«سواحل مَکُران» در رویارویی با رقبای همسایه

پیشروی رقبای مَکُران

رقبا در حوزه مَکُران به سرعت پیش می روند. بنادر در پاکستان، عمان، امارات و… به سرعت در حال رشد و شکوفایی هستند و بازار منطقه را قبضه کرده اند؛ در حالی که بندر چابهار همچنان بلاتکلیف مانده است و روند توسعه آن بسیار کند و ناامیدکننده است. 
از یک سو، کندی حرکت ما و از دیگر سو، شتاب حرکت رقبا نشان می دهد که «زمان» تعیین کننده است و هر روز که بگذرد، جبران عقب ماندگی ها سخت و سخت تر می شود.

چابهار نقطه آغازین کریدور جنوب به شمال 

کشوری مانند هند پای کار توسعه بخشی از مَکُران آمده است و به چابهار علاقه مند است. نخست وزیر هند عنوان مسیر طلایی به کریدور جنوب به شمال می دهد و چابهار به عنوان نقطه آغازین این کریدور حائز اهمیت است. این کشور حامی و سرمایه گذار، به سرعت در انجام کارها نیاز دارد. آن گونه که سفیر قبلی هند با ما سخن گفت و از کندی روند فعالیت ها گله کرد، نشان می دهد که تراکم بروکراسی اداری از یک سو و چندگانه بودن مراکز تصمیم گیری در باره چابهارو کل حوزه مَکُران، زمان را می کشد. سازمان توسعه مکران می تواند بخش مهمی از گلوگاه های سازمانی را از میان برداشته و مسیر مستقیمی بین تصمیم گیران و مجریان توسعه ایجاد کند. اما این سازمان کی تاسیس می شود؟

مدیریت سازمان توسعه مَکُران

از سازمان مهم تر، مدیریت آن است. سازمان به خودی خود معجزه نمی کند. سازمان یک ابزار است که می تواند امور را تسهیل کند؛ اما این ابزار مهم است که دست چه کسی باشد؟ 
بعد از کندی تاسیس سازمان، با کندی انتخاب رئیس سازمان هم مواجه خواهیم بود؛ مگر این که از هم اکنون به ریاست آن اندیشیده شود. اگر از اکنون به فکر نباشند، باز مجبور خواهند شد که فردی غیرمتخصص و ناکارآ بگمارند و چند سال که وقت تلف شد، آن را بردارند! یک مدیر دریایی، دریاشناس، یک مدیر بندرشناس، یک مدیری که از جنس توسعه و مَکُران باشد. کسی که هم توسعه را می شناسد و حوزه مَکُران را. نگرانیم که باز هم مدیری با تحصیلات خشکی و تفکر خشکی گرا که هیچ تجربه و ایده و توانی در حوزه ساحل و دریا ندارد، به ریاست بگمارند و بگویند آدم خوبی است! آدم خوب بودن لازم است اما کافی نیست. هم باید خوب باشد و هم توسعه ساحل و دریا را بشناسد و از جنس همان گنج پنهان باشد. سرنوشت جنگ های بزرگ، سرنوشت توسعه های بزرگ، سرنوشت انقلاب های بزرگ و سرنوشت مردمان بزرگ را آدم های بزرگ رقم می زنند. سرنوشت سازمان توسعه مکران را هم یک مدیر مقتدر و آگاه به موضوع و محیط رقم خواهد زد. 

حمایت از سازمان توسعه مَکُران

چند و چون تاسیس یک سازمان از آن جا مهم است که مسیر اختیارات و حمایت ها را معلوم می کند. این که سازمان توسعه مکران هم چگونه تاسیس می شود و چگونه مورد حمایت قرار می گیرد حائز اهمیت است. 
اختیارات سازمانی مهم ترین بخش حمایتی است. توسعه مَکُران به سازمانی با اختیارات بالا نیاز دارد به طوری که بتواند تمامی اختیارات منطقه را تجمیع کرده و وحدت مدیریت قاطعانه ای ایجاد کند و رویه ها و روش ها یا یکسان کند. اگر فرایندهای کارها و امور از تفرقه کنونی در نیایند و بازطراحی حرفه ای نشوند، آب از آب تکان نخواهد خورد. 
نیروی انسانی کارآ و کارآفرین، نکته دیگری در حمایت از این سازمان است؛ زیرا عوض کردن نام وضعیت فعلی از مثلا مدیرکلی به ریاست سازمانی با همان نفرات مرسوم و معمول، چیزی را تغییر نمی دهد. اگر بتوان سازمانی نو، با نفراتی متخصص و کاردان فراهم کرد، به خوبی می توان به آینده امیدوار بود و گرنه با تغییر اسم و سمت، اتفاقی نخواهد افتاد. 
قوانین از دیگر مواردی است که باید به حمایت از سازمان برخیرد. هم قوانین اداری و هم قوانین حقوقی و… همه باید در جهت رشد و توسعه سریع مَکُران قرار بگیرند. اگر چنین نشود و سازمان برای تغییر قوانین یا دست یابی به قوانین مورد نیاز، باز هم از زمان هزینه کند، چه فایده ای خواهد داشت؟

نواندیشی در توسعه مَکُران

به طور کلی، حوزه مَکُران را باید با نگاه نو، مدیریت نو، فرایند نو و تدابیر نو سنجید و اداره کرد. بارها نام و عنوان سازمان برنامه و بودجه عوض شد، آیا تم و قاعده برنامه نویسی و بودجه بندی تغییر کرد؟ آیا مشکلات برنامه ای حل شد؟ بارها نام و عنوان سازمان بهره وری ملی عوض شد؛ آیا اتفاقی افتاد؟