بازدید سایت : ۴۷۹۰۱

◄ مزایای طرح رتبه‌بندی رانندگان؛ از شناسایی راننده نماها تا افزایش ایمنی تردد

حتماً باید بین رانندگان با سابقه درخشان و رانندگان بی‌تفاوت به ایمنی و ... تفاوت قائل شد.

مزایای طرح رتبه‌بندی رانندگان؛ از شناسایی راننده نماها تا افزایش ایمنی تردد
تین نیوز |

یک فعال بخش حمل و نقل معتقد است: رتبه‌بندی رانندگان اقدام مناسبی است که می‌تواند به افزایش منزلت رانندگان منجر شود.

به گزارش تین نیوز، محمد اتحادی راننده عضو جمعیت طرفداران ایمنی راه‌ها به خبرنگار ما گفت: حتماً باید  بین رانندگان با سابقه درخشان و رانندگان بی‌تفاوت به ایمنی و ... تفاوت قائل شد.

وی اظهار کرد: راننده‌‌ای که به قوانین احترام می‌گذارد و همچنین به ارزش‌های اخلاق، رفتاری و طرز برخورد صحیح با دیگران پایبند است در جادها سفیر و الگوی ایمنی و رفتار است.

اتحادی افزود: اجرای این طرح موجب رعایت مقررات، نهادینه شدن فرهنگ رانندگی صحیح، ایمن و بدون حادثه بین رانندگان می‌شود.

شناسایی راننده نماها

خداداد بکرانی نیز با بیان این‌که اگر تصمیمی برای رتبه‌بندی رانندگان بخش بار اتخاذ شود، به دلیل تنوع در مکانیزم بار و بارگیر، اجرای طرح به مراتب مشکل‌تر از بخش مسافری است، اظهار کرد: در عین حال رتبه‌بندی می‌تواند در جایگاه رانندگان حمل کالا تاثیر بسزایی داشته باشد و اولین اقدام در رتبه‌بندی آنان نیز باید شناسایی رانندگان حرفه‌ای و تفکیک آنان از راننده نماها وکسانی باشد که از حمل و نقل جاده‌ای  فقط کارت هوشمند رانندگی داشته و از مزایای بیمه تامین اجتماعی بهره می‌برند.

بکرانی خاطرنشان کرد: در مجموع هر اقدامی که برای شناسایی رانندگان خدوم و واقعی وارتقای جایگاه صنفی آنان کمک کند، مورد تایید رانندگان خواهد بود.

رفع مشکلات رانندگان حرفه‌ای

محمد مهدی حیدریان نیز رتبه‌بندی رانندگان حرفه‌ای را اقدامی مهم در جهت بهبود اوضاع فعلی حمل بار و مسافر و قدمی مؤثر در جهت جلوگیری از صدمات و آسیب‌های جانی و مالی و گامی مهم در  جهت رفع مشکلات رانندگان حرفه‌ای کشور دانست.

به گزارش تین نیوز، این فعال بخش حمل و نقل جاده‌ای کالا خاطرنشان کرد: برای ساماندهی رانندگان حرفه‌ای می‌توان رانندگان را به پنج گروه زیر تفکیک کرد:

۱.رانندگان جدیدالورود-کاپیتان کارآموز

۲.رانندگان بعد از کارآموزی و دریافت مجوز برای فعالیت-کاپیتان چهارم

۳.رانندگان با سابقه حرفه‌ای و فعالیت پنج سال-کاپیتان سوم

۴.رانندگان با سابقه ده سال و حداقل  دو هزار سفر بدون حادثه-کاپیتان دوم

۵.رانندگان با سابقه بالای ده سال فعالیت حرفه‌ای و حداقل چهار هزار سفر بدون حادثه - کاپیتان یکم

به گفته وی، همچنین می‌توان بعد از بازنشستگی از کاپیتان یکم بازنشسته به‌ عنوان کاپیتان راهنما استفاده کرد.

به گزارش تین نیوز، وی افزود: وقتی رانندگان حرفه‌ای کشور  با درجه و سابقه رانندگی بدون حادثه سنجیده شوند می‌توان به همین صورت رانندگان حادثه‌ساز را به تدریج خلع درجه و یا به درجه پایین‌تر برد و به رانندگان حرفه‌ای بدون حادثه رانندگی نیر ترفیع و تشویقی اعطا کرد.

افزایش ایمنی سفر و تردد

حیدریان تاکید کرد: معتقدم اجرای این طرح می‌تواند ایمنی تردد و سفرها را بالا برده و سلامت بار یا مسافران را تضمین کند، احترام پیشکسوتان را حفظ نموده و به عنوان استاد از موقعیت اجتماعی در خور این حرفه برخوردار کرد،  ضمن این‌که باتوجه به درجه و سابقه رانندگان و رصد سابقه رانندگی آنان می‌توان حقوق و مزایای رانندگان حرفه‌ای را تعیین کرد که این کار نیز موجب بهتر شدن معیشت و بیشتر شدن تعداد سفرات آنان می‌شود.

وی گفت: همچنین با اجرای این طرح رانندگان حرفه‌ای از بدو ورود به‌خاطر ارتقای درجه و افزایش حقوق تلاش بیشتری جهت حفظ ایمنی سفر کرده و این امر موجب کاهش حوادث رانندگی می‌شود.

به گفته وی با این کار همچنین رانندگان مبتدی، حرفه‌ای و فوق حرفه‌ای به راحتی قابل تشخیص بوده و انتخاب راننده برای سفرها امکانپذیر خواهد بود.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
ارسال نظر
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.

  • محمد

    مزخرفه. دوباره پول کم اوددین میخوایین جیب ملت بزنین به اسم رتبه بندی. خجالت بکشین

  • محسن متقین

    باسلام

    رتبه بندی رانندگان دربخش حمل کالای جاده ای



    در اجرای طرح رتبه بندی شغل رانندگی حرفه ای حمل کالای جاده ای ، بدلیل گستردگی نوع کالاهای قابل حمل ونیز وسعت کلاس خودروهای حمل کالا نسبت به حمل مسافر جاده ای، برای تعمیم این طرح از بخش مسافر به بخش حمل کالا می‌بایستی نگاه وسیع تری به واقعیت های موجود داشت .

    علاوه بر سابقه اشتغال بکار ،میزان تحصیلات راننده ونوع گواهینامه رانندگی (شامل پایه یکم ویا پایه دوم رانندگی) که در رتبه بندی بخش حمل مسافر مدنظر قرار گرفته است ، تفکیک هشت گروه کلاس کامیون های موجود در بخش حمل کالا نیز در این رتبه بندی ضروری به نظر می‌رسد.

    زیرا اگر چه رانندگی باکامیون هایی با ظرفیت بیش از شش تن همگی نیاز به داشتن گواهینامه پایه یکم دارد اما مسلما هرگز نمیتوان رانندگی با کامیون های شش چرخ دو محور حمل کالا را با رانندگی با تریلی های پنج محور وبا ظرفیت ناخالص حمل کالای چهل تن وبالاتر را یکسان دانست .


    همچنین دربخش حمل کالا،
    در رانندگی با کامیون های حمل محموله های فوق سنگین وترافیکی ،علاوه بر نیاز به تجربه و تخصص خاص ، راننده می‌بایستی از شرایط جسمی و روحی بسیار متفاوتی برای حضور وزندگی در سفر بمدت طولانی وگاها هفته ها وماه ها برخوردار باشد .


    رانندگی دربخش حمل کالا در بسیاری از موارد نیاز به آموزش وتخصص راننده واشنایی وی با مشخصات ورفتارها ی لازم ویا رعایت قوائد ویا کار با ابزار وسیستم های نگهداری و حفظ محموله درطول مسیر را دارد.


    یک راننده حمل گاز ال پی جی بایستی رفتارهای محموله در تغییرات آب و هوایی را بداند .او علاوه بر اینکه می‌بایستی رانندگی با کامیون های مخصوص حمل گاز مایع را بیاموزد می‌بایستی ‌با ضوابط و استانداردهای حاکم برحمل کالاهای خطرناک گروه گازهای قابل اشتعال سوخت آشنایی کامل داشته باشد و درجه ورانندگی با این نوع کامیون ها قطعا در رتبه خاص خود جای خواهد داشت.

    حمل مواد غذایی با سردخانه های سیار که درطول مسیرهای طولانی نیاز به حفظ دمای ثابت دارد علاوه بر شناخت رفتار محموله از جمله عمر مفید کالا ،دمای لازم ومیزان تغییرات دمایی مجاز برای محموله،اشنایی وتفکیک تعهدات حمل کننده وتعهدات فرستنده ودهها مسئولیت حقوقی دیگر درخصوص کار با این نوع خودرو ها را دارد.

    رانندگی با کامیون ها در مسیر های بین المللی نیز علاوه بر موارد ذکرشده نیز مستلزم آشنایی کامل رانندگان با قوانین حمل کالا ورانندگی درکشورهای بین راهی واشنایی با مدارک و اسناد حمل درخطوط بین المللی وپروتکل ها وکنوانسیون های بین المللی را دارد .
    شناخت قواعد ودستورات منطقه ای کشورهای بین راهی ونیز اطلاعات کافی درخصوص نحوه کار با ابزار مسیر یابی الکترونیکی (نیویگیشن) برای پیدا کردن مسیرهای مجاز بین المللی ویا تکمیل کردن اطلاعات در صفحه های خام مورد استفاده در دستگاه سرعت سنج (تاخوگراف)ودهها مورد دیگر را دارد .
    لذا به نظر می‌رسد اگر رتبه بندی برای رانندگان بخش مسافر مثلاً به چهار گروه رتبه طبقه بندی شده است دربخش حمل کالا حداقل به هشت تا ده گروه جدول رتبه بندی نیاز خواهد بود .

    اینکه این رتبه بندی دراینده چه میزان تاثیری بر رسیدن به حقوق اجتماعی واجرای عدالت برای این قشر تاثیر گذار بر اقتصاد کشور را دارد مطمئنا مطالعه،تدوین وایجاد پشتوانه های اجرایی مقررات رتبه بندی رانندگان دراینده آن را نشان خواهد داد.

    اگر تدوین آیین نامه نحوه رتبه بندی رانندگان بخش حمل کالا فاقد ضمانت های لازم اجرایی باشد مطمئنا پس از تدوین نه تنها گره ای از کار رانندگان این بخش باز نخواهد کرد بلکه به معضلات و مشکلات آنها خواهد افزود .

    محسن متقین ۷/ ۱۲/ ۹۸