تلاش نفوذی ها برای خروج راه آهن از ریل توسعه و مشارکت مردمی

بانگاهی عالمانه به کشــورهای توسعه یافته متوجه ارتقای کمی و کیفی در سطوح مختلف خصوصا زیرساخت ها، تکنولوژی، وسایل حمل و نقل جمعی، اعم از ارتقای ناوگان هوایی، ریلی، دریایی و جاده ای می شویم.

به گزارش  تین نیوز روزنامه عصر اقتصاد، در گزارشی که درباره وضعیت فعلی حمل و نقل ریلی کشور منتشر کرد، نوشت: هرچند که وجود تحریم های ظالمانه علیه ایران اسلامی را نباید نادیده گرفت اما به نقل قول از انجمن های صنفی و برخی کارشناسان حوزه حمل و نقل ریلی، می توان با بهره مندی از نخبــگان وبــه کارگیــری ظرفیت های بالقوه، شــاهدخروج راه آهن از بحران فعلی و توسعه ای در تراز ایران اسلامی باچشم اندازی که رهبرفرزانه انقلاب به آن اشــاره نموده را احساس نمود که متاسفانه در کشور ما در حال حاضر در حوزه حمل و نقل ریلی باری و مسافری با رویکرد فعلی نقدهای منصفانه متعددی وارد است.

بهرمندی ایران اسلامی از رهبری حکیم و عالم فرزانــه نعمتــی اســت کــه همــگان باید از وجود حضــورش خــدا را شــاکر و سپاسگزار باشند،ایشان بارها تذکرات و توصیه هایی پیرامون توسعه حمل و نقل ریلی فرموده اند: که تمامی کارشناسان اقتصادی، دلسوزان این صنعت و متبحرین این توصیه ها را بی نقص و کارآمــد دانســته اندکــه در نهایــت کشــور بتواند در حوزه ترانزیت وحمل و نقل مسافری و گردشگری و باربری ریل پسند منافع عظیمی را عاید نظام و ملت عزیز بنماید.

در ادامه این متن درتلاش هستیم که بتوانیم منافع حوزه حمل ونقل ریلی( باری ومسافری ) را به حضورتان معروض داریم.

- حجم باریک واگن باربری با حجم سه تریلی یکسان است. یعنی حجم تناژ بار قابل انتقال بر روی ریل توســط یک رام قطار باتعداد زیادی تریلی بر روی جاده قابل مقایسه است و قطعا از تخریب جاده و تلفات جاده ای جلوگیری می کند.

- مصرف سوخت در حمل و نقل ریلی یک هفتم جاده می باشد.

- در بخــش واگن هــای باربری بــه لحاظ حجم ( تن) ،زمان و سلامت بار در مقایسه با جاده بسیار ایده آل است.

- امنیت چه درحوزه باربری یا مســافربری بسیار مطلوب تر از جاده است .

- حمل و نقل ریلی به لحاظ زیســت محیطی و آلودگی ناچیز، بسیارکم زیان تر از ناوگان جاده است.

- درحمل و نقل ریلی، امنیت مسافران و باربری بسیار بالاتر از حمل و نقل جاده ای است. تنها نقص ناوگان ریلی ســرعت آن است که قطعا با حضور مناســب تــر بخش خصوصی و نخبگان ایــن صنعت می توان با ســاخت و تولید لوکوموتیوها و واگن های پیشــرفته مانند خیلی از کشورها این نقص برطرف خواهد شد و شاهد آن خواهیم بود که ناوگان ریلی به لحاظ هزینه، زمان، امنیت، حجم، محیط زیست کاملا مناسب و توسعه یافته تلقی گردد. به همین منظور و باتوجه به تاکیدات رهبر فرزانه انقلاب، ریاست محترم جمهور و سایر سران قوا، توجه به توســعه این صنعــت اجتناب ناپذیر است زیرا سبب بالندگی و جهش اقتصاد کشور خواهد شد. نامگذاری امســال به عنــوان جهش تولید با مشارکت مردمی شاه بیتی تمام و کمال است برای اینکه راه آهن جمهوری اسلامی ایران بتواند نقص ها، کمبودها و عقب ماندگی های خود را درمان کند. تعبیر مشــارکت مردم در راه آهن به معنای حقیقی کلمــه یعنی همراهی قدرتمند بخش خصوصی، عزیزانی که سال هاســت با زحمات و خدمات شایسته به تنهایی سبب ارتزاق روزی هزاران ایرانی وفادار شده اند وحتی در جذب نخبگان دانشگاهی، جلوگیری از مهاجرت آن ها، ساخت قطعات این صنعت و تعمیرات و قطع وابستگی و جلوگیری از خروج ارز، سرداران بی نام ونشانی هستند که دوام و قوام راه آهن تا این لحظه مدیون این عزیزان است.

