◄ آیا با توسعه شبکه ریلی، ترانزیت ایران رونق می‌یابد؟
اخیراً عده‌ای از جاده، یک «هیولا» و از راه‌آهن باری یک «فرشته نجات» اقتصاد کشور ساخته‌اند، آن‌هم برای حمل بار ترانزیت ( سرابی که مدت‌هاست کشور را سرکار گذاشته) هر جا کم وکسر می‌آورند، بلافاصله بحث ترانزیت را به میان می‌کشند.
یک کارشناس حمل‌ونقل معتقد است توسعه زیر بناها مبتنی بر تقاضا یکی از بدیهی‌ترین اصولی است که لازم است رعایت شود.
به گزارش تین‌نیوز، محمد اسماعیل علیخانی در یک گروه مجازی و در بین کارشناسان حمل‌ونقل در توضیح این دیدگاه خود نوشت: در محوری که راه اصلی یا بزرگراه وجود دارد، وقتی محور موجود مواجه با تراکم تقاضا شد، احداث راه‌آهن ضروری میشود و بهترین مثال در این باره محور بافق- بندر عباس است.
نماینده اسبق ایران در کمیته حمل‌ونقل اسکاپ تاکید کرد: محدودیت منابع به ما اجازه نمی‌دهد در محوری که راه اصلی یا بزرگراه و بندر دارد و نه بندر مواجه با تراکم تقاضاست و نه راه موجود اشباع شده، مرتباً افکار عمومی را مشغول این موضوع کنیم که تا راه‌آهن ساخته نشود؛ بار نمی‌آید.
علیخانی گفت: اخیراً عده‌ای از جاده، یک «هیولا» و از راه‌آهن باری یک «فرشته نجات» اقتصاد کشور ساخته‌اند، آن‌هم برای حمل بار ترانزیت ( سرابی که مدت‌هاست کشور را سرکار گذاشته) هر جا کم وکسر می‌آورند، بلافاصله بحث ترانزیت را به میان می‌کشند.
این کارشناس خاطرنشان کرد: احداث راه و راه‌آهن وقتی موجه و موکد است که در درجه اول تولید داخلی ملی را به خارج حمل کند و یا مواد لازم برای توسعه صنایع ملی را وارد و یا جابه‌جا کند. حالا اگر بار عبوری یا ترانزیت هم به آن افزوده شد، عالی است.
علیخانی با تاکید بر این‌که در کشور ما به ندرت محوری را می‌توان تعریف کرد که صرفاً با تقاضای بار ترانزیت اشباع شود، افزود: سرمایه‌گذاری چین روی محور شمال-جنوب ( محوری که غرب چین را از طریق پاکستان به گوادر و اقیانوس هند متصل می‌کند) از یک سو و محور شرق به غرب (اتصال به قزاقستان و…از آنجا به شرق اروپا) همه و همه برای اولاً صدور کالاهای ساخت چین و ثانیاً وارد کردن مواد مورد نیاز صنایع چینی است اگر 10 درصد تقاضای ترانزیت به آن افزوده شد چه بهتر.
به گفته نماینده اسبق ایران در کمیته حمل‌ونقل اسکاپ، حمل‌ونقل در خدمت توسعه صنعت کشور است و ارزش خدمات حمل‌ونقل و منافع حاصله از آن درصد اندکی از ارزش تولید است.
وی گفت: البته ترانزیت هوایی، ترانزیت مواد نفت و گاز یا سوآپ و مهم‌تر از همه توسعه صنعت توریسم یا گردشگری اموری بسیار مهم و درآمدزا هستند که ربطی به بحث مطرح در این مختصر ندارد و متولی آنها (به‌جز ترانزیت هوایی) وزارت‌خانه‌های دیگری است که در آینده نه چندان دور امر ترانزیت آب از اقیانوس با لوله به این امور افزوده میشود و احتمالا از همه آنها مهم‌تر است.
به گزارش تین‌نیوز، این کارشناس در ادامه افزود: بهتر است به امر توسعه آب شیرین‌کن‌ها در منطقه ساحلی مکران ایران و انتقال آب شیرین( نوش‌دارو) از هم اکنون توجه کنیم که البته هرکس تولید کند مازاد آن را می‌تواند در مرزها به کشورهای محصور در خشکی و کم آب عرضه کند که صد البته کشور خود ما نیز سخت نیازمند آن است، ضمنا جلب و حمایت از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، تعاونی و حتی خارجی در این امرحیاتی حایز توجه و اهمیت است.
وی با بیان این‌که همکاری و همیاری دانشگاه‌های داخلی در این امر حیاتی و بومی کردن این صنعت باید در اولویت قرار گیرد، گفت: با رونق بخشیدن به این امر حیاتی سواحل خالی از سکنه نواحی جنوب شرقی(مکران یا حد فاصل بندرعباس تا چابهار و از چابهار تا گوادر ایران) می‌تواند میلیون‌ها نفر را در خود جا دهد وصنایع دریایی، شیلات وتوریسم و صنایع غذایی می‌تواند کار و نان برای آنها فراهم کند.
علیخانی اظهار داشت: اعطای زمین رایگان (فقط بهای آماده سازی دریافت شود) می‌تواند، خیل عظیم بیکاران و کارآفرینان را به این مناطق جلب کند، به شرط آنکه عده‌ای قبلًا زمین خدا را تصاحب و مزین به سند منگوله‌دار نکرده باشند، قبلاً بارها عرض کرده‌ام که روی زمین گران نفس کشیدن هم توجیه اقتصادی و مالی ندارد.
وی گفت: روی زمین گران، کشاورزی، صنعت، مسکن، خدمات فرهنگی و بهداشتی، نفس کشیدن و ... توجیه مالی - اقتصادی ندارد، گرانی دور از انتظار زمین در ایران توطئه‌ای ضد ملی و علیه توسعه و یکی از سیاه‌چاله‌های اقتصادی کشور است که در نهایت همه اندوخته خانواده‌ها را متوجه و جذب یک امر غیر مولد و یک دور باطل کرده است.
مگر میشود باری که با ریل از خارج به مر ز ما میرسد رو با کامیون از جاده در ایران حمل کرد و بگیم خوب ما بزرگراه هامان ظرفیت که دارد حالا در مرز خروجی هم شما میتونید از ریل کشور دیگر در مرز خروجی استفاده کنید ، در حوزه حمل و نقل باید نه فقط به ظرفیت بلکه باید به یکپارچگی حمل و نقل و حداقل سازی هزینه ها در کل زنجیره حمل هم توجه کرد
متاسفانه خیلی سال هست که برای توجیه اقتصادی اکثریت طرحهای پرهزینه بخش حمل و نقل اولین توجیهی که آورده میشود موضوع حمل بار ترانزیتی و کریدور شمال و جنوب و شرق و غرب و... است اما بعد از افتتاح این پروژه ها تمامی این توجیهات فراموش میشود کافی است به مصاحبه ها و مقالات مربوط به توجیه ساخت آزادراه قزوین رشت آزادراه تهران پردیس آزادراه تهران شمال مراجعه کنید توجیهی که هنوز هم برای ساخت این آزادراه ها آورده میشود همین مطلب کریدورهای ترانزیتی و حمل فلان میلیون تن بار از آنها هست اما نکته عجیب آن است که تردد ناوگان باری از آزادراه های فوق ممنوع است و مطمئن هستم که حتی در صورت تکمیل و بهره برداری از آزادراه شمال هم ورود کامیون را به آن ممنوع خواهند کرد!!! هنوز بعد از گذشت چهل سال از بهره برداری آزادراه تهران قم ورود کامیون به آن ممنوع است و این توجیهات فقط برای گرفتن بودجه و ساخت آزادراه برای عبور سواریها بوده است!!!!