◄ حمل و نقل هوایی؛ صنعتی لوکس یا عمومی؟

چند روزی است که در فضای مجازی یک جمله به کرات در حال بازنشر است، اگر بلیت هواپیما گران نشود، اتوبوس سواران و قطارسواران هواپیما سوار خواهند شد . 

عده ای هم مدعی شده اند که تمام قد برای مقابله با این تفکر ایستاده اند؛ دیگرانی سکوت کرده و عده ای هم برای اینکه به طرفداری از گران فروشی متهم نشوند، آرام غرولند می کنند که این حرف درستی است . 

به نظر می رسد بحث درباره قیمت بلیت هواپیما، بهای تمام شده حمل و نقل هوایی، رقابت های مضره، دلال بازی، ضرورت وجود یا ممنوعیت پروازهای چارتری و غیربرنامه ای و ده ها مضمون دیگر قبل از اینکه نقل محافل رسانه ای باشد، می بایست در کارگروه های تخصصی با حضور نخبگان صنعت هوایی، نمایندگان قوه مقننه، دولت و جمعی به نمایندگی از استفاده کننده نهایی مورد بحث و بررسی قرار می گرفت . 

سال هاست که کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مسیر مشخصی را در باب آزادسازی و مقررات زدایی از حمل و نقل هوایی را می پیمایند، طی کردن این مسیر موجبات توسعه صنعت حمل و نقل هوایی، افزایش ظرفیت ناوگان و در نهایت رضایتمندی مسافر از سطح خدمات و بهای حمل و نقل هوایی را فراهم آورده است . 

نکاتی که می بایست قبل از تضارب در رسانه ملی مدنظر قرار گیرد بشرح ذیل هستند؛ 

* ضرورت تبیین اینکه موضوع حمل و نقل هوایی کجای گفتمان توسعه ی کشور است، نمی توان روزی آن را صنعتی لوکس تلقی کرد که مختص ارائه خدمت به قشر مرفه جامعه است و چند صباحی بعد فریاد عدالت خواهی سر داد که سهم محرومان از مزایای این مد از حمل و نقل کجاست؟ 

*ضرورت تبیین جایگاه متولی موضوع نظارت همه جانبه بر ذینفعان حمل و نقل هوایی، نمی توان با مقرراتی سخت گیرانه، ایمنی در شرکت های هواپیمایی را مبتنی بر مقررات مترقی برگرفته از مدل مترقی آژانس ایمنی اتحادیه اروپا زیر ذره بین نظارت و ممیزی قرار داد اما به هنگام تامین نیازهای ضروری آنها را به مقررات بانک مرکزی و سایر بخش های بروکراتیک اقتصادی واگذارد که فرسنگ ها با مقررات اقتصادی دنیای مدرن فاصله دارند و دست آخر نظارت بر قیمت ها را به سازمان هایی چون تعزیرات حکومتی و حامیان احقوق مصرف کنندگان سپرد . 

*تعیین تکلیف مقوله آزادسازی در حمل و نقل هوایی، نمی توان به موجب یک برنامه آزادسازی را در صنعت حمل و نقل هوایی موجب توسعه دانست و در برنامه بعد آزادسازی را مخل توسعه قلمداد و بطور کلی بدون هیچ توضیحی آن را لغو و ژست حمایت از بهره بردار نهایی گرفت. 

*ضرورت توجه نخبگان صنعت به اینکه گفتمان بهای حمل و نقل یک موضوع علمی مبتنی بر اقتصاد حمل و نقل است و نباید اجازه داد، عده ای که داعیه دار نظارت بر همه چیز را در وزارتخانه راه و شهرسازی هستند به جای رسیدگی به تخلفات عیان موجود با شاخ و شانه کشیدن از نوع اینکه ما مقابل این تفکر و آن تفکر ایستاده ایم، موجبات سخت تر شدن اداره صنعت را فراهم آورند . 

سخن آخر، اگر بنا باشد کسی صنعت حمل و نقل هوایی را از هرنظر اداره کند، نخبگان صنعت متبلور در سازمان رگولاتوری مربوطه هستند، نه آنان که اخیرا با سوار شدن بر موج های پوپولیسم یک شبه خود را بر مناصب نظارت یافته اند، بدون شک تصمیمات سازمان هواپیمایی کشوری می بایست مبتنی بر واقعیات میدانی، اصول علمی و اتخاذ تدابیری است که کمترین تنش را بر پیکره نحیف صنعت وارد آورد . 

گفتمان های مدیریتی در یک صنعت در لبه فناوری که دهه هاست با مشکلات جدی دست به گریبان است را از طریق تریبون های عمومی را مطرح نکنیم تا تعابیر غیرتخصصی از استدلال ها بعمل نیاید . 

با وارد کردن بیش از پیش پوپولیسم به صنعت ، موجبات ویرانی و اضمحلال آنرا فراهم نکنیم .