دربارهٔ کمپین نه به تصادف!

احمد زیدآبادی: گویا نرخ تصادفات جاده ای در ایران 20 برابر میانگین تصادفات در سطح جهان است که سالانه 28 هزار کشته و 300 هزار معلول و مصدوم به جا می گذارد.

این میزان تلفات، بیش از  تلفاتِ جنگ ایران و عراق است. در طول 8 سال جنگ، 190هزار ایرانی شهید و 672 هزا تن معلول و مجروح شدند.

بنابراین، فقط در جاده های ایران، به اندازهٔ یک جنگ خونین و مرگبار افراد کشته و زخمی و معلول می شوند، با این حساب، مشغول جنگ علیه خود یا دیگرانیم.

دربارهٔ دلیل آمار بالای تصادفات و تلفات جانی و مالی ناشی از آن در ایران بحث بسیار است. بی اعصابی، خشمگینی، ناهنجاری رفتاری، کیفیت پایین خودروهای تولیدی و وضعیت جاده ها در این باره مؤثر است. کنترل برخی از این عوامل، برنامهٔ همه جانبه و بلندمدت می طلبد که فعلاً گویی از دستور کار سیاست کشور خارج است! اما برخی دیگر بخصوص بهبود وضعیت جاده های کشور امری به نسبت کم هزینه و ساده و در کوتاه مدت ممکن است، با این حال، حتی دریغ از همین!

به نظر من جاده های هر کشور شاخص ترین معیار و بلکه آینهٔ تمام نمای سطح توسعه و رفاه یک کشور و میزان لیاقت و شایستگی مسئولان آن است.

با در نظر داشتن این معیار و ملاک، کافی است در جاده های کشور سفر کنیم تا سطح توسعه و رفاه مردم از یک طرف و میزان صلاحیت صاحب منصبان از طرف دیگر به دست آید!

در بهترین حالت، اکنون وضعیت اغلب جاده های ایران، وحشتناک است! در مسافت بین دو شهر معمولاً بعد از چند کیلومتر آسفالت معمولی، خودرو ناگهان گویی وارد سنگلاخی مهیب می شود! چنان لرزه و تکانی به جان خودرو و سرنشینانش می افتد که هفت جد خود را یاد می کنند! خودروهای فرسوده و بی کیفیت در چنین سنگلاخی، ساختارشان از هم فرو می پاشد. خراب می شوند و به خرج می افتند و در راه می مانند و راننده و خانواده اش را به چنان مرحله ای از خشم و استیصال می رسانند که با خود می گویند؛ اگر تصادف کنیم و بمیریم از این اعصاب خردی بهتر است! آخر اسم این بدبختی هم شد زندگی؟

حکومتی که به هر دلیلی قادر نباشد سالانه چندهزار تن آسفالت را تهیه و روی کف جاده ها و خیابان شهرها بکشد، دیگر با چه ابزاری می تواند در چشم شهروندان به عنوان حکومتی لایق و شایسته مورد احترام و اعتماد قرار گیرد؟ نه، واقعاً چطور می تواند؟

آن شرکتی که عوارض اتوبان قم‌ اصفهان را دریافت می کند، چطور وضعیت افتضاح این جاده را نمی بیند؟ و اگر می بیند چطور توان مرمت آن را ندارد؟ و اگر توان آن را دارد چطور تا این اندازه بی تفاوت است؟ حقا که عوارض دریافتی حرامش باشد!....