◄ نامه ای به رئیس جمهور منتخب

نامه زیر در بهار 96 و قبل از انتخابات دوره ی قبل ریاست جمهوری خطاب به رئیس منتخب آینده نوشته شده است. برای تشریح وضع و حال حمل و نقل ریلی. خدا به دادمان برسد که نه تنها امروزمان بهتر از دیروزمان نیست بلکه امروز در همان نقطه ای هستیم که چهار سال قبل بودیم.

نامه ای به رئیس جمهور منتخب

با سلام خدمت رئیس جمهور منتخب.امیدواریم حالتان خوب باشد.از حال ما ریلی ها بپرسد بد هستیم و به جز دوری شما ملال های خیلی زیادی داریم.

به حضور انورتان عرض می کنیم که حمل بار کم شده.می گویند در بخش غیر نفتی دچار رکود هستیم. اگر هم بار داشته باشند با جاده حمل می کنند. ما این همه تبلیغات کردیم که ریل باعث صرفه جویی در مصرف سوخت است اما قیمت گازوییل این قدر ارزان است که هر چه بریزند در کامیون و اگر مصرف سوخت کامیون 50 لیتر در صد کیلومتر هم باشد، باز هم جاده می صرفد. نمی خواهید فکری به حال قیمت سوخت بکنید؟

قرار بود وزارت نفت مابه التفاوت سوبسید سوخت را بدهد به ریلی ها اما نداد. کسی هم نیست به ایشان بگوید بالای چشمتان ابروست. یک سازمان عریض و طویل بهینه سازی مصرف با یک لشکر مدیر و معاون و هیئت مدیره و کارمند و ساختمان و خدم و حشم دور خودش جمع کرده است. آفتابه و لگن هفت دست، شام و نهار هیچ.جناب وزیر گفته برو خدا روزیت را جای دیگر حواله کند، من اگر بتوانم پول یارانه را جور کنم باید کلاهم را بیندازم هوا. آقای رئیس، فکری به حال یارانه بکنید. چرا همه تان می گویید یارانه مُخٌل اقتصاد کشور است اما دست روی دست گذاشته اید و ماهی چند هزار میلیارد تومان نقدینگی را می گذارید توی جیب مردم که چه؟ تکلیف ما را با این یارانه معلوم کنید. مرگ یک بار شیون یک بار.  

از همین نویسنده:

• خرج که از کیسه ملت بُوَد . . .

• دون کیشوت در بازار ایران

• گزارش یک مهندسی هوشمندانه که به زباله دان پیوست

دولتی که در تامین یارانه و حقوق کارمند و بازنشسته اش مانده است چطور می خواهد در بخش ریلی سرمایه گذاری بکند؟ اصلاً ما را به سرمایه گذاری تو امید نیست . . .

فکری به حال کاسبی ریلی بکنید. این کاسبی نمی چرخد.کسی پولش را نمی آورد در بارکشی و مسافر کشی ریلی. بروند سبزی بفروشند نرخ برگشتش بیشتر و ریسکش از ریلی کمتر است. تا کی می خواهید توی سر قیمت بلیت قطار بزنید و وعده بازپرداخت سوبسیدش را بدهید، آخرهم نپردازید؟ باید با اهرم های قیمتی برای هر بخش جاذبه سرمایه گذاری ایجاد بشود نه با من بمیرم و تو بمیری و خطابه و بیانیه و چشم انداز.

بانک ها معادل پول خون پدرشان از مردم سود می گیرند طوری که هیچ کس جرات نمی کند با وام بانکی بیاید در بخش ریلی سرمایه گذاری کند. برای دادن همین وام هم، بانک ها کلی ناز و عشوه دارند و وثیقه هنگفت و «زود نقد شونده » می خواهند. یک فکری به حال بانک ها بکنید. بانک ها را تکلیف می کنید در طرح های بی بازده دولتی سرمایه گذاری کنند. بانک هم ضرر آن طرح ها را از حلقوم وام گیرندگان بخش خصوصی بیرون می کشد. این انصاف است؟ دولت یاور بخش خصوصی است یا رقیب آن یا زبانم لال دشمن آن؟ اصلاً جذب سرمایه داخلی پیش کش، جلوی فرار آن را به خارج بگیرید.

چندین شرکت دولتی و شبه دولتی روی دستتان باد کرده است. چه اصراری  بر نگه داشتن آنها دارید؟ هنوز متوجه نشده اید که بلد نیستید شرکت داری بکنید. هنوز متوجه نشده اید که نمی توانید هزینه ها را کنترل کنید؟ همه اش ضرر بالا می آورید.خصولتی ها از شما بدتر.شرکتهایتان محصول گران و بی کیفیت بیرون می دهند. مشتری خارجی و صادرات ندارند. اگر ملت محصولشان را بخرد ضرر کرده و کیفیت را از دست داده.اگر جنسشان خریده نشود روی دستشان باد کرده و کارخانه ضرر می کند و کارگران بیکار می شوند. در واقع باز هم ملت ضرر کرده چون کارخانه از جیب ملت عمل آمده است. ملت چوب 2 سر طلا است جسارتاً. بِکَنید این دندان های لق را.   

حالا که نمی توانید سرمایه داخلی را جذب کنید چرا سرمایه خارجی نمی آورید؟ چطور برای هواپیما سرمایه گذار خارجی می آید اما برای ریلی نمی آید؟ موهای ما سفید شد اما فاینانس برای برقی کردن تهران - مشهد نیامد.  

وقتی پول ندارید چرا ادعای بزرگ می کنید؟ چرا با جیب خالی پز عالی می دهید؟ شما که در نوسازی ناوگان و نگهداری زیر ساخت درمانده اید و طرح های توسعه تان از برنامه عقب است چرا وعده سریع السیر تهران - اصفهان م یدهید؟ در این وانفسا سه ساعته برویم اصفهان که چه گِلی بزنیم به سرمان؟ بروید خطوط جدید ریلی و دو خطه های زمین مانده و برقی کردن را تمام کنید. ول کنید این قطارهای لوکس را. پول قطار لوکس را بدهید تعمیرگاه مناسب بسازید برای ترن ست ها تا دود نکنند در مسیر و آینه دق نباشند برای مسافر و مایه آبروریزی برای رجا. اول برای ناوگان تعمیرگاه و دپو بسازید و بعد سفارش بدهید. تجربه توربوترن و ترن ست را تکرار نکنید. پول قطار لوکس را خرج کنید برای ایمنی.ایمنی و رفاه مسافر اولی است یا سرعت؟ سیستم کنترل اتوماتیک قطار را تمام کنید. سیستم تضمین کیفیت قطعات مرتبط با ایمنی را کامل کنید. فکری به حال خط جنوب بکنید.در ایستگاه ها آتش نشانی و سیستم امداد و نجات را تقویت کنید. پزشک را به قطارها بر گردانید.به رفاه و آرامش فکری کارکنان برسید. خدا به ما رحم کرد که مدیران قبلی نتوانستند قطار مگلو را ببندند به ریش ملت.

به کارگذارانتان هر روز دو بار دیکته بگویید که بنویسند : منابع محدود هستند باید اولویت بندی کرد.   

زیاده عرضی نیست. پایدار باشید.

بهار 96- چند روز قبل از انتخابات

* کارشناس حمل و نقل