دو پرسش درباره زیان‌دهی خودروسازان
خودروسازان داخلی گهگاه با طرح موضوع زیان‌ده بودن محصولات شان، این پرسش را در اذهان ایجاد می‌کنند که اگر این ادعا واقعا صحت دارد، آنها (شرکت‌های خودروساز کشور) چگونه و با چه منابعی هزینه‌های جاری خود را پوشش داده و می‌دهند؟
خودروسازان داخلی گهگاه با طرح موضوع زیان‌ده بودن محصولات شان، این پرسش را در اذهان ایجاد می‌کنند که اگر این ادعا واقعا صحت دارد، آنها (شرکت‌های خودروساز کشور) چگونه و با چه منابعی هزینه‌های جاری خود را پوشش داده و می‌دهند؟
طی این سال‌ها زیاد شنیده‌ایم که تولید برخی محصولات با ضررهای هنگفت مواجه است، تا حدی که گاهی پای زیان چند میلیون تومانی خودروهای پر تیراژ نیز به میان آمده است. با توجه به این ادعای خودروسازان می‌توان دو پرسش را مطرح کرد؛ اول اینکه آیا خودروسازان با تولید محصولات زیان‌ده، عملا از قامت یک بنگاه اقتصادی خارج شده‌اند.
به‌عبارت دیگر، آیا خودروسازان داخلی تنها به مصلحت و برای حفظ اشتغال و همچنین تامین نیاز بازار (به‌منظور محتاج نشدن مطلق به واردات) و در کل به دستور دولت فعالیت می‌کنند، بدون سود و با زیان فراوان؟ در این صورت، دیگر نمی‌توان نام بنگاه اقتصادی را روی خودروسازان داخلی گذاشت و همچنین باید هر آن در انتظار ورشکستگی آنها به دلیل حجم زیاد ضرر و زیان یا افزایش کمک‌ها و حمایت‌های دولتی بود.
پرسش دوم این است که آیا خودروسازان ضرر و زیان مربوط به برخی محصولات خود را با افزایش قیمت نامتعارف و گزاف دیگر تولیدات خود جبران می‌کنند؟ مثبت بودن پاسخ پرسش معنایش این است که خودروسازان داخلی برای ادامه حیات، به بخشی از مشتریان خود از ناحیه افزایش گزاف قیمت برخی محصولات، اجحاف کرده و عملا گران‌فروشی می‌کنند.
