◄ روی ترانزیت نمی‌توان و نباید حساب باز کرد

کافیست به کوریدور های مختلفی که پتانسیل عبور از ایران را دارند نگاهی بیندازید تا متوجه بشوید که ترانزیت یکی از مزایای نسبی اقتصاد کشور است و کمتر کشوری مثل ایران در شاهراه حمل و نقل بین المللی قرار دارد.اینکه گفته شود نباید روی ترانزیت حساب باز کرد نهایت بی مسئولیتی ست.
موانع زیادی بر روی جذب بار و مسافر ترانزیت وجود دارد و کم کاری ها و بی تدبیری های زیادی تاکنون صورت گرفته اما این ها دلیل نمیشود که از تلاش و سرمایه گذاری بر روی ترانزیت دست بکشیم و میدان را به رقبای منطقه ای واگذار کنیم.

ترانزیت آدرس اشتباهی است که حدود بیست سال
پیش داده شده، انواع مشاغل و پست های پر طمطراق برای آن تعریف شده، بدون آنکه حدود و وسعت کار ارزیابی شود.
۱- صاحب کالا مردم هستند نه دولت ها ، تصمیم در مورد کریدور عبور را صاحب کالا، فورواردر و موسسات
حمل و نقل میگیرند . اساس امر اقتصادی است.هر کریدور ارزان، ایمن و سریع العبور باشد، انتخاب میشود.
۲- هیچ کشور بزرگی از راه ترانزیت ارتزاق نمی کند،
در آمد ترانزیت در شرایط رونق هم اندک است والبته
در آمد کلان مربوط توریسم است.
۳- ترانزیت بخصوص جاده‌ای در ازای در آمد هزینه ها یی هم دارد، آلودگی محیط، انواع قاچاق ، تخریب زیربناها، توسعه ایدز
و ………
وبسیاری مطالب که دراین مختصر نمیتوان گفت
تبلیغ در مورد ترانزیت غیر مسئولانه، غیر کارشناسانه
و البته اغراق آمیز بوده و هست ،که چند سالی است
گروهی محدود جمع کثیری را سر کار گذاشته اند!!!!!
یک کشور غیر مفلوک ،با بیش از ۵۰ میلیون نفر جمعیت نام ببرید که در ۵۰ سال گذشته با ترانزیت زندگی کرده و یا بخش عظیمی از در آمد کشور را ترانزیت تشکیل می‌دهد . تاکید می‌کنم کشور غیر مفلوک.

سلام.
اولا قرار نیست کشور از ترانزیت ارتزاق کند و بخش عظیمی از در آمد کشور را ترانزیت تشکیل می‌دهد و بقیه منابع درامد کنار گذاشته شوند. ترانزیت یک منبع در آمد ارزی برای کشور است در کنار و بهتر از خیلی از منابع دیگر.چه اصراری هست که کشور را از این منبع درامد پاک و اشتغال زا محروم کنیم؟ اگر دنبال اقتصاد بدون نفت هستیم چیزی بهتر از ترانزیت و توریسم هست؟ در حالیکه خیلی از کشورهای مفلوک و غیر مفلوک اصلا امکان ورود به این بازار را ندارند. ترانزیت یک مزیت نسبی و منحصر بفرد برای کشور است بدلیل قرار گرفتن آن در این جغرافیای خاص.
ثانیا : مقایسه با دیگر کشور ها چه مفلوک و چه غیر مفلوک به تنهایی نمیتواند ملاک استنتاج باشد. اتفاقا کشور ما ویژگیهایی دارد که آن را مناسب ترانزیت میکند که بقیه ندارند .کشور ما در مسیر عبور حمل و نقل حجیم است از شرق به غرب و از شمال به جنوب.این حجم بزرگ حمل و نقل ، همه ی کشور های اطراف ما را به وسوسه ی قرار گرفتن در کوریدور ها ی بین المللی قرار داده است. بخصوص کوریدور های ریلی.
ادامه دارد

سلام مجدد
ثالثا : اگر تزانزیت اهمیت حیاتی نداشت رقبای منطقه ای ما این همه تلاش و سنگ اندازی نمیکردند که ایران را از کوریدور های بین المللی دور نگه دارند. اظهر من الشمس است که اساس امر اقتصادی است و هر کریدور ارزان، ایمن و سریع العبور باشد، انتخاب میشود. رقبای ما دائما تلاش میکنند هزینه ی عبور بار از ایران را گران کنند. ناگفته نماند بیش از آنکه رقبا به ریشه ی ترانزیت تیشه بزنند دوستان این کار را انجام میدهند و از توسعه ی زیر ساخت برای این مهم سستی یا جلوگیری میکنند.در همه ی زمینه ها کوتاهی کرده ایم و میدان را به رقبا باخته ایم. بار چین به اروپا از شما ل دریای خزر عبور میکند حال آنکه میتوانست از ایران عبور کند . افغانستان بار خود را به جای عبور از ایران از ترکمنستان به اروپا فرستاد . کشور های اکو از ارسال بار به به خلیج فارس ابا دارند تا از پا گرفتن این کوریدور مهم جلو گیری کنند.پاکستان در ترانزیت گاز به هند سنگ اندازی کرد. همه ی اینها فضای رقابتی شدید در حوزه ی ترانزیت را نشان میدهد و تلاش رقبا برای از میدان به در کردن ایران و ما نشسته ایم که ترانزیت آدرس اشتباه است و سر کاری ست.
رابعا : ترانزیت برادر دو قلوی توریسم است. همان توریسمی که مثل کَرِه گرفتن از آب میماند.بار را سوار واگن و کامیون میکنند و مسافر را سوار اتوبوس و قطار. نمیشود یکی را رونق داد و دیگری رشد نکند. اگر موانع ترانزیت برداشته شود موانع توریسم هم همان است و بر داشته خواهد شد.
خامسا: بدیهی است که هر فعالیت اقتصادی و هر مود حمل و نقل آسیب هایی دارد .اگر قرار است هر صنعت را بدلیل آلودگی محیط، انواع قاچاق ، تخریب زیربناها کنار بگذاریم باید صنعت نفت و پترو شیمی و معدن و سیمان و . . . . را کنار بگذاریم و زانوی چه کنم به بغل بگیریم. آن هم در دنیایی که دو بزرگترین تولید کنندگان گازهای گلخانه ای جهان از امضای توافقنامه پاریس طفره میروند.
پایان