زبانم لال، اگر در تهران زلزله بیاید ...

وبلاگ فرزین پورمحبی- کارشناسان خارجی گفته اند: با توجه به کند شدن حرکت زمین در سال 2018 احتمال وقوع زلزله های بالاتر از 7 ریشتر بیشتر می شود. کارشناسان داخلی هم می گویند: از آخرین زلزله بالای 7 ریشتری تهران 170 سال گذشته - البته به جز زلزله ای که سال قبل «کندی چارمز» با ورودش، به جان تهران انداخت!- حال با توجه به اینکه زلزله قرار است هر 150 سال رخ دهد، پس ما همین الان هم 20 سالی به زلزله بدهکاریم و هیچ چیز هم بدتر از پرداخت بدهی های عقب افتاده نیست!

آنهم در چنین شرائطی که با آوار شدن چند روستا داستان همینی می شود که می بینیم و یا با ریختن یک ساختمان در تهران(پلاسکو) داستان همانی شد که دیدیم. لابد پیش خودتان فکر می کنید زلزله تهران یک چیز شبیه همین زلزله های شهرستانی خواهد بود با چند ساختمان بیشتر... باید گفت کمترین بلایی که می تواند بر سر تهران بیاید همین چیزی است که در شهرستان ها دیده ایم. حالا بیشترش چه می شود؟ اطاعت امر؛ اگر برایتان تصورش سخت است. تصور کردنش با ما:

- به دلیل تخریب ساختمان های دولتی، پیام تسلیتی به بازماندگان حادثه داده نمی شود و عزای عمومی هم به احترام روح مردگان اعلام نمی شود. فقط ممکن است اسحق جهانگیری از بیمارستان پیامی با این مضمون بفرستد: همه چیز را ول کنید و فقط بچسبید به تخریب مسکن مهر پرند و پردیس؛ من هم پام روی پوست موز لیز خورده که الان اینجام!

- به دلیل تخریب رسانه های اطلاع رسانی سراسری که مرکزشان در تهران است، تمام مطبوعات و رسانه ملی وجود نخواهند داشت تا اخبار و نیازهای ضروری «تهران زلزله زده» را به دیگر شهرستان ها اعلام کنند؛ شهرستانی ها هم ناچارا برای آگاهی از وضعیت تهران می بایست دست به دامان تلویزیون های 24 ساعته شب خیز و امیرقاسمی شوند!

- به دلیل تخریب مرکز ژئوفیزیک تهران حتی کسی نمی فهمد با چند ریشتر خاک بر سر شده است، فقط مسئولینشان خواهند گفت: دیدید گفتیم وقتش شده!

- چهره های معروف هم که مقرشان در تهران هست؛ دیگر نیستند که برای زلزله زدگان تهرانی کمک های مردمی جمع کنند! در اصل خودشان کمک لازم می شوند. فقط ممکن است ابراهیم تاتلیس و یانگوم و سناتورهای آمریکایی(تازه اگر ظریف باشد و قبول کند) و آقای علم الهدی دستی بالا بزنند ...

- به دلیل تخریب ستاد مرکزی هلال احمر، سازمان مرکزی پیشگیری از حوادث غیرمترقبه و چندین مرکز دیگر از این دست؛ دیگر هیچ ستاد مرکزی برای ساماندهی رفع بحران نخواهد بود تا کمک رسانی ها را به شکل متمرکز مدیریت کند- الان که مثلا همه چیز متمرکز است اوضاع این است خودتان حدس بزنید که عدم تمرکزش چه می شود؟!

- به دلیل تخریب ساختمان مرکزی بیمه و بانک ها هیچ غرامتی هم به بازماندگان تعلق نمی گیرد

- معمولا رئیس هیچ ستاد بحرانی در شهرستان، روسای سایر شهرستان ها را قبول ندارند و بر سر اینکه چه کسی و یا چه شهری و یا حتی چه حزبی مدیریت مرکزی بحران تهران را به شکل متمرکز بعهده بگیرد، دعوای اساسی خواهد شد.

- بنابراین بعد از 170 سال که قرار است برای یک بار هم که شده کمک های مردمی از شهرستان ها به تهران بیایند آنها نخواهند دانست دقیقا چه باید بکنند؟ بنابراین هر کس کار خودش را می کند وهر چیزی را که خودش تشخیص می دهد انجام می دهد.

- کمک های متفرقه و رنگ به رنگ از مبادی ورودی به حاشیه های تهران می رسند اما فاصله آنها با نقاط مرکزی شهر بین 10- 15 کیلومتر است و به دلیل تخریب خیابان ها تقریبا بعید به نظر می رسد که بشود این کمک ها را به نقاط مرکزی تهران رساند.

- به دلیل تخریب مدارس دیگر نمی شود ازآن به بعد، با شادی و نشاط و مسخره بازی مانور زلزله برگزار کرد.

- سگ های زنده یاب هم که مقرشان در تهران است خودشان نیاز به سگ های زنده یاب خواهند داشت!

- به دلیل اتلاف زمان زیاد برای امداد و کمک رسانی انواع بیماری ها شایع خواهد شد اما مشکل آلودگی تهران بالاخره رفع خواهد شد

حالا همه اینها را بگذارید کنار مصیبت هایی که در زلزله های شهرستان ها می افتد؛ می شود جمع کل مصیبت های وارده...

زت زیاد