امــا وقتی پــای حــرف دل ایــن عزیزان بی نام و نشان می نشینیم با این همه کوشش و از خودگذشــتگی و توفیقاتی که برای این صنعت به ارمغان آورده اند متوجه ناملایمتی ها، کم مهری ها، بی توجهی های راه آهن نسبت به آنها می شویم.

شرکت های خصوصی باربری برای ادامه حیات خود باید به دنبال بارهای ریل پسند باشند و این بزرگترین دغدغه آن هاست و باید صاحب کالا را در این موضوع متقاعد و پس از آن نسبت به حمل بار به مقصد اقدام نمایند که غمگین ترین بخش ماجرا اینجاست که باید مدت ها دوندگی کنند تا بتوانند کرایه بار حمل شده را ازصاحب کالا بگیرند.

امــا غیرمنطقــی تریــن قســمت ماجرا ســهم حــدود ۸۰ درصــدی راه آهــن و حدود ۲۰ درصدی بخش خصوصی از این معامله است، این در حالی اســت که وظیفه راه آهن تنها دادن حق دسترســی بر روی ریل است و تمام زحمات و استهلاک و هزینه های مربوطه به عهده بخش خصوصی اســت که متاسفانه کمترین بهره اقتصادی را از این ماجرا می برد. ای کاش راه آهن به وظیفه حوزه نظارتی خود بهتر عمل می نمود یاحتی می توانســت سهم دولت از بخش حمل و نقل خصوصی ازصاحب کالا توسط راه آهن وصول گردد تا در فرآیند رفتارها و مقررات مالــی صاحب کالا بخش خصوصی، کمتر بــرای پرداخت حق راه آهن صدمه ببیند. این درحالی اســت که راه آهن گاها به دلیل اخذ مطالبات از بخش خصوصی اقدام به بستن دسترســی های شــرکت هایی می کند که سال ها برای کشور خون دل خورده اند.

به همین منظور سراغ قانون رفتیم که آیا بستن دسترسی شــرکت ها جهت استفاده از خطوط ریلی به دلیل مطالبات مالی صحیح است؟ که متوجه شدیم نه تنها صحیح و قانونی نیست بلکه در پیگیری هایی که از مجلس شــورای اسلامی به عمل آمده متوجه شدیم نامه ای خطاب به راه آهن جمهوری اسلامی ایران صادر شده کــه در این نامه به صراحــت تخلف راه آهن را در بستن دسترسی شرکت ها به علت مطالبات مالی خلاف قانون اعلام کرده است.

این درحالی است که پیاده نظام دشمن و عوامل نفوذی بارها در جواب مکاتبات کمیسیون اصل ۹۰ و دیوان محاسبات و سازمان بازرسی کل کشــور و  شــورای رقابــت و  تشکل های صنفی کاملا بی توجه و بی تفاوت بوده و تحت هیچ شــرایطی به قوانین امره و احکام قضایی صادره از جمهوری اسلامی ایران تمکین ننموده اند. قانون راه های مختلفی را به جز قطع دسترسی بر سر راه آهن گذاشته مثال به اندازه مبلغ طلبی که از شرکت ها دارد، واگن های حمل بار آن شــرکت ها را به صورت موقت در اختیــار بگیرد و از واگــن هــا کســب درآمد کند تا زمانی که کل مبلغ بدهی به دست آید سپس راه آهن واگن ها را به شرکت بدهکار برمی گرداند.

قطع دسترســی شرکت ها سبب می شود که باراز ریل به جاده منتقل شود که معضلات زیر را به همراه دارد:

- افزایش قیمت حمل بار

- ایمنی کمتر در سلامت بارجاده ای نسبت به ریل

- آلودگی ناشی ازسوخت برای محیط زیست و افزایش ترافیک در جاده

- خطر تصادف در جاده را برای سایر خودروها افزایش می دهد.

- در مقایسه حمل بار در جاده نسبت به ریل، هزینه و اتلاف زمان بیشــتری دارد و حجم بار کمتری در جاده نسبت به ریل منتقل می شود.

- استهلاک و تخریب جاده یعنی بروز اتفاقاتی ناخوشایند، واقعه شومی که سال هاست دشمنان برای تحقق آن برنامه ریزی کرده اند یعنی آرام آرام ورشکستگی، آرام آرام حذف شرکت های خصوصی، یعنی تعدیل نیرو، یعنی عدم تمکین به گفته های ولی امر شیعیان جهان با موضوع شعار سال؛ به هرحال بستن دسترسی یعنی قطع شریان های حیاتی بخش خصوصی و شرکت ها آن هم شرکت هایی که در خدمت به راه آهن و کشور درخشیده اند.

پیاده نظام دشمن و عوامل نفوذی سبب شده اند تا راه آهن نه تنها رشــد و توسعه را تجربه نکند بلکه باحذف و زمین گیر کردن شرکت های خصوصی سبب کاهش درآمد راه آهن، کاهش حجم بار جابجا شده نسبت به سال های قبل و حتی شاهد افزایش ســوانح اتفاق افتاده در سال گذشته باشیم. سوانحی که باعث شد چندین دستگاه لوکوموتیو و چندبرابر آن واگن که از سرمایه های ملی و استراتژیک محسوب می شود از بین رفته و آمار ناوگان به کمترین تعداد خود در سال های گذشته رسیده است.

از این رو با برگزاری نشســت های خبری یک طرفه و گزارشــات خلاف واقــع و آمارهای ساختگی در تلاشی مذبوهانه برای موفق و خوب جلوه دادن عملکرد راه آهن نزد افکار عمومی هستند. در مصاحبه ای با چند تن از مدیران شرکت های خصوصی باربری متوجه شــدیم که راه آهن درخواست تشکیل جلســه ای مشترک یا ملاقات با آنهــا را فراهم ننموده و حتی برای اخذ تقدیرنامه ازشرکت های خصوصی با ابزار مطالبات مالی آنهــا را گروگان گرفته و با ارائه متن به آنها برای خود تقدیرنامه اخذ نموده اند.

مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با کارگران، تولید را ســتون اقتصادکشــور و کارگران را، ستون فقرات تولید دانستند و عدم امنیت شغلی کارگر را ظلم دانستند.حال شرکت هایی که دسترسی آنها قطع شده و زیر بار پرداخت حقوق بدون درآمد در حــال کمر خم کردن و فروپاشی هستند، اگر این رویه ادامه پیدا کند قطعا موجب ناکامی های بزرگی برای بخش خصوصی در راه آهــن و نیروهای شــاغل و کارگران و در نهایــت ســبب تعدیل نیــرو و حذف شرکت هاخواهد شد.

امیدوارم راه آهن جمهوری اسلامی ایران باصیانــت و حفظ و حمایت از شــرکت های خصوصی در راستای تحقق منویات مقام معظم رهبری در موضــوع راه آهن و شعار ســال و مشارکت مردمی و توســعه و بالندگی این صنعت اســتراتژیک، کارنامه درخشــانی را در عملکرد خود ثبت و ضبط نماید.