لکوموتیوران وظیفه‌شناس ۵۰۰ مسافر قطار را نجات داد

سال ها پس از فداکاری ریزعلی خواجوی، این بار لکوموتیورانی وظیفه شناس در جریان حادثه ای مشابه با دیدن سنگ بزرگی که وسط ریل افتاده بود، قطار را متوقف کرد و باعث نجات ۵۰۰ مسافر شد.

به گزارش تین نیوز به نقل از روزنامه همشهری، چند روز قبل یک قطار مسافربری از بندرعباس به سوی تهران به حرکت در آمد. قطار 10 واگن و دست کم 500 مسافر داشت. خورشید هنوز طلوع نکرده بود و بیشتر مسافران در خواب بودند. هوا گرگ و میش بود و دقایقی قبل باران شدیدی باریده و مسیر حرکت قطار را خیس کرده بود. قبل از حرکت قطار از مرکز کنترل به لکوموتیوران درباره وضعیت جوی هشدار داده اما اعلام شده بود که خطری قطار و مسافرانش را تهدید نمی کند. در چنین شرایطی قطار به حرکت ادامه می داد و همه چیز در کنترل لکوموتیوران بود تا اینکه قطار به منطقه ای کوهستانی رسید.

میان کوه ها به اندازه عبور قطار راهی باز و ریل کشیده شده بود. کمی جلوتر یک تونل قرار داشت. لکوموتیوران به روبه رو چشم دوخته بود و با دقت مراقب اوضاع بود چرا که احتمال می داد بارش باران باعث ریزش کوه شده باشد. حدود 500متر جلوتر و درست جلوی ورودی احساس کرد شیء بزرگی روی ریل قرار گرفته است. هر چند به خاطر تاریکی هوا و فاصله زیاد مسیر به خوبی دیده نمی شد اما خوب که دقت کرد احساس کرد تخته سنگی بزرگ راه را مسدود کرده است. یک لحظه غفلت می توانست به حادثه ای هولناک منجر شود. با اینکه هنوز معلوم نبود چیزی که او می بیند درست باشد، اما نمی توانست ریسک کند و بلافاصله ترمز قطار را کشید.

قطار بیش از 300متر روی ریل ها کشیده شد تا اینکه در نزدیکی تخته سنگ توقف کرد. همه مسافران از خواب پریده و نگران شده بودند. هنوز هیچ کس نمی دانست به درستی چه اتفاقی افتاده است. لکوموتیوران به خدمه قطار اعلام کرد تخته سنگی راه را مسدود کرده است و از آنها درخواست کمک کرد. همه خدمه از قطار پیاده شدند و جلو رفتند اما تخته سنگ سنگین تر از آن بود که آنها بتوانند حتی آن را تکان دهند. این در حالی بود که در آن منطقه نه بی سیم قطار و نه تلفن همراه کار نمی کرد و راهی برای درخواست کمک وجود نداشت. اما در این شرایط چطور مسیر قطار باز شد؟

حادثه از زبان لکوموتیوران

سیروان محمدی، لکوموتیوران جوان اما در عین حال باتجربه این قطار درباره حادثه به همشهری می گوید: هرچه برای تکان دادن تخته سنگ تلاش کردیم بی فایده بود. از طرفی بی سیم ها نیز کار نمی کرد. به همین دلیل حدود 500متر از مسیر را به عقب برگشتیم تا بی سیم ها به کار بیفتد. در آنجا بود که با ایستگاه بندرعباس تماس گرفتیم و درخواست کمک کردیم. مدتی انتظار کشیدیم تا اینکه گروه امداد با یک برزین (قطار کوچک) سر رسیدند. آنها با امکاناتی که داشتند تخته سنگ را شکستند و آن را از ریل کنار زدند. به این ترتیب راه باز شد و قطار به سوی تهران حرکت کرد.

وی درباره خطری که از سر قطار و مسافرانش گذشت می گوید: بارش شدید باران باعث شسته شدن خاک و سقوط تخته سنگ به وسط ریل شده بود و من که احتمال می دادم خطری در مسیر ما را تهدید کند، در تمام مدت حتی یک لحظه هم چشم از مسیر برنداشتم و خواست خدا بود که در آن تاریکی متوجه تخته سنگ شدم. به گفته او تخته سنگ آنقدر بزرگ بود که اگر قطار با آن برخورد می کرد معلوم نبود چه اتفاقی می افتاد. او می گوید: خدا را شکر می کنم که تخته سنگ را دیدم و به موقع ترمز قطار را کشیدم والا ممکن بود یک فاجعه برای قطار و 500مسافرش رخ دهد.