راه آهن در آستانه شکستن رکود ۱۰۰ ساله افت حمل بار
انتساب رکورد فوق به عملکرد صالحی در دوره کوتاه سکانداری راه آهن ساده انگاری آماری و حتی جا زدن توفیقات دیگران به نام ایشان است.
میعاد صالحی، مدیرعامل راه آهن در ۳۰ بهمن ۱۴۰۰ در صفحه توییتر خود نوشت: «به لطف خدا با تلاش های شبانه روزی چهارماهه و عملیاتی کردن تفاهم با کشور های همسایه از جمله ترکمنستان، قزاقستان، روسیه و پاکستان، ترانزیت بار ریلی کشور با دو برابر شدن نسبت به سال قبل، رکورد تاریخ صدساله راه آهن را شکست و انشاءالله تا پایان سال هر روز این رکورد را جا به جا خواهیم کرد.»
به گزارش تین نیوز به نقل از تابناک، مدیرعامل راه آهن بار دیگر در آبان ماه سال ۱۴۰۱ در مراسم افتتاح راه آهن زاهدان - خاش این ادعا را تکرار کرد. بررسی عمیق تر عملکرد ترانزیت ریلی در سال ۱۴۰۰ بیانگر آن است که ادعای فوق، بیش از این که یک واقعیت قابل اتکا باشد، بازی با آمار و بزرگنمایی آن، جهت سرپوش گذاشتن بر عملکرد نامطلوب حمل بار در راه آهن در دوره اخیر است.
در خصوص میزان اعتبار ادعای فوق نکات زیر قابل بررسی است؛
گوگرد ترکمنستان، جور افزایش آمار ریلی ایران را کشید
۱ ـ ریشه اصلی رکورد ادعایی مطرح، افزایش شدید صادرات گوگرد ترکمنستان در اثر افزایش قیمت و تقاضای جهانی آن بوده است. شاهد این مدعا نیز ارتباط مستقیم و همیشگی میزان ترانزیت حمل ریلی ایران با میزان صادرات گوگرد توسط ترکمنستان از مسیر ایران بوده و سال ۱۴۰۰ نیز از این موضوع مستثنی نبوده است.
گوگرد ترکمنستان سهم حدود ۸۰ درصدی (۸۲ درصد تناژ و ۷۶ درصد تن-کیلومتر) از ترانزیت ریلی ایران را در سال ۱۴۰۰ داشته است. دقت در ترکیب ترانزیت ریلی بیانگر این مهم است که عملیاتی کردن تفاهم با کشور های همسایه ـ که مورد ادعای مدیر عامل راه آهن است ـ هیچ گونه تأثیری در ثبت رکورد فوق نداشته است، چون سهم سه کشور قزاقستان، روسیه و پاکستان بر خلاف ادعای فوق، بسیار ناچیز و نزدیک به صفر بوده و افزایشی هم نداشته است. اساساً ادعای به فعلیت رساندن چهار ماهه تفاهم نامه های بین المللی در حوزه ترانزیت، با نگاه خوش بینانه بیانگر بی تجربگی ادعاکننده و با نگاه واقع بینانه، بیانگر تلاش جهت انحراف افکار عمومی از واقعیات وخیم حمل بار ریلی است.
رکوردزنی صالحی در افت تناژ حمل بار ترانزیت داخلی
۲ ـ مغالطه دوم در این ادعا، بزرگنمایی جزء کوچکی از یک واقعیت بزرگ است. به عبارت دیگر سهم ترانزیت از کل حمل بار ریلی طی سالیان گذشته حدود ۳ درصد بوده است. یعنی همه آنچه که مدیرعامل راه آهن به عنوان رکورد ۱۰۰ ساله تکرار می کند درباره ۳ درصد راه آهن است، اما درباره وضعیت ۹۷ درصد دیگر (بار داخلی) چیزی نمی گوید. علت این است که اگر چه بار ترانزیتی در سال ۱۴۰۰ کمی بیش از یک میلیون تن افزایش یافته، ولی حمل بار داخلی (غیر ترانزیت) نزدیک به پنج میلیون تن کاهش یافته است!
این میزان افت حمل بار در یک سال، رکورد تاریخی محسوب می شود. نحوه اطلاع رسانی مدیرعامل راه آهن در خصوص رکورد حمل ترانزیت مانند دانشجویی است که در معدل تمام دروس مشروط شده، ولی به نمره ۲۰ در یک درس افتخار کرده و در هر محفلی هم آن را بیان می کند.
