گریزی از قطارهای سریع نداریم
توسعه راه‌آهن و راهکارهای رسیدن به آن، سال‌هاست محل بحث‌ها و گفت‌وگوهای فراوانی بین کارشناسان و دست‌اندرکاران حملونقل ریلی است اما همچنان شاهد این هستیم که در عمل، رشد عملکردی مناسبی در این بخش حاصل نمی‌شود.
ناصر پورمیرزا *: توسعه راه‌آهن و راهکارهای رسیدن به آن، سال‌هاست محل بحث‌ها و گفت‌وگوهای فراوانی بین کارشناسان و دست‌اندرکاران حملونقل ریلی است اما همچنان شاهد این هستیم که در عمل، رشد عملکردی مناسبی در این بخش حاصل نمی‌شود.
در واکاوی این موضوع می‌توان نگاهی اجمالی به وضعیت صنعت ریلی دیگر کشورها داشت. نقش راه‌آهن در جابه‌جایی بار و مسافر در کشورهای پیشرفته به‌طور روزافزون در حال افزایش و شیوه‌های این نوع حملونقل در حال دگرگونی است؛ به‌طوری‌که شاهد این هستیم که قطارهای مسافری با سرعت‌هایی تا ۱۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، به آرامی درحال متولد شدن هستند؛ قطارهایی که بعید نیست به زودی گوی سبقت را از خطوط حملونقل هوایی بربایند.
در چنین شرایطی باید دید نقش راه‌آهن در برنامه‌های کلان کشور چگونه تعریف می‌شود. آیا بهتر نیست مسئولان و دست‌اندرکاران توسعه کشور، طرح جامع توسعه فناوری ریلی را نیز مدون کنند؟
رشد فناوری در صنعت ریلی جهان به اندازه‌ای است که سرعت موجود حملونقل ریلی کشور دیگر پاسخگوی جبران عقب‌ماندگی ما در این بخش نبوده و در این زمینه، نیاز به جهشی شدید احساس می‌شود.
یکی از مهم‌ترین دروازه‌های موجود برای این جهش، ورود هرچه زودتر فناوری قطارهای پرسرعت است. برای دسترسی به این فناوری نباید نگران خطوط موجود ریلی کشور باشیم زیرا ظرفیت خطوط موجود می‌تواند در اختیار قطارهای باری، محلی و حومه‌ای قرار گیرد و این مسئله، منافاتی با برقی کردن خطوط موجود و راه‌اندازی قطار پرسرعت ندارد.این مسئله‌ای است که باید مورد توجه کارشناسان و متخصصان و در دستور کار مسئولان و دست‌اندرکاران امر قرار گیرد.
امید است این نوشتار تلنگری باشد تا اهالی فن را تشویق به بحث و بررسی و علت‌یابی بیشتر کرده و موجب پیشبرد و تعالی این صنعت سبز و دوستدار طبیعت شود؛ صنعتی که اثربخشی بسیاری در ارتقای فرهنگی- اقتصادی کشورها خواهد داشت.
* مدیرعامل پیشین راه‌آهن کشور
حرف بسیار خوب و متینی هست . اگر قطارهای سریع السیر راه بیفتند ازادراه ها خلوت میشوند هیچ کس لذت ۲ ساعته به مقصد رسیدن را با قطار سریع السیر به رانندگی ۶ ساعته ، ازدست نمیدهد. الان سرعت قطارهای ایران ۶۰ الی ۸۰ است یعنی از ۱۲۰ ازادراه کمتر اگر قطارها همان سرعت ۲۰۰ را در گام اولیه برسند خودش تحولی هست.
فناوری هایپرلوپ هم فکر کنم تا تجاری شدن ان حداقل ۱۵ سال زمان ببرد فعلا همین قطارهای برقی با حداکثر ظرفیت ۲۵۰ و قطار سریع السیر ۳۵۰ نیاز کشور رفع میکند
اما همگی میدانیم پیشرفت و توسعه مرز ندارد که بگوییم دیگر تمام شد مدام در حال جهش هست .