پرنده صنعت هوانوردی در حال اوج گرفتن است
در یادداشتی از روزنامه گسترش تجارت می‌خوانیم: دولت یازدهم را می‌توان تنها دولتی دانست که در باره حمل‌ونقل هوایی، فکر، برنامه‌ریزی و عمل کرده است. در واقع اگر به دولت‌های بعد از انقلاب نگاه کنید، می‌بینید که هیچ‌یک از دولت‌های پیشین- با دلیل یا بی‌دلیل- توجهی به مسائل و مشکلات حمل‌و نقل هوایی تجاری نداشته‌اند و به جرات می‌توان گفت در مقاطعی هم با بی‌توجهی کامل، باعث بروز مشکلات و ایجاد هرج و مرج و سوداگری در بخش هوایی کشور شده‌اند.
به‌عنوان نمونه تحریم‌های مضاعف دولت‌های گذشته در بخش‌های مختلف، موجب شد به‌طور تقریبی هیچ سرمایه‌گذاری در این بخش انجام نشود. همچنین هیچ‌گونه حمایتی از بخش خصوصی برای حضور در این بخش نشد. بی‌توجهی به نیاز اساسی آموزش جوانان در بخش‌های زیربنایی صنعت، بی‌توجهی به حق سفرهای هوایی برای مردم و آسان کردن این‌گونه سفرها و نیز بی‌توجهی به تامین زیرساخت‌های مناسب برای حضور گردشگران هوایی، ازجمله مشکلات موجود در دولت‌های گذشته در زمینه حمل‌ونقل هوایی بود. بار دیگر باید تاکید کرد در هیچ‌یک از دولت‌های گذشته، به صنعت هوانوردی تجاری توجهی نشده بود اما در دولت یازدهم به طور جدی و تا اندازه‌ای که در توان دولت بود، تلاش شد به مسائل مربوط به صنعت هواپیمایی و هوانوردی تجاری توجه شود.
این در شرایطی بود که در سال‌های پیش از آن، هوانوردی کشور از پا درآمده بود و پرنده پرواز ایران، بال‌های شکسته‌ای داشت و در سفرهای هوایی، مردم ایران را خطرات زیادی تهدید می‌کرد. خوشبختانه با تصمیم و برنامه‌ریزی جدی دولت در خرید هواپیما از ایرباس و بوئینگ به تعداد زیاد و خرید از دیگر شرکت‌های هواپیماساز، کار نوسازی وارد عرصه عمل شد و از همین حالا نتیجه مثبت این اقدام را می‌بینیم. دولت یازدهم در واقع نقاط قوت بسیار زیادی نسبت به تمام دولت‌های گذشته در صنعت هوانوردی داشته است. این دولت توانست با روحیه‌ای قدرتمند، وارد گفت‌وگوی بین‌المللی شده و بعد از ارتباط با کشورهای صاحب‌صنعت مانند بوئینگ و ایرباس به‌عنوان بزرگان حوزه ساخت هواپیما، قراردادهای بزرگی با این شرکت‌ها به امضا برساند که جا دارد ملت ایران، قدردان این تلاش‌ها و زحمات باشد.
در گذشته به نظر می‌رسید برای توجه به حمل‌ونقل هوایی در دولتها تصمیمی گرفته نمی‌شد و از هواپیماهای موجود به اندازه‌ای کار کشیدند که مضمحل شدند و به ناچار سراغ هواپیماهای توپولوف رفتیم که دیگر از سوی هیچ‌یک از کشورها انتخاب نمی‌شد. حرف نخست را در ناوگان هوایی دنیا، ایرباس و بوئینگ می‌زنند و بهترین گزینه برای تامین هواپیماهای نو هستند. برخی نیز از لزوم هواپیماسازی در کشور می‌گفتند، اما معتقدم ما سالیان سال با این مسئله فاصله داریم و به صلاح ما نیست هواپیمای تجاری بسازیم و نباید در این زمینه خودمان را گول بزنیم. دولت یازدهم با هوشمندی و شهامت توانست ما را وارد بازار بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی کند. در این مسیر با کوهی از مشکلات روبه‌رو بود که هنوز مشکلاتی مانند نقل‌وانتقال پول، بحث سرمایه‌گذاری و مسائل تخصصی و آموزشی باقی مانده است. ما حدود ۳۸ سال است از همه مسائل آموزش‌های نوین هواپیما و قوانین پروازی در سطح بین‌المللی دور هستیم و جوانان ما امیدشان را برای فعالیت در این حوزه از دست داده بودند. بیش از هزار کمک خلبان داریم که در نبود ناوگان، نگران افزایش سن خود بودند.
خلبان‌ها باید تا قبل از ۳۰ سال، مسیر آموزش و کسب مهارت را طی کنند تا بتوانند تا پیش از بازنشستگی، بهره‌برداری لازم از آموزش‌ها را داشته باشند اما در نبود ناوگان، این شانس از آنها گرفته شده بود؛ اکنون با خرید ناوگان، امید ایجاد شده است. البته نقاط ضعفی نیز در عملکرد دولت یازدهم در حمل‌ونقل هوایی قابل مشاهده است. به عنوان نمونه در بخش مدیریت حمل‌ونقل هوایی مشکلاتی وجود دارد. همچنین شاهد سوداگری شرکت‌های چارتری هستیم که هنوز قوانین منظمی برای این شرکت‌ها وضع نشده است. همچنین استانداردهای پایین برخی شرکت‌ها ایمنی را به خطر می‌اندازد. در زمینه سرویس‌دهی و احترام به مسافران نیز هنوز مشکلاتی در فرودگاه‌ها داریم. در برخی فرودگاه‌ها نیز مشکلات مربوط به پارکینگ‌ها، باندها، دستگاه‌های ناوبری و بحث آموزش به قوت خود باقی است که به‌تدریج باید برطرف شود. البته با وجود نقاط ضعف، باید گفت راه باز شده و امیدواری در صنعت هوانوردی ایجاد شده است. باید دوباره تاکید کرد با لغو تحریم و اجرای برجام، پرنده هوایی کشور آرام آرام در حال جان گرفتن و اوج گرفتن است و به‌طور قطع در آینده نزدیک، ملت ایران متوجه تغییرات اساسی و قابل‌توجهی خواهند شد.
امیر سینی‌چی - کارشناس هوانوردی
يكي از مواردي كه اغلب از ديد كارشناسان مغفول مي ماند عدم عنايت به منبع تصميم گيري در سياست هاي كلان نظام در بخش بين المللي است در اين زمينه دولتها معمولا تنها مجري هستند گاهي اين سياستها بر اساس ايستادگي و مقابله ترسيم مي شود و گاهي گفتگو.
اينكه بدون عنايت به ماموريتهاي محوله همه دولتها را با يك چوب بزنيم منصفانه نيست