◄ فرودگاه هنگ کنگ و توسعه اعجاب انگیز بر روی اقیانوس آرام

طرح توسعه فرودگاه هنگ کنگ، توسعه جزیره مصنوعی بر روی اقیانوس آرام را در دستور کار دارد. این کلانشهر با وسعتی بسیار کم و تراکم جمعیتی بالا به زودی یکی از ده هاب هوایی جهان خواهد شد.

به گزارش تین نیوز، فرودگاه بین المللی هنگ کنگ (Hong Kong International Airport) یا به زبان محلی فرودگاه چک لپ کک (Chek Lap Kok Airport) در سال 1998 و بر روی جزیره مصنوعی بر روی آب های اقیانوس آرام افتتاح شد. طراحی ترمینال مسافربری این فرودگاه غول پیکر توسط نورمن فاستر معمار مشهور اهل بریتانیا انجام شد. با توجه به زمان ساخت این فرودگاه و تکنولوژی به کار رفته برای ساخت آن، این ابر پروژه را می توان یکی از شاهکارهای صنعت فرودگاهی و مهندسی عمران در تاریخ معاصر دانست. آن زمان که هنوز از فرودگاه های مدرن حاشیه خلیج فارس خبری نبود فرودگاه هنگ کنگ در آسیا آبروداری می کرد. 

هنگ کنگ کجاست؟

منطقه خود مختار هنگ کنگ در سواحل جنوبی چین واقع شده است. علی رغم کش مکش های فراوان بر سر حاکمیت چینی ها بر هنگ کنگ، این شهر توانسته است در طول چند دهه گذشته خود را به عنوان یکی از مراکز اصلی اقتصادی و تجاری در جنوب شرق آسیا مطرح کند، تا جایی که در برابر شهرهای بزرگ آسیایی همچون شانگهای، سئول و توکیو قد علم کند. امروزه هنگ کنگ به عنوان یکی از مراکز مالی و تجاری بزرگ جهان شناخته می شود که دفاتر شرکت های بزرگ در آن قرار داشته و سالانه حجم عظیم بار و مسافر در این بندر استراتژیک جابجا می شود.

لازم به ذکر است که هنگ کنگ در طول دو دهه گذشته بسیار زیاد توسط ایالات متحده آمریکا حمایت  و در فیلم های هالیوودی نیز عظمت هنگ کنگ به نمایش گذاشته شده است. جمعیت کنونی کلانشهر هنگ کنگ 7.5 میلیون نفر است که با توجه به وسعت بسیار کم این منطقه، به عنوان یکی از پر تراکم ترین سکونت گاه های انسانی کره زمین شناخته می شود.

فرودگاه هنگ کنگ، واقع شده بر روی یک جزیره مصنوعی

به سبب توسعه شهری بسیار سریع هنگ کنگ و فقدان زمین برای توسعه فرودگاه قدیمی، طرح ساخت فرودگاه جدید هنگ کنگ در فاصله 40 کیلومتری غرب این کلانشهر و بر روی یک جزیره مصنوعی در دستور کار قرار گرفت. در دهه 90 میلادی گروه فاستر و شرکا طراحی فرودگاه جدید هنگ کنگ را عهده دار شد. هر چند که تا پیش از آن فرودگاه های بر روی آب نظیر فرودگاه هاندا توکیو (Tolyo Haneda) ساخته شده بودند، اما فرودگاه جدید هنگ کنگ حرف های زیادی برای گفتن داشت. هاب جدید هوایی هنگ کنگ بر روی یک جزیره مصنوعی ساخته شد و آن زمان که فرودگاه های بزرگ حاشیه خلیج فارس هنوز به منصه ظهور نرسیده بودند، این فرودگاه در برابر بزرگترین ایستگاه های هوایی ایالات متحده و ژاپن خودنمایی می کرد.

 وجود یک ابر ترمینال در مرکز جزیره این اطمینان را به مسافران می داد که دیگر خبری از ترمینال های متعدد نیست و تمام پروازهای فرودگاه در همین مکان انجام خواهد شد. از بدو تاسیس تاکنون، فرودگاه هنگ کنگ به عنوان یکی از فرودگاه های پر ترافیک جهان در هر دو بخش باری و مسافربری شناخته شده و امروزه هاب پروازی هنگ کنگ به صدها مقصد داخلی و خارجی به هر پنج قاره جهان است. ایستگاه هوایی هنگ کنگ هاب اصلی شرکت هواپیمایی کاتای پاسفیک (Cathay Pacific) است و عمده پروازهای بین المللی از این فرودگاه توسط این ایرلاین انجام می شود. شرکت های معتبری همچون امارات، قطر و سنگاپور نیز به هنگ کنگ پرواز مستقیم دارند. 

توسعه فرودگاه هنگ کنگ

مانند بسیاری از فرودگاه های بزرگ جهان، فرودگاه بین المللی هنگ کنگ نیز در قرن بیست و یکم به دلیل افزایش تعداد مسافرت های هوایی با مشکل کمبود ظرفیت مواجه شد. علی رغم توسعه های اندک در محوطه اپرون فرودگاه و اضافه کردن ترمینال های کوچک کمکی مجهز به ایربریج، ظرفیت این مجموعه دیگر پاسخگوی افزایش تعداد بیشمار مسافران هوایی جنوب شرق آسیا نیست، لذا طرح توسعه فرودگاه هنگ کنگ در دستور کار مقامات ذی ربط قرار گرفت. این انتظار می رود که با افتتاح طرح توسعه فرودگاه هنگ کنگ، این کلانشهر به یکی از ده هاب اصلی هوانوردی جهان تبدیل شود. 

تهیه زمین کافی برای طرح توسعه فرودگاه هنگ کنگ به مانند فاز نