین پیاده و وسایل نقلیه، میزان تأخیر وارد بر وسایل نقلیه) و جنبه های اقتصادی نصب چراغ بررسی کرد.
از علل اساسی استفاده از چراغهای راهنمایی، ایجاد ایمنی بیشتر در تقاطع هاست. استفاده از این چراغ های راهنمایی نقاط برخورد احتمالی وسایل نقلیه را در تقاطع بسیار کاهش می دهد. شکل های زیر نقاط برخورد احتمالی وسایل نقلیه را در یک چهارراه بدون چراغ راهنمایی و با چراغ راهنمایی نشان می دهند.
 

نقاط برخورد احتمالی در یک چهار راه نقاط برخورد احتمالی در یک چهار راه بدون چراغ با چراغ در این شکل ها می بینیم که تعداد نقاط برخورد در تقاطع مجهز به چراغ راهنمایی به مراتب کمتر از موقعی است که همان تقاطع فاقد این وسیله باشد، و در نتیجه میزان تصادف نیز بسیار کمتر است. بر اساس مطالعات، میزان تصادف در تقاطع ها پس از نصب چراغ تا 40 درصد کاهش می یابد.
میزان تأخیر وارد بر وسایل نقلیه در تقاطع هایی که اصلی- فرعی به شمار می آیند و با تابلوها و علائمی نظیر ایست کنترل می شوند، بارها مطالعه و محاسبه شده است. امکان محاسبه میزان تأخیر وارد بر وسایل نقلیه در تقاطع هایی که به چراغهای راهنمایی مجهزند نیز وجود دارد و به راحتی می توان میزان تأخیر وارد بر وسایل نقلیه را در تقاطع ها قبل و بعد از نصب چراغ، محاسبه و مقایسه کرد. شکل زیر نمونه ای از این مقایسه را در حالت خاصی (در تقاطع T شکل) نشان می دهد. 

حجم وسایل نقلیه ورودی به تقاطع مقایسه متوسط تاخیر وارد بر وسایل نقلیه در یک تقاطع در دو حالت با وجود چراغ راهنمایی و بدون آن

 در این نمونه، نسبت تردد وسایل نقلیه در مسیر اصلی به تردد در مسیر دیگر برابر بار چهار فرض شده است. در این شکل می بینیم وقتی میزان تردد نسبتاً کم و تقاطع مجهز به چراغ راهنمایی باشد، میزان تأخیر وارد بر وسایل نقلیه نسبت به موقعی که تقاطع فاقد چراغ است، بیشتر است. به تدریج که میزان تردد زیاد می شود، این فاصله زمانی تأخیر کاهش پیدا می کند تا آنجا که متوسط میزان تأخیر وارد بر وسایل نقلیه ای که به تقاطع می رسند در حالتی که چراغ راهنمایی در آن تقاطع وجود داشته باشد نسبت به موقعی که تقاطع بدون آن باشد کمتر می شود. به این ترتیب است که موقعیت مقرون به صرفه و ضروری بودن نصب چراغ راهنمایی را از نظر متوسط تأخیر وارد بر وسایل نقلیه تعیین می کنند.
با نصب چراغ راهنمایی غالباً ظرفیت تقاطع هم افزایش می یابد.
 

افزایش ظرفیت تقاطع در اثر نصب چراغ در صورتی که از چراغ راهنمایی به طور صحیح استفاده نشود و یا محل نصب آن اشتباه بوده و یا اصولاً نیازی به نصب چراغ راهنما در محل مورد نظر نباشد، مشکلات زیر به وجود خواهد آمد:
- ایجاد تأخیرهای طولانی
- عدم رعایت فرامین چراغ راهنمایی توسط رانندگان
- افزایش احتمال تصادف خودروها
- طولانی شدن زمان سفر، به سبب تغییر مسیر وسایل نقلیه به خیابان هایی که فاقد چراغ راهنمایی می باشند.
از آنجایی که چراغ های راهنما بیشترین میزان محدودیت را بر جریان ترافیک اعمال می کنند، باید از آنها فقط در مواقعی استفاده نمود که سایر وسایل کنترل(تابلوها،خط کشی ها،میدان ها و سایر تجهیزات ایمنی) نتوانند تراز کنترل مورد نیاز را پدید آورند. به منظور اجتناب از عواقب سوء ناشی از استفاده نامناسب از چراغ راهنما، باید مطالعات کامل مهندسی در منطقه مورد نظر انجام شده و تصمیم گیری برای اعلام نیاز یا عدم نیاز به چراغ راهنما، بر اساس قضاوت های صحیح فنی استوار باشد. همچنین باید توجه داشت که عملکرد یک چراغ راهنما، تنها متأثر از عوامل داخلی سیستم از قبیل شناسگرها، کنترل کننده ها، فانوسها و غیره نیست، بلکه تحت تأثیر عوامل جانبی و تأثیرگذار خارجی از قبیل نیازهای استفاده کنندگان، زمان سفر، سیاستهای حمل و نقل عمومی، حرکات عابرین پیاده، نرخ تصادفات و ... نیز قرار دارد. 

پس از وصول درخواست نصب چراغ راهنمایی برای یک مکان معین، بررسی های مقدماتی آغاز میگردد تا مشخص شود که این درخواست تا چه حد توجیه پذیر است. این گام اولیه را می توان با بررسی سریع اطلاعات موجود حجم ترافیک و آمار تصادفات و با استفاده از نقشه های موجود از محل مورد نظر به انجام رسانید. همچنین بازدید از محل مزبور برای مشاهده کلی شرایط موجود و طرح هندسی تقاطع و نیز بهنگام نمودن نقشه های موجود لازم است. این امر با برداشت تقریبی از طرح هندسی محل، وسایل موجود کنترل ترافیک و کاربری های حاشیه ای انجام خواهد شد. در اغلب موارد، با انجام گام اول مشخص میشود که آیا امکان پیشنهاد به لحاظ نصب سیستم چراغ های راهنمایی مناسب است و یا مشکل آن با روش های ساده تر کنترل ترافیک حل می گردد. چنانچه مکان مورد نظر جهت نصب سیستم چراغ های راهنمایی، مناسب تشخیص داده شود، انجام مطالعات تکمیلی مشتمل بر طرح فیزیکی، داده های ترافیکی و اطلاعات برنامه ریزی و پیش بینی توسعه آینده انجام می گیرد.
در پایان باید متذکر شد که نصب چراغ راهنما در هر محل، به تناسب شرایط محلی و فرهنگ ترافیک حاکم بر آن دارای ضوابط و معیارهای خاص خود است. اما به طورکلی، معیارهای مشترك تعیین کننده در دستورالعمل های مختلف عبارتند از اطلاعات حجمی ترافیک و سوابق تصادفات. به طور کلی لازم است قبل از نصب چراغ های راهنمایی به سایر اصلاحات از قبیل اصلاحات طرح هندسی، استفاده از تجهیزات ایمنی و کنترل سرعت اندیشید و در صورتی که این روش ها کارساز نباشند، نهایتا از چراغ های راهنمایی در تقاطع مورد نظر استفاده نمود.
منبع:traffic.tehran.ir