تراژدی عشق یکطرفه ما و روسیه!
لاینقطع بر فهرست بلند بالای بی وفایی های مکرر معشوقه روسی ما، موارد جدیدی اضافه می شود.
شادروان خانم سوسن خواننده کوچه بازاری قبل از انقلاب، ترانه معروفی داشت که ترجیع بند آن این بیت بود «آخه عشق یکسره مایه دردسره ». حالا حکایت عشق یکسره ما و روسیه است که هر روز دردسر جدیدی برای ما ایجاد میکند.
به گزارش تین نیوز به نقل از اقتصادسرآمد، لاینقطع بر فهرست بلند بالای بی وفایی های مکرر معشوقه روسی ما، موارد جدیدی اضافه می شود، آخرین آن ها، یکی سکوت در برابر حمله اسرائیل به ایران است و دیگری طرح ایجاد کریدور زنگزور بین نخجوان و سرزمین اصلی کشور آذربایجان از طریق مرز ما با ارمنستان است. سکوت در مقابل حمله اسرائیل را فعلاً رها می کنیم و به کریدور زنگزور می پردازیم.
در حال حاضر ما از دو مسیرِ ارمنستان و ترکیه با اروپا ارتباط زمینی داریم، با ایجاد این کریدور، ارتباط زمینی ما با اروپا منحصر به ترکیه خواهد شد. به زبان ساده منبعد ارتباط زمینی ما با ارمنستان مستلزم عبور از کریدور نخجوان و آذربایجان خواهد شد. با توجه به روابط استراتژیک و عمیق آذربایجان و ترکیه، هر گاه با ترکیه روابط مان به هر دلیلی شکرآب شود، دو کشور مذکور براحتی ارتباط زمینی ما با اروپا را قطع می کنند. قطع درآمد فعلی ایران از ترانزیت کالا و مسافر نخجوان - آذربایجان، از بین رفتن مرز ما و ارمنستان، ایجاد یک راه زمینی و دریایی جدیدِ ارزان تر، کوتاهتر و مطمئن تر برای ترکیه به عنوان رقیب اقتصادی ما به قفقاز، روسیه، دریای خزر و آسیای میانه، فقط بخشی از تبعات ایجاد این کریدور است. این اقدام ۱۰۰درصد در جهت تامین منافع، روسیه، ترکیه و آذربایجان و ۱۰۰درصد بر ضد منافع ایران است.
به دلیل اهمیت موضوع برای امنیت ملی ایران و حساسیت بالای این اقدامِ آذربایجان و با توجه به نفوذ تاریخی روسیه در قفقاز، قطعاً بدون حمایت و همدلی این کشور با آذربایجان و ترکیه، امکان ایجاد آن وجود نخواهد داشت. سوابق خنجر از پشت زدن های مکرر روسیه به ایران و با وجود عشق یک طرفه فی مابین ما و آن ها به احتمال قریب به یقین، این اتفاق شوم به وقوع خواهد پیوست. ضمناً با توجه به روابط گسترده آذربایجان و اسرائیل، از نقش این کشور در این موضوع هم نباید غافل شد.
چرا پوتین در این همه سال مدام با کارت ما با رقبا و دشمنانش بازی می کند و با اینکه از این کارت آس همیشه منفعت برده است اما مدام در حال ضربه زدن به منافع ملی ماست؟ جواب ساده است، سیاستمدار با تجربه و دنیا دیده ای مثل پوتین که با تدابیر خود روسیه را از هرج و مرج ناشی از فروپاشی شوروی سابق نجات داد، بخوبی می داند، استراتژی مقدس آمریکا ستیزی ایران تحت هیچ شرایطی قابل تغییر نیست و اگر بدترین مواضع حتی زیر سوال بردن تمامیت ارضی را علیه ایران اتخاذ کند، کاملاً مطمئن است نازکتر از گل به او گفته نخواهد شد، چون الزامات در اولویت اول بودن رسالت آمریکا ستیزی ما ایجاب می کند در مقابل نامردی های مکرر او سکوت کنیم، هر چه باشد روسیه دشمن خونی آمریکاست، معروف است که «دشمنِ دشمن من، دوست من است»، نتیجه این که با کنار گذاشتن استراتژی «نه شرقی نه غربی» و جایگزین کردن آن با استراتژی «نه غربی - فقط شرقی»، دست خود را در میدان دیپلماسی حسابی بسته ایم. به امید روزی که ایران استراتژی متوازن، منطقی و کارآمد «هم شرقی و هم غربی» را در سیاست خارجی خود اتخاذ کند.
