◄ ناهموار اما جذاب
باوجود اشکالاتی که به مسیرهای دوچرخه در فرانسه وارد است، اما علیرغم این هنوز با شرایط ایران قابل مقایسه نیست. تعداد دوچرخه‌سواران و نیز درصد استفاده از خودروی شخصی و مصرف سوخت بسیار معقولتر است و نسبت‌های قابل‌قبول‌تری دارد.
وبلاگ محمد نیکوفر: فرانسه به عنوان یکی از بزرگترین و پرچمعیت‌ترین کشورهای اروپایی غربی، دارای جذابیت‌های بسیاری برای گردشگری و سیاحت، خصوصا برای یک گردشگر دوچرخه‌سوار است. اما بر خلاف انتظار و در مقایسه با بلژیک و خصوصا با هلند، نسبت دوچرخه‌سواران به سایر موارد بسیار کمتر است. نیز در بسیاری نقاط فاقد مسیر مخصوص دوچرخه برای تردد بین‌شهری است. اندک مسیرهای مخصوص نیز به همت و پشتیبانی انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد شکل گرفته‌اند. با ورود به روستاها و یا شهرهای کوچک مسیرهای مخصوص دوچرخه از ابتدای ورودی شهر آغاز می‌شود و نیز از مسیرهای اصلی شهر عبور می‌نماید، اما در انتهای شهر و یا روستا خاتمه می‌یابد.
بد نیست در اینجا به این نکته اشاره کنم که در اروپا و بالتبع آن در فرانسه مسیرهای خوب و موثری نیز وجود دارد. مثلا یکی از این مسیرها مسیر شماره 6 است که از غرب فرانسه در شهر نانت شروع شده و با عبور از تعداد زیادی از کشورهای اروپایی به طرف شرق در کشور رومانی رفته و در آنجا تا ساحل دریای سیاه ادامه می‌یابد. این مسیر در امتداد رودخانه دانوب طراحی شده است. ذیلا نقشه این مسیر مهم را برای علاقمندان می‌آورم:
باوجود اشکالاتی که به مسیرهای دوچرخه در فرانسه وارد است، اما علیرغم این هنوز با شرایط ایران قابل مقایسه نیست. تعداد دوچرخه‌سواران و نیز درصد استفاده از خودروی شخصی و مصرف سوخت بسیار معقولتر است و نسبت‌های قابل‌قبول‌تری دارد.
ذیلا برخی ارقام مربوط به شهر تهران را برای دو سال مورد مقایسه آورده‌ام:
آنچه که مشخص است شرایط استفاده از خودرو در ایران طی این دو سال نه تنها بهتر نشده، که بدتر نیز شده است. معلوم نیست این وضعیت نابهنجار تا به کجا ادامه می‌یابد!؟
همانگونه که قبلا نیز متذکر شدم، فرانسه در مقایسه با کشورهای شمالی خود ناهموارتر است و به‌تدریج با حرکت از شمال به طرف جنوب و یا جنوب غرب بر تعداد ارتفاعات افزوده می‌شود و نهایتا در جنوب کوه‌های پیرنه در مرز اسپانیا و یا ارتفاعات آلپ در جنوب‌غرب که در خط واصل کشور فرانسه با سویس قرار می‌گیرد. کوه «مون بلان» با ارتفاع حدود 4800 متر بلندترین قله اروپای غربی، در جنوب غرب فرانسه و در نزدیکی مرز با سویس قرار دارد.
از آنجا که فرانسه عمدتا کشوری ناهموار است، نباید انتطار داشت که به مانند هلند، آلمان و یا بلژیک دارای کانال‌های آب قابل کشتیرانی قابل توجهی باشد. بالعکس تعداد رودخانه‌های طبیعی کوچک و بزرگ در فرانسه بسیار زیاد است و قابل مقایسه با ایران نیست. نظر به اینکه تعداد این رودخانه‌ها در فرانسه زیاد است و نیز به دلیل کثرت باران در اکثر نقاط فرانسه، از زمین‌های موجود برای کشاورزی استفاده موثری می‌شود. از آنجا که حمل‌ونقل با کشتی در خطوط داخلی فرانسه نقش چندانی ندارد، به همان نسبت بر حجم حمل‌ونقل با کامیون و قطار افزایش می‌یابد. طبیعی بود که من در عبور خود بر روی جاده‌های فرانسه این تفاوت محسوس را حس کنم. به همان نسبت خطر و ریسک دوچرخه‌سواری بر روی جاده‌های فرانسه برای یک توریست دوچرخه‌سوار افزایش می‌یابد. به همین منظور من تاکید داشتم که حتما از کلاه ایمنی، لباس شبرنگِ زرد و نیز آیینه (برای کنترل خودروهایی که از پشت سر می‌آیند) استفاده نمایم.
در اولین روز ورود مسیر خود را به طرف شهر «والنسینس» و سپس به سمت شهر «کامبرای» برنامه‌ریزی کردم. در شهر کامبرای تنها یک کمپ اقامتی وجود داشت و من آن را برای اولین شب اقامت خویش در کشور فرانسه محل مناسبی یافتم.
من در آن شب تنها مسافر دوچرخه‌سوار آن کمپ بودم و البته تعداد کمپرهای حاضر در آن کمپ نیز چندان قابل توجه نبود. با طلوع آفتاب و خوردن صبحانه و نیز بستن بار و بنه مسیر خویش را به طرف شهر پاریس ادامه دادم. قبل از رسیدن به شهر پاریس دو شب دیگر در بین راه توقف نمودم که البته از نوع اقامت در کمپ و یا هتل نبود.
بعدا در ادامه در این باره بیشتر خواهم نوشت.
