جشن نوروز، امید آینده ایرانی

ایران به‌عنوان کشوری باستانی و با تاریخی طولانی و پر فراز و نشیب، مجموعه‌ای بی‌نظیر و ارزشمند از میراث تمدنی را گردآورده است که بی‌شک یکی از مهم‌ترین آنها جشن نوروز است.

رمز ماندگاری نوروز در نیروی حیات‌بخش و جوانی است. این جشن باستانی با آنکه سال‌های درازی است که پی‌درپی آمده اما گویی هر بار جوانتر و پر شکوه‌تر از پیش پدیدار شده است و به ایرانیان درس ماندگاری، امیدواری و حرکت به سوی آینده‌ای بهتر را آموخته است.

تلخی، ناکامی و شکست در تاریخ طولانی این ملک کم و بیش بوده اما گویی به مدد میراث معنوی نیاکان و از جمله نوروز درست در آغاز سال نو و روزگار نو، ایرانیان تمام تلخکامی‌ها و بدی‌ها را پشت سر گذاشته و با امید روز را نو می‌کنند.

این چرخه حیات‌بخش است و باید همچنان که به نسل امروز به‌میراث رسیده، پاس داشته شده و به نسل‌های آینده تحویل داده شود.

نوروز همان ایران است و یک پیام مهم آن برای ایرانی‌ها امیدواری است. روزگار اکنون سخت‌غریب می‌نماید و گویی بشریت با مسائلی سترگ چون تغییرات اقلیمی، رقابت‌های مخرب اقتصادی، گسترش نابرابری و افراطی گری دست به گریبان است.

البته پرسش این است کی روزگار آرام و به قرار بوده است؟ همیشه مسائلی برای نگرانی و ترس وجود داشته است اما ماندگاری جوامع به امیدواری آنها به آینده‌ای بهتر و تلاش شادمانه، گسترده و همه‌جانبه برای رسیدن به آن بستگی داشته است. هرچند دستاوردهای مادی اهمیت زیادی دارند اما چنین به‌نظر می‌رسد آنچه جوامع کامیاب را از ناکامان جدا می‌کند نیروی معنوی و درونی آنهاست که خود را در قالب فرهنگ، ارزش‌ها، باورها و هنجارهای رفتاری نشان می‌دهد؛ آنها که جهت‌گیری‌شان به سوی آینده‌ای بهتر است.

ما ایرانی‌ها نوروز را داریم و با آنکه عمر جهان بر ما گذشته است می‌توانیم شادمان و پرامید با حرکت به سوی آینده‌ای مطلوب دوام تاریخ خود را پاسدار باشیم.