◄ برطرف شدن سوء تفاهم ها بین مدیرعامل راه آهن و مالکان لوکوموتیو

در ماه های اخیر برخی تحولات مثبت از سوی مدیریت شرکت راه آهن در ارتباط با شرکت های ریلی رقم خورده که امیدواری های بخش خصوصی به آینده تعاملات فی مابین بخش دولتی و خصوصی را بیشتر کرده است. یکی از این تحولات، جلساتی بوده که بین مدیران شرکت های لوکومتیوی و مدیرعامل راه آهن برقرار شده و نتایج مثبتی به دنبال داشته است. خشایار حسینی مدیرعامل شرکت الوند نیرو در این مصاحبه در اینباره توضیحاتی ارائه کرده است.

جدیدترین تحولاتی که در حوزه مطالبات شرکت های لوکومتیوی صورت گرفته چیست و تعامل این شرکت ها با شرکت راه آهن چه تغییراتی کرده است؟

مستحضرید که در مورد موضوع مطالبات سوء تفاهم هایی بین شرکت های لوکومتیوی و شرکت راه آهن وجود داشت که طی جلساتی که با حضور دکتر صالحی و مالکین لکوموتیو  تشکیل گردید مرتفع و رفع سوتفاهمات گردید.

مطلب پربازدید امروز را از مصاحبه دکتر سعید نژاد مدیرعامل اسبق راه آهن بخوانید:

◄ منتقدترین فرد به خصوصی سازی صنعت ریلی هستم و معتقد ترین!

در حال حاضر ضرورتی برای سخن گفتن درباره گذشته نیست. شکی وجود ندارد که بهبود وضعیت صنعت ریلی، مستلزم هم افزایی و همدلی بین بخش خصوصی و بخش دولتی است و برطرف شدن سو برداشت ها نیز گفتگوی مستمر و مثبت و سازنده بین بخش خصوصی و شرکت راه آهن را می طلبد. این اتفاق در حوزه لکوموتیو رخ داد و مالکان لکوموتیو طی چند جلسه مستقیما با آقای صالحی مدیرعامل محترم شرکت راه آهن گفتگو کردند که این جلسات در نزدیک شدن دیدگاه ها و برطرف شدن مشکلات بسیار مفید و موثر بوده است.

در جلساتی که با مدیرعامل راه آهن داشتید چه موضوعی بیشترین امیدواری را در شما ایجاد کرد؟

به باور من تغییر رویکردی که شرکت راه آهن در بخش لوکومتیو داشته متفاوت از سال های گذشته و حتی بی سابقه بوده است. وفکر می کنم  این تغییر نگرش از آنجا نشات می گیرد که  آقای دکتر صالحی بخوبی واقف به اهمیت لکوموتیو در زنجیره حمل و نقل ریلی میباشند و بعنوان اولین اقدام در بهبود و التیام وضعیت حمل بار ریلی ، قصد دارند در زنجیره حمل ریلی نقش لکوموتیو ها نقش قابل اتکایی داشته باشند و از انجاییکه بحث نقدینگی بشدت دراین زمینه تاثیر گذار است بر خلاف روال پیش از ایشان حتی پیش از پرداخت حقوق پرسنل راه اهن نسبت به پرداخت مطالبه مالکین اقدام گردید.

طی صحبت هایی که در آخرین جلسه بین مالکان لکوموتیو و مدیرعامل راه آهن در ابتدای بهمن ماه امسال انجام شد این موضوع مورد تاکید قرار گرفت که مهم تر از آماده به کاری لکوموتیوها، فاکتور قابلیت اطمینان آنها است.از آنجاییکه ایشان فردی آکادمیک هستند با ذکر مثالی تبیین کردند که در حال حاضر یک قطار سوبله که به سمت مقصدی حرکت می کند پنجاه درصد ممکن است بدون مشکل به مقصد برسد و البته این سطح از عدم اطمینان واقعا تهدیدی برای برنامه ریزی و مدیریت حمل و نقل ریلی کشور به شمار می آید.

در ضمن دکترصالحی توضیحاتی نیزدر خصوص موارد مهمی از جمله بحث IT   که تاکنون دربهره وری راه آهن مغفول مانده ارائه کردند و تغییر رویکردی که باید برای اصلاح فرایندها دربهره برداری و بهره وری راه آهن کشوراتفاق بیافتد و در تایید صحبت ایشان عرض میکنم که در صنعت ریلی با توجه به گستردگی مکانی این صنعت از طرفی وتاثیر  فاکتورهای متعدد در حمل و نقل ریلی از سوی دیگر ، نیازمند توسعه و استفاده بیشینه از سیستم های it بِیس برای تحلیل دقیقتر وکاهش خطاهای انسانی و البته تعریف استراتژی های حمل هستیم. و متاسفانه پیش از این  شرکت راه آهن جایگاه خاص این رویکرد را تصمیمات خود نادیده انگاشته  شاید به این دلیل که  تعدد مشکلات زیرساختی و روزمره تمام توجه و انرژی مدیریتی را به خود مصروف میداشته و فرصتی برای امورات اینچنینی باقی نمیگذاشته.

با توجه به جلساتی که با آقای دکتر صالحی داشتید دیدگاه ایشان مشخصا درباره مطالبات شرکت های لکوموتیوی چیست؟

در واقع یکی از مهم ترین مسائلی که مرتب با ایشان طرح شده بحث مطالبات مالکین لکوموتیوبوده است که ایشان نیز به این موضوع اهمیت ویژه قایل هستند . ایشان از ابتدای تصدی سمت مدیرعاملی شرکت راه آهن اذعان داشتند که آن بخش که از جریان نقدینگی صنعت ریلی که بابت خدمات لکوموتیو دریافت می شود سهم مالکان لکوموتیو است و نمی توان از این پول در مصارف جاری راه آهن استفاده کرد.

طی جلسه اخیری که در خدمت ایشان بودیم و نزدیک به هشت ساعت بطول انجامید آقای دکتر صالحی مجددا بر این رویکرد تاکید کردند و اظهار داشتند حتی اگر بحث های حقوقی را کنار بگذاریم این پول از لحاظ شرعی حق الناس است و نمی توان از آن برای هزینه های جاری راه آهن استفاده کرد. ضمنا اظهار داشتند که منابعی را توانسته اند برای راه آهن تامین کنند که تا پیش از این چنین منابعی در اختیار راه آهن نبوده و این خبر بسیار خوبی است و در خصوص کارسازی ماده 12 نیز ضمن تشریح مشکلاتی که پیش رو بوده اظهار داشتند که با جدیت و همت انجام شده این موضوع نیز تقریبا نهایی و اجرایی گردیده که خبر بسیار خوبی میباشد وقطعا جریان منابع و نقدینگی در راه آهن تقویت خواهد شد و مطالبات شرکت های لکوموتیوی هم از این پس بهبود قابل توجهی پیدا خواهد کرد.

نکته ای که مایلم مجددا بر آن تاکید کنم این است که مدیریت سازمان بزرگی مثل راه آهن، با مشکلات متعدد و پیچیده ای که از گذشته در آن وجود داشته، و البته در این شرایط اقتصادی خاص حال حاضرنیز کار ساده ای نیست.

برداشت شخصی بنده از صحبتهای ایشان  طی  جلسات اخیرنسبت به ساختار ریلی این بوده که ایشان نسبت به ساختار اقتصادی ریلی،رویکرد جدیدی دارند و امید است تا با تعامل هر دو طرف بتوانیم مشکلات را از پیش پای صنعت برداشته و در جهت پیشرفت آن با سرعت بهتری گام برداریم .

به نظر شما تجربه ای که طی این سالها در زمینه خصوصی سازی لکوموتیوها به وجود آمده موفق بوده است؟

اگر مسیر اجرایی اصل ۱۴۴ قانون اساسی و مصوبات قانونی مرتبط با این اصل را در برنامه های کلان توسعه ای و بودجه های سالانه بررسی کنیم به این نتیجه می رسیم که تخصیص اعتبارات به بخش ریلی سیر نزولی داشته و این امر نشان می دهد که دولت مصمم است منابع صنعت ریلی را از محل دیگری که همان منابع بخش خصوصی است، تامین کند بنده درباره این که جریان خصوصی سازی که متعاقب این سیاست ها در راه آهن روی داده، اتفاق مثبتی بوده یا خیر اظهارنظری نمی کنم اما مایلم و تاکید دارم این را عرض کنم  که با توجه به تجربه ای که به دست آمده و شرایطی که در حال حاضر در حوزه لکوموتیو حاکم است تصدی گری هم زمان راه آهن و بخش خصوصی بر لکوموتیو، تعارضاتی را ایجاد کرده که برآیند مثبتی برای این بخش صنعت ندارد و نیاز است که بازنگری و احیا گردد .

از انجاییکه هدف خلق ارزش  برای این صنعت است ، باید نگاه کلان تری به این صنعت داشته باشیم و مستر پلنی داشته باشیم که این صنعت را در سایر وجوه و مدهای حمل و نقل و لجستیک تلفیق کند.

تجارب کسب شده در توسعه راه اهنهای دنیا  حکایت از آن دارد که اگر صنعت ریلی می خواهد نقش اصلی خود را داشته و موثر در روند توسعه باشد  نباید خود را ایزوله نموده و از مدهای دیگر حمل و نقل جدا کند و کاملا برعکس باید خودرا به دیگر مودهای حمل و نقل الحاق نماید.

 خلاصه کلام اینکه  فارغ از اینکه صنعت ریلی ،اجزا و حلقه های آن خصوصی باشندو یا دولتی، بخش ریلی باید به سمتی حرکت نماید که بتواند در زنجیره لجستیک نقش افزینی درستی داشته و به آن ملحق شود و در این صورت است که شاهد رشد این صنعت و ایجاد ارزش افزوده برای حمل و نقل و اقتصاد حمل خواهیم بود .

انتهای پیام