◄ بزرگترین دغدغه این روزهای ریلی، کمبود کشنده یا دیزل است

سلام. اینکه غیر راه آهنی ها (بدون تکیه بر بودجه عمومی ) لکوموتیو تامین کنند و بر قوه کشش ریلی بیفزایند اتفاق میمون و مبارکی ست و به نوعی جذب سرمایه گذاری ست به حمل و نقل ریلی. باید از این حرکت ها استقبال کرد.
سیر و حرکت در انحصار راه آهن است.در این شرایط شرکت لکوموتیو دار اختیار حرکت و توقف و باردار بودن و خالی رفتن لکوموتیوش را ندارد. لذا بر بهره وری تجهیزش و درآمد سرمایه اش کنترل ندارد و ریش و قیچی کاملا در دست راه آهن است. مالک لکوموتیو عملا تنها یک موجر است که تجهیزش را به راه آهن اجاره داده.
ضعف شدید راه آهن در انجام عملیات سیر و حرکت و بی توجهی کامل به عنصر "زمان" در حمل قطارها ، انگیزه را برای سرمایه گذاری در این امر را کم میکند. راه آهن باید تجدید نظر اساسی در شیوه عملش بوجود بیاورد تا انشالله هر چه سریع تر بتوانیم سرعت بازرگانی را از عدد فجیع فعلی به بالای ده کیلومتر بر ساعت افزایش بدهیم.
با اندکی افزایش در راندمان بهره وری ناوگان ، نیاز فوری به نیروی کشش رفع خواهد شد. حملِ فقط صد هزار تن در سال به ازای هر لکوموتیو گویای عملکرد نازل و ناتوانی راه آهن در بکار گیری موثر لکوموتیو هاست. لذا فریاد والکوموتیوای راه آهن مسموع نیست.
عدم اهتمام راه آهن به تعمیرات و سرپا کردن حدود 250 دستگاه لکوموتیو خارج از سرویس ، کم فروشی است. با ورود این لکوموتیو ها (که با تعمیر عادی به سرویس بر میگردند ) نیاز فوری به نیروی کشش رفع خواهد شد. لذا فریاد والکوموتیوای راه آهن مسموع نیست.
علاج اساسی این مشکل رفع انحصار راه آهن بر سیر و حرکت است که آنهم مقدماتی دارد و شرایطی و لازم است طرحی نو برای آن در انداخته شود. چنین طرحی وجود دارد.