◄ نگران ترانزیت نباشیم
نماینده اسبق ایران در کمیته حمل و نقل اسکاپ معتقد است نباید نگران ترانزیت باشیم بلکه بیشتر باید به فکر اجرای پروژه های ملی در پاسخگویی به تقاضای داخلی باشیم.
نماینده اسبق ایران در کمیته حمل و نقل اسکاپ معتقد است نگران ترانزیت نباشیم بلکه بیشتر به فکر اجرای پروژه های ملی در پاسخگویی به تقاضای داخلی باشیم.
به گزارش تین نیوز ، محمد اسماعیل علیخانی در مورد زیان و فایده فعالیت ترانزیت گفت: خوشبختانه وزارت راه و ترابری این موضوع مناقشه برانگیز را قبلا مطالعه کرده، سقف و کف تقاضا در همه کریدورها اعم از شمالی جنوبی و یا شرقی غربی را برآورد کرده است. نتیجه آنکه سقف و کف کرایه دریافتی در دو امکان راه و راه آهن رقمی نه چندان قابل ملاحظه و در نتیجه سود حاصله (اگر وجود داشته باشد) بسیار اندک است.
وی با تاکید بر این که در مجموع حمل و نقل پیشران توسعه همه بخش هاست و از همین رو سود چندانی در این بخش وجود ندارد، افزود: دولت ها برای تند شدن ضرباهنگ توسعه معمولا بسیاری از زیر بناها به خصوص راه ها وراه آهن ها را از محل اعتبارات عمرانی اجرا و برای بهره برداری و نگهداری به دستگاه بهره بردار تحویل می دهند.
علیخانی در جمع متخصصان تین نیوز خاطرنشان کرد: با این همه در امکان ریلی کرایه دریافتی اغلب کفاف امور نگهداری را نمی دهد و همین طور در زیر بخش جاده ای…، اگر چه تعدادی بنگاه حمل و نقل و راننده کامیون در حمل ونقل جاده ای ترانزیت از این رهگذر در آمد مختصری دارند.
این کارشناس ادامه داد: توجه داشته باشیم که یارانه اعطایی دولت در این موارد را به سختی می توان به امر ترانزیت و یک کشور بیگانه اختصاص داد، مگر آنکه هدف افزایش صدور کالا و خدمات به کشورهای محصور در خشکی همسایه، توام با ترانزیت مدنظر قرار گیرد و در کنار فعالیت باربری کم فایده، توسعه تجارت و.... مدنظر باشد، در غیر این صورت احداث یک محور ریلی متکی فقط به تقاضای متزلزل ترانزیت هرگزتوجیه پذیر نخواهد بود.
علیخانی خاطرنشان کرد: بر این اساس راه آهن ها باید متکی به تقاضای ملی احداث شده و ظرفیت مازاد و خالی آنها می تواند به ترانزیت اختصاص یابد.
وی گفت: در مجموع حمل و نقل زمینی اعم از ریلی و جاده ای هرگز نمی تواند با حمل و نقل ایمن و ارزان دریایی مادام که فاصله حمل دریایی کمتر از حدود سه برابر زمینی باشد رقابت نماید.
او افزود: حمل و نقل دریایی فاقد مشکلات تقاطع های مرزی، بار محوری، عرض خط در امکان ریلی، قوانین و مقررات متنوع کشورها، بازرسی های محلی و دارای مزیت، کمترین انرژی مصرفی(از نظر آلودگی زیست محیطی) تا سقف سرعت حدود ۴۰ گره دریایی در ساعت وکم ترین هزینه می باشد.
این کارشناس عنوان کرد: افزایش دایم ظرفیت کشتی های پهن پیکر مرتباً به مطلوبیت این امکان حمل ونقل ارزان تر افزوده است، از همین رو استفاده از حمل ونقل زمینی جز در فواصل محدود درون سرزمینی و یا رساندن کالا به کشورهای محصور در خشکی توجیه پذیر نخواهد بود.
نماینده اسبق ایران در کمیته حمل و نقل اسکاپ تاکید کرد: کالاهای محدودی وجود دارد که در حمل و نقل آنها زمان حمل تعیین کننده است، جابجایی این کالاها بیشتر با هواپیما و کمتر با امکان زمینی انجام می شود.
او گفت: در مقطع کنونی که تحریم های بین المللی موجب منع عبور و مرور کالاهای کشور محروم از آب های بین المللی شده است٫ کشورهای درگیر مانند روسیه مرتبا تبلیغ عبور از قلمرو کشورهای همسایه از جمله ایران می نماید، بدیهی است این امر تاحدود زیادی جنبه تبلیغاتی و … دارد، زیرا مقصد نهایی کالا ایران نیست و در ادامه مسیر تا مقصد مثلا هند بار باید از آب های بین المللی مانند خلیج فارس و دریای عمان و اقیانوس هند عبور نماید و باز هم می دانیم دامنه تحریم در مورد روسیه می تواند به اقیانوس هند هم برسد.
این کارشناس عنوان کرد: بنا براین به سادگی می توان پیش بینی نمود که همه آنچه در این زمینه گفته و شنیده می شود فعلا یک مانور سیاسی و پس از رفع تنش ها در میدان عمل نه باری خواهد ماند و نه کریدوری. اگر چه در صورت بودن بار و ... این فعالیت بیش از آنکه سودآور باشد مخاطره آمیز هم هست که در این زمینه تصمیم گیرنده دستگاه های دیگری هستند.
علیخانی خاطرنشان کرد: در خاتمه ترکیبی از راه و راه آهن برای پاسخگویی به تقاضای ملی وجود دارد، ظرفیت مازاد را می توان به تقاضای احتمالی بار ترانزیت اختصاص داد.
نماینده اسبق ایران در کمیته حمل و نقل اسکاپ ادامه داد: هنوز هیچ بار ترانزیتی روی زمین نمانده است و نخواهد ماند. وقتی عبور بار ترانزیت زمینی نیازمند عبور از قلمروی کشورهای کوچک و بزرگ مختلف است، اعتماد به بازماندن کریدور جز در کوتاه مدت امکانپذیر نیست. بر این اساس سرمایه گذاری لازم در این زمینه باید تماما توسط کشور متقاضی انجام شود.
وی افزود: در خاتمه مجدد یادآور می شود که نگران نباشیم هیچ چیزی از دست نرفته و اگر در روی پاشنه دیگری هم بچرخد باز هم اتفاقی نخواهد افتاد، و به هر حال ما سر جای خود هستیم. بیشتر به فکر اجرای پروژه های ملی در پاسخگویی به تقاضای داخلی باشیم.
سلام. تا وقتی نشسته اید روی بشکه های نفت و از درآمد بی زحمت آن ارتزاق میکنید بدیهیست که به درآمد غیر نفتی اهمیت ندهید و روی درآمد آن حساب نکنید. آخر در کجای دنیا چنین مزیت جغرافیایی بزرگی دارند و آنرا دور میریزند و میگویند نگرانش نباشید؟
مگر پروژه داخلی میتواند برای کشور ارز آوری داشته باشد؟