مزیت کریدور شمال جنوب ؛ کاهش زمان و هزینه در مقایسه با کانال سوئز
ایران و چهار کشور دیگر بر سر پیش نویس سند توسعه کریدور کشتیرانی شمال جنوب توافق کردند.
ایران و چهار کشور دیگر بر سر پیش نویس سند توسعه کریدور کشتیرانی شمال جنوب توافق کردند؛ در مقایسه این گذرگاه با مسیر دریایی از طریق کانال سوئز، مسافت بیش از نصف کاهش یافته که هزینه حمل و نقل را کاهش خواهد داد.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، راهگذر شمال به جنوب که راه گذر راهبردی و مهمی برای کشورهای در مسیر این کریدور یعنی کشورهای روسیه، ایران، آذربایجان و هند و همچنین کشورهای حاشیه این راهگذر به شمار می رود می تواند در بهره مندی کشورها از اثرات مثبت این کریدور نقش ایفا کند.
در عین حال برخی از همسایگان مانند قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان و افغانستان به نحوی محصور در خشکی هستند و برای رسیدن به دریا باید از طریق ایران کالاهای خود را حمل کنند. بهره مندی ایران از کریدورها از جمله کریدور شمال -جنوب از این منظر، بسیار حائز اهمیت است.
در این راستا کشتیرانی ایران به نقل از پژوهشکده پولی و بانکی اعلام کرد روسیه، قزاقستان، ترکمنستان، ایران و هند بر سر پیش نویس سند توسعه کریدور کشتیرانی «شمال-جنوب» که روسیه را به منطقه خلیج فارس متصل می کند، توافق کردند.
کریدور شمال- جنوب به عنوان یک پل ارتباطی مهم بین کشورهای اروپایی، اسکاندیناوی و روسیه با مناطق خلیج فارس، اقیانوس هند و جنوب شرقی آسیا شناخته می شود. دولت قزاقستان گزارش داد که توسعه این کریدور تا سال ۲۰۲۷ ظرفیت تولید این کریدور را به ۱۰ میلیون تن در سال افزایش می دهد.
این سند شامل بهبود زیرساخت ها و امکانات در مسیر، رفع موانع اداری و ایجاد شرایط مطلوب برای شرکت های حمل و نقل است. کریدور کشتیرانی شمال-جنوب مسیری چندوجهی (ریلی، جاده ای و دریایی) از سن پترزبورگ به بندر بمبئی هند به طول ۷.۲ هزار کیلومتر است که از ایران می گذرد.
این کریدور یک مسیر جایگزین برای مسیر ناوبری دریایی در نظر گرفته می شود که اروپا، کشورهای خلیج فارس و اقیانوس هند را از طریق کانال سوئز به هم متصل می کند و شامل سه مسیر ترانزیتی بین المللی شمال به جنوب از طریق دریای خزر با استفاده از راه آهن و بنادر و دو راه زمینی غربی و شرقی است.
کاهش زمان هزینه در مقایسه با مسیر دریایی کانال سوئز
در مقایسه این گذرگاه با مسیر دریایی از طریق کانال سوئز، مسافت بیش از نصف شده است که موجب کاهش زمان و هزینه حمل و نقل می شود.
شالوده کریدور حمل و نقل شمال به جنوب در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۰ میلادی (۲۲ شهریور ۱۳۷۹)، بر اساس توافقنامه بین کشورهای روسیه، ایران و هند امضا شد؛ جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۰۵ میلادی (۱۳۸۵) به این قرارداد ملحق شد.
کشورهای بلاروس، بلغارستان، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، عمان، تاجیکستان، ترکیه و اوکراین نیز بعدا به این توافقنامه کریدور بین المللی شمال - جنوب پیوستند. این پروژه مسیرهایی، چون اروپای شمالی و غربی، روسیه، قفقاز، خلیج فارس (مسیر غربی)، آسیای مرکزی، خلیج فارس (مسیر شرقی) و دریای خزر، ایران و خلیج فارس را به یکدیگر متصل می کند.
روسیه و ایران به توسعه زیرساخت های این کریدور توجه زیادی دارند و در همین راستا، در ماه می گذشته، مسکو و تهران توافق نامه ای برای احداث ۱۶۲ کیلومتر راه آهن بین بندر آستارا و شهر رشت امضا کردند که این خط ریلی در راستای تکمیل پروژه حمل و نقل استراتژیک شمال-جنوب محسوب می شود.
کریدور شمال جنوب دریایی یک بودجه 100 میلیارد دلاری برای احداث چنین کانال عریضی از جنوب ایران تا شمال ایران می طلبد مسیری که از دل کوه ها , دشت ها و مناطق سخت عبور می کند نیاز به احداث تاسیسات و زیرساخت های فوق العاده خاص و ویژه دارد نگرانی های محیط زیستی بسیار خواهد داشت مثل نفوذ آب شور به عمق خاک و از بین رفتن قنات ها یا اینکه چه بر سر سواحل دریای مازندران می آد نگرانی دیگر بابت عوامل ناشناخته و تهدیدهاست مثلا آبی که باید در دل البرز جمع شود تا کشتی ها را آسانسوری بالا ببرد می تواند باعث فشار فوق العاده بر پوسته های زمین و زلزله شدید در شهر تهران شود اما این ها باز اوج نگرانی حاکمیت ایران بابت احداث چنین طرحی نخواهد بود , منطقه غرب آسیا همواره مورد طمع قدرت های بزرگ و فرامنطقه ایی بوده بخاطر موقعیت استراتژیکش , دارا بودن نفت و گاز و معدن و ... بخاطر پتانسیل های بی نظیرش و خاک ایران هم درواقع ارزشمندترین خاک این منطقه هم هستش حال اگر این کریدور دریایی هم احداث شود این طمع چند برابر می شود یعنی آنوقت کشوری بخواهد به ایران حمله نظامی کند دیگر برایش ارزش خواهد داشت که هزینه هم بدهد اما چنین کشوری را به هر شکل ممکن داشته باشد پس اگر روسیه , هند یا هر کشوری دیگری خواهان احداث چنین کریدور دریایی باشد علاوه بر تامین مالی پروژه به شکل مطمئن , باید سایر نگرانی های تهران از جمله بحث های امنیتی را برطرف کند از جمله اینکه نیازهای نظامی ما مثل خرید جنگنده را تامین کنند .