به نام زدن توفیق گذشتگان
۳- وضعیت عملکرد ترانزیت در شش ماهه اول سال ۱۴۰۰ که در دوره مدیریت قبل بوده نیز دلیل دیگری بر سست بودن این ادعاست. اولاً حدود نیمی از عملکرد ترانزیت در سال ۱۴۰۰ طی شش ماهه اول سال محقق شده است. ثانیاً عملکرد ترانزیت در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۰ نسبت به مدت مشابه سال قبل با ۲۲۵ درصد رشد همراه بوده، در حالی که در شش ماهه دوم سال ۱۴۰۰ نسبت به مدت مشابه سال قبل، این رشد به ۹۸ درصد کاهش یافته است.
به روش استدلال آقای میعاد صالحی، ای بسا اگر ایشان تشریف نیاورده بودند، رکورد به مراتبی بالاتری رقم می خورد! همانطور که دیده می شود تحقق عملکرد فوق ناشی از روندی خارج از کنترل راه آهن بوده که پیش از انتصاب صالحی آغاز شده و در ماه های پس از حضور وی نیز ادامه یافته است.
انتساب رکورد فوق به عملکرد صالحی در دوره کوتاه سکانداری راه آهن ساده انگاری آماری و حتی جا زدن توفیقات دیگران به نام ایشان است. با توجه به توضیحات فوق می توان ادعا کرد این روش اطلاع رسانی و استفاده از آمار، مصداق بارز ارائه اطلاعات غلط است که می تواند ضمن انحراف افکار عمومی از واقعیت های صنعت ریلی، موجب تصمیم گیری های اشتباه توسط مدیران ارشد دولت شود و البته که اظهارات و ادعا های مدیرعامل راه آهن در سایر موضوعات را هم بی اعتبار می کند. واقعیت کنونی راه آهن این است که افت حمل بار ریلی در سال ۱۴۰۱ کماکان با شتاب ادامه دارد و چنانچه این موضوع چاره اندیشی نشود رکورد ۱۰۰ ساله افت حمل بار ریلی (براساس آمار های واقعی و نه داده های تخیلی) به نام مدیرعامل فعلی راه آهن ثبت خواهد شد.
أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ ، حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ
صاحبان و ارائه دهندگان سرويس و کالا اولین سوال اساسی که باید از خود بپرسند این است:" چرا مشتریان باید خدمات/ کالا های ما را انتخاب کنند؟ محصول یا سرویس ما چه ویژگی مهم یا چه مزیت رقابتی یا تجاری دارد که دیگران ندارند؟"
اگر مسئولین ریلی جوابی برای این پرسش) در تنهایی خودشان و وقتی هیچک رعیتی در کنارشان نیست) پیدا کردند قطعا موفق شده اند
ما، در ارائه سرویس های باری و حمل کالا! چه داریم که مثلا در رقابت با جاده
مشتریان، ما را انتخاب کنند؟
رانت دولتی؟ بودجه؟ عدم شفافیت و پاسخگویی در برابر عملکرد فاجعه بار مان؟.... هیچکدام ازینها مزیت نیست و نیاز مشتریان ثاحب کالا و بار را اقناع هم نمی کند وای بحال ارضا نیاز مشتریان!
ما در فهم اصول اولیه ارائه سرویس ها
مشکل داریم!
یا نشان می دهیم که مشکل داریم
ظاهرا انتقادها صرفا به دکتر آقایی وارد بود!
و بقیه اصلا قابل انتقاد نیستند( حقیقتا در حد انتقاد نیستند! البته)
بنده عرض می کنم:" نماز و دعا و ناله و استغاثه و قرائت قرآن مان را فقط برای شخص خداوند رب العالمین نگاه داریم! نیازی نیست دائما به مردم گوشزد کنیم من فلان خصلت معنوی را دارم....
اگر زندگی و کسب و کار این مردم را راحت تر و سریع تر و ایمن تر و روان تر کنیم
کافیست!
تمام مراکز تحقیقات و پژوهشی دنیا برای همین کار است که تشکیل و افتتاح شده اند
و ایجاد ثروت و ارزش کرده اند
آنها معتقدند عبادت بجز خدمت خلق نیست
و به آن عمل کرده اند!