◄ سوال از مدیرعامل راه آهن: آیا خلبانی در صنعت هوایی یک شغل حاکمیتی است؟

در تعریف امده بر اساس اين مصوبه، نوع وظايف واحد سازماني در تطبيق با امور حاكميتي ، محل جغرافيايي استقرار پست سازماني ،حساسيت شغل (پست)،عدم امكان انجام وظايف پست سازماني توسط بخش غيردولتي،پستهاي سازماني واحدهاي سازماني مستقر در ستاد مركزي و ستادهاي استاني وزارتخانه‌ها سازمانهاي مستقل تحت نظر رئيس جمهور و موسسات دولتي و استانداريها كه عهده دار وظايف سياستگذاري، هدايت و نظارت هستند، به عنوان مشاغل حاكميتي محسوب مي‌شوند.
شما حقوق یه خلبان را با لکوموتیورانم مقایسه کنید خواهشا؟؟؟؟؟

کارشناسی که این نظر را داده اسم نداره؟؟؟؟

شرایط کاری که یک لکوموتیوران به عنوان مثال در لرستان دارد یک خلبان حتی یک ساعت تحمل نمیکند. ناحیه کوهستانی که تنها راه ارتباطت با خداست و دیگر با هیچ کسی چه از طریق بیسیم و چه از طریق امواج رادیویی موبایل نداری. تونل های طویل پر از دود که در صورت خاموش شدن قطار بایستی از دیزل خارج بشی و استارت بزنی که هر لحظه احتمال خفگی وجود دارد. شیب و فرازهایی که قطارباری فقط ۴۲ درصد ترمز دارد و درصورت عیب فنی یل تخصص کافی هر لحظه امکان فراری بودن وجود دارد. ساعت کار بالای ۱۵ ساعت در محیطی الوده و پرسروصدا. آیا یک خلبان با حقوق ماهی ده میلیون شرایط را تحمل میکند؟؟؟؟

نه مدیر عامل را آهن و نه این آقای به ظاهر کارشناس، مفهوم شغل حاکمیتی را که سازمان مدیریت تعریف نموده و تفاوت آن را با مفهوم حاکمیت نمیدانند. وا اسفا از این دو قبیله بی سواد که جدلشان را قرار است اهالی حمل و نقل تحلیل کنند.

سلام. نه تنها لکوموتیورانی شغل حاکمیتی نیست بلکه کل سیر و حرکت ریلی حاکمیتی نیست و میشود به تعدادی شرکت حمل و نقل ریلی مجوز فعالیت داد که خودشان لکو و واگن تامین کنند ، زیر ساخت را از راه آهن اجاره کنند ، خودشان بار بگیرد، خودشان مانور کند، خودشان قطار تشکیل بدهد ، خودشان لکوموتیوران بگمارد ، خودشان قطار را سیر بدهد ، خودشان مسئولیت زمان بندی و تاخیر و ایمنی سیر را گردن بگیرند و خودشان مسئولیت خسارت احتمالی که به زیر ساخت وارد میکند را بپذیرند.
معنی خصوصی سازی این است و اگر آقای مدیر عامل به اصل 44 قائل نیست بهتر است کنار برود.
رویکرد " ملی سازی" که ایشان اخیرا مطرح کرده خلاف اصل 44 و اسناد بالادستی کشور است.

تاودلت بخواد از این کارشناساکه یه چیز میگن که بگن ما هم هستیم در راه آهن هست

با نظر نویسنده موافقم. در بنادر هم مشاغل سختی حتی شاید به سختی لکوموتیورانی وجود داره. اما سازمان بنادر با همکاری شرکتهای خصوصی تونسته محیط کاری فراهم کنه که هم درآمد شرکتای خصوصی و کارگراش بیشتر از راه آهنیا باشه، هم درآمد سازمان خودش بالاتر از راه آهن هست و در نتیجه به پرسنل خودش هم دستمزد و پاداش بیشتری میرسه.
اتفاقا کار عاقلانه اینه که راه آهن هم از مدل سازمان بنادر تبعیت کنه.

نکته اول اینکه در قوانین و اسناد بالادستی به خصوصی سازی تاکید شده.
نکته دیگه اینکه به فرض که خصوصی سازی اشتباه انجام شده، آیا با نق زدن و سر جنگ داشتن با بخش خصوصی و پشت کردن به قوانین خصوصی سازی اصلاح میشه؟ واقعا ایشون به دنبال اصلاح خصوصی سازی هستن یا ریشه کن کردن خصوصی سازی؟
قیافه حق به جانب گرفتن، پنبه در گوش گذاشتن و اصرار بر اینکه من درست میگم بقیه نه واقعا احمقانه ست. حالا از جانب هر کسی هم که بخواد صورت بگیره فرق نداره.

همین دولتی بودن ارگان‌ها و روحیه بخور‌وبخوابی و باحقوق بخور‌ونمیری که چیزی بجز کرختی و از زیرکار دررفتن و همیشه ناراضی‌بودن و .. که کمر این مملکتو شکسته.
هرکسیم برای خودش دلیلبافی میکنه.امثالشم همین مدیرعامل راه‌آهن
مسئولی که کاربلد نباشد و با جان مردم بازی کند و استعفا ندهد نه دین دارد نه شرف و انسانیت.

خسته شدیم از‌بسکه هرکی از راه رسید خراب کرد و بردو خردو هیشکیم نگف بالا چشت ابروعه. تهشم میرسی میبینی آقایون متصلند و متصلان مثل همیشه مصون از هرگونه گزندی؛