◄ شرحی بر نحوه تشکیل تشکل های صنفی و غیر صنفی
در استان ها هم وقتی تعداد انجمن های هر حرفه یا صنف به حد نصاب برسد کانون استانی همان حرفه یا صنف نیز تشکیل می شود.
تشکل ها چند دسته هستند، تشکل های صنفی و غیر صنفی. برای مثال تشکل های غیر صنفی مثل خانه کارگر، جامعه کارگران ایران، سندیکا یا کانون علمی... یا کانون سردفتران و دفتریاران و حتی خیریه اشتغال نذر امام حسین (ع) و... اینها تشکل های مردم نهاد اما غیر صنفی هستند.
متولی تشکیل تشکل های صنفی درحال حاضر فقط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است.
پروانه فعالیت تشکل های صنفی هم به استناد ماده ۱۳۱ قانون کار و فقط در قالب تعاریف تشکل ها در قانون کار صادر می شود.
این تشکل ها انجمن های صنفی (کارگری، کارفرمایی) و کانون های مربوطه هستند و همچنین شوراهای اسلامی کار و در راس انجمن ها دو کانون عالی شامل کانون عالی کارگران ایران و کانون عالی کارفرمایان کشور وجود دارد.
در استان ها در هر حرفه یا هر صنف با تعیین محدوده جغرافیایی مشخص انجمن های مربوطه تشکیل می شود.
همچنین در استان ها، وقتی تعداد انجمن های هر حرفه یا صنف به حد نصاب برسد کانون استانی همان حرفه یا صنف نیز تشکیل می شود.
در استان ها نیز یک کانون استانی کارگران یا کارفرمایان (صنوف و حرف) مختلف براساس آیین نامه تشکیل می شود.
انجمن های غیر صنفی براساس ماده ۱۰ قانون تشکیل احزاب مصوب سال ۱۳۶۳ و نیز متعاقب آن قانون اصلاح شده مصوب سال ۱۳۹۳ تشکیل می شود.
درحال حاضر ماده واحده قانون اصلاح همین قانون تشکیل احزاب نیز در سال ۹۷ به تصویب رسیده و چهار سال است به دلیل نواقص آن هنوز به تایید شورای نگهبان نرسیده که پیش بینی می شود تا پایان سال جاری تکلیف آن دسته از صنوفی که در قالب کارگری و کارفرمایی نمی‌گنجند (مثل رانندگان تاکسی و تاکسی داران که هر دو یکی هستند) روشن شود.
استفاده از کلمات کلی مانند کارگران، کامیونداران و یا مالکان کامیون و حمل ونقل یا کلماتی مشابه آنها در تشکل های (غیر صنفی) که گواهی تشکیل خود را از سایر مراجع به غیر از وزارت تعاون دریافت داشته اند، متضمن صنفی بودن این تشکلات نیست و گاهی نوعی دور زدن مقررات خواهد بود.
ممکن است این تشکل ایجاد شده مثلا یک تشکل اقتصادی یا یک کمیته مشورتی خاص در چهارچوب قوانین خاص باشد که جایگاه خاص خودشان را دارند و هیچ گاه نباید به عنوان تشکل صنفی بخش حمل و نقل جاده ای مورد توجه متولی دولتی حمل و نقل جاده ای قرار گیرند.
هنگامی تشکلات صنفی تعریف شده در قانون کار جمهوری اسلامی برای صنف حمل و نقل جاده ای می توانند در قالب تعاریف آنها در آیین نامه های مربوطه و محدود به محدوده جغرافیایی خود و اساسنامه شان فعالیت موثر و بدون تداخل در امور یکدیگر را داشته باشند که مدیران دستگاه های اجرایی مرتبط، شناخت کاملی از مقررات مربوطه داشته باشند و از هرگونه سواستفاده احتمالی با نام تشکل صنفی جلوگیری به عمل آورند.
مهمترین ویژگی صنف حمل و نقل جاده ای ساختار آن یعنی خودمالکی است.
حمل و نقل کالا در ایران برپایه سرمایه گذاری خودمالکان شکل گرفته است که فاقد پیش بینی تشکیل یک تشکل صنفی در قوانین برای آنها هستیم.
تشکل صنفی این دسته تاثیرگذار در حمل و نقل، به زودی با اجرایی شدن قانون ماده واحده قانون اصلاح قانون تشکیل احزاب مصوب سال ۱۳۹۷ مجلس شورای اسلامی امکان پذیر خواهد شد.
بر اساس اخبار منتشره، این قانون مراحل آخر تدوین آیین نامه اجرایی را در کمیسیون شوراها و امور داخلی می گذراند.
با اجرایی شدن آن، امکان تشکیل تشکل واقعی صنفی (خودمالکان) را از طریق وزارت کشور و در قالب تشکل صنفی تخصصی شاهد خواهیم بود.
چه فایده ای داشته چه کاری برای راننده گان انجام داده اند توانسته اند سختی کاررا به سرانجام برسانند توانسته اند هشت سال سنوات 72تا80که باربریها بالا کشیدند را درست نمایند بو دن ونبودن آن همه تشکل وصنف بودن مگر فایده ای داشته شاید که اگر نبودن بهتر بود اگر فایده ای دارند بیان نمایید
ممنون از اطلاع رسانی
با درود آیا کانون های بازنشستگی نیروهای مسلح نیز باید ازاین قوانین تبعیت کنند؟