◄ مقایسه شاخص نسبت راه آهن های دوخطه و برقی در ایران و راه آهن‌های پیشرو و بزرگ
شاخص نسبت راه آهن های دوخطه در ایران بسیار کمتر از مقدار این شاخص در راه آهن‌های پیشرو و بزرگ است.
شاخص نسبت راه آهن های دوخطه در ایران بسیار کمتر از مقدار این شاخص در راه آهن‌های پیشرو و بزرگ است.
به گزارش تین نیوز، سید مرتضی ناصریان کارشناس حمل و نقل، با بیان این مطلب، همچنین بر نقش مهم و راهبردی دوخطه و برقی کردن خطوط ریلی برای ارتقای بخش حمل و نقل کشور و تحول در راه آهن ایران تاکید کرد.
ناصریان افزود: شاخص میزان برقی بودن محورهای ریلی در کشور ما برخلاف کشورهای پیشرو بسیار اندک است.
ناصریان خاطرنشان کرد: راهبردهای افزایش بهره وری از منابع مالی در شبکه راه‌آهن مبتنی بر دوخطه بودن محورهای اصلی و برقی کردن محورهای پرترافیک و ترغیب حمل ریلی کانتینری مفید و اساسی هستند. وی افزود: پیش از انقلاب اسلامی دوخطه و برقی کردن همه محورهای اصلی راه آهن ایران مطرح و طراحی آنها به طور کامل به وسیله مهندسان مشاور خارجی انجام شد ولی در آن دوره فقط طرح راه آهن بافق بندرعباس آغاز شد و مدارک فنی تهیه شده برای دوخطه و برقی کردن بقیه محورها آرشیو و مضمحل شدند و توسعه شتابان جاده سازی برای رفع محرومیت مناطق شهری و روستایی صورت پذیرفت که تا این حد مطلوبیت اجتماعی و عدالت‌خواهانه بود ولی کم کم نقش غالب حمل‌و نقل در محورهای اصلی نیز به حمل جاده‌ای داده شد و فراموش شد که حمل و نقل ریلی باید ستون فقرات شبکه ترابری ملی باشد.
قابل ذکر است پرویز باورصاد متخصص حوزه ترانزیت نیز معتقد است دوخطه کردن خطوط راه آهن باید از 50 تا 60 سال قبل برای رونق ترانزیت بین المللی و به منظور اقتصادی کردن تجارت داخلی و خارجی و عملی کردن نقش عملی راه آهن در کشور به طور برنامه ای انجام می شد.
وی با بیان این که در بحث دوخطه کردن راه آهن، کشور ما هنوز هم اندر خم ابداع چرخ در ربعی از قرن 21 است، گفت: تاخیر در انجام این کار یادآور آن است که در ایران از یک قرن پیش ( و 150 سال بعد از اختراع راه آهن) با افتخار ساخت و بهره برداری آن بالاخره از حدود سال 1320 شمسی ، آغاز شد.
باورصاد گفت: متاسفانه علیرغم نیاز به دوخطه کردن خطوط ریلی، با همه امتیازات اقتصادی و سرعت سیر و به خصوص در شریان های تجارت خارجی ملی جنوب شمالی کشور، هنوز مشاوران دولت ها سرگرم توصیه تئوری های اولیه ابداع و نقش انواع شیوه های حمل و نقل قرن 19 میلادی در اقتصاد و تجارت قرون 20 و 21 هستند.
این استاد دانشگاه بیان کرد: منشا این مشکل، دیدگاه های مهندسان راه و ساختمانی ماقبل سال 1960 میلادی زیربناهای جاده و راه آهن و بندر ساز است که الان هم به شدت با همان دست فرمان ضد ترانزیتی بار داخلی و خارجی را تشویق و توصیه می کنند.
