◄ برآورد هزینه-فایده در رایگان شدن حمل‌ونقل عمومی
شبکه حمل‌ونقل عمومی هزینه بالایی دارد و مجانی کردن آن از دید اقتصادی منطقی نیست، ولی اگر شبکه حمل‌ونقل عمومی، بخشی از شبکه بزرگ‌تر خدمات شهروندی در نظر گرفته شود برآورد هزینه/فایده شکل دیگری به‌خود خواهد گرفت.
در حالی‌که برخی کارشناسان حمل‌ونقل یکی از راهکارهای افزایش میزان استقبال از حمل‌ونقل عمومی و کاهش استفاده از تمایل به خودروی شخصی را رایگان شدن حمل‌ونقل عمومی می‌دانند، یک کارشناس معتقد است بسته به دایره و افق دید و یا سیستم مدیریت شهری موجود، مجانی کردن یک سرویس می‌تواند منطقی و یا غیرمنطقی به‌نظر بیاید و نمی‌توان حکم کلی برای همه جا صادر کرد.
به گزارش تین نیوز، علی افشار این مطلب را در کانال تلگرامی «مدیریت حمل‌ونقل» بیان کرد و در مورد رایگان شدن سیستم حمل‌ونقل عمومی در این کانال نوشت: نمی‌توان منافع و هزینه یک سرویس شهری را مستقل از سایر خدمات شهری مورد بررسی قرار داد، از این‌رو بهتر است در هر مورد خاص بررسی شود.
بیشتر بخوانید:
این کارشناس حوزه حمل‌ونقل افزود: برای مثال، شهر نیویورک برای ترغیب استفاده از حمل‌ونقل عمومی به‌جای خودروی شخصی، اتوبوس دریایی (فرری) که بین استتن آیلند و منهتن در تردد است را از سال 1997 مجانی کرد و با گذشت بیش از 20 سال برنامه‌ای هم برای تغییر آن ندارد.
او گفت: این اتوبوس دریایی ظرفیت حمل تا 6 هزار مسافر در هر مسیر را دارد و فاصله هشت کیلومتری بین استتن آیلند و منهتن را در 25 دقیقه طی و روزانه بیش از 65 هزار نفر مسافر جابه‌جا می‌کند و هزینه این سرویس مجانی برای شهر نیویورک حدود پنج دلار برای هر مسافر و هر مسیر است.
این کارشناس تاکید کرد: مطالعاتی که قبل از اجرای طرح صورت گرفت نشان داد صرفه‌جویی حاصل از کاهش ترافیک و حوادث رانندگی، استهلاک پل و جاده، آلودگی هوا و صدا، زمان سفر و افزایش کارآرایی شبکه، بسیار بیشتر از هزینه مجانی کردن اتوبوس دریایی است.
به گزارش تین نیوز، افشار خاطرنشان کرد: شبکه حمل‌ونقل عمومی هزینه بالایی دارد و مجانی کردن آن از دید اقتصادی منطقی نیست، ولی اگر شبکه حمل‌ونقل عمومی، بخشی از شبکه بزرگ‌تر خدمات شهروندی در نظر گرفته شود برآورد هزینه/فایده شکل دیگری به‌خود خواهد گرفت.
او ادامه داد: فرری سرویس، بخشی از شبکه حمل‌ونقل عمومی است و برآورد هزینه/فایده آن برای کل سیستم خدمات شهری پیش‌بینی شده، نه برای این بخش که روزانه فقط ۶۵ هزار مسافر را جابه‌جا می‌کند (روزانه بیش از ۵ میلیون نفر از شبکه گسترده حمل‌ونقل عمومی در شهر نیویورک ، استفاده می‌کنند).
وی گفت: ناگفته نماند که درآمد ناشی از فروش بلیت حمل‌ونقل عمومی کفاف هزینه‌های آن را نمی‌دهد و معمولا از سایر منابع مانند عوارض عبور از پل‌ها و تونل‌ها یارانه می‌گیرد. البته قیمت بلیت در سایر مناطق به‌خاطر این سرویس مجانی هم افزایش پیدا نکرده است چرا که هزینه‌های دیگر شهری را بدین وسیله کاهش داده‌اند.
به گزارش تین نیوز، این کارشناس افزود: می‌دانیم که منبع مالی مدیریت شهری یا شهرداری؛ مالیات و عوارض دریافتی از شهروندان است و در مقابل وظیفه‌اش هزینه کردن آن برای رفاه و رشد اقتصادی آنها بوده و دائماً در تلاش است تا در مقابل هزینه‌های انجام شده، بهره بیشتری به شهروندان برسد.
وی خاطرنشان کرد: برای مثال، ممکن است کاهش نرخ بلیت و یا مجانی کردن تمام و با بخشی از حمل‌ونقل عمومی باعث کاهش هنگفت هزینه‌های بهداشت عمومی و یا کاهش صدمات ناشی از آلودگی هوا و یا کاهش هزینه حمل کالا و بهبود شرایط رفت و آمد شود و در کنارش رونق اقتصادی به همراه بیاورد.
افشار گفت: از این‌رو، بسته به دایره و افق دید و یا سیستم مدیریت شهری موجود، مجانی کردن یک سرویس می‌تواند منطقی و یا غیر منطقی به‌نظر بیاید و نمی‌توانیم حکم کلی برای همه جا صادر کنیم.
