بهسازی پروژه ریلی راه‌آهن شمال
کارگران راه آهن شمال هر شب 72 متر خطوط ریلی را بهسازی و تراورس های بتونی را جایگزین تراورس چوبی می کنند و قبل از سه بامدادکه نخستین قطار مسافری به خط پل سفید برسد، کار را به پایان می رسانند.
کارگران راه آهن شمال هر شب 72 متر خطوط ریلی را بهسازی و تراورس های بتونی را جایگزین تراورس چوبی می کنند و قبل از سه بامدادکه نخستین قطار مسافری به خط پل سفید برسد، کار را به پایان می‌رسانند.
به گزارش تین نیوز به نقل از مازندنومه، سوسوی نور در میان درختان منطقه‌ی آزادمهر سوادکوه؛ چراغ هایی که از ۹ شب روشن نیمه های شب خاموش می شوند.
شب است و تاریکی مطلق. مسیر ریلی را در پیش گرفته‌ام؛ دو خط موازی خط راه آهن، سنگین و صبور هنوز هم مایه آرامش هستند.
روی تراورس های چوبی حرکت می کنم تا سنگ‌ریزه های کنار ریل کمتر به پاهایم آسیب برساند.
ساعت از ۹ شب عبور کرده و هنوز مسیر ریلی راه آهن به طور کامل از شهر خارج نشده که چند نفر را با ادوات سنگین می بینم.
صدای خشن زنجیرِ چرخ های غلتک، سکوت شب را در هم می‌شکند و زمین زیر پایم از حرکت چرخ های بولدوزر می لرزد. بیل مکانیکی قسمتی از ریل را بلند کرده، دو قطعه ریل از هم جدا می شوند. حالاکارگران می آیند و ریل را با کمک هم بلند می کنند و در کنار مسیر قرار می دهند.
صدای سوت مرا به خود می آورد. سرپرست کار به من هشدار می دهد از میانه راه کنار بروم. صدای سوت بعدی دستور حرکت لودر را صادر می کند و تمام سنگ ریزه های مسیر سریع توسط لودر جمع می شود.
صدای ماشین آلات گوش خراش‌اند و بی شک چند روزی سردرد مهمانم خواهد بود.
از همان کسی که سوت را برایم زده بود می پرسم: «چرا در تاریکی و نیمه شب کار می کنید؟»
با لبخند پاسخ می دهد: «اگر در روز بخواهیم کار کنیم باید عبور و مرور چند قطار را مختل کنیم و کلی مسافر، سرگردان در ایستگاه های راه آهن می شوند.»
به کارمندانی فکر می کنم که در روز هم درست کار نمی کنند و ارباب رجوع را بلاتکلیف رها می کنند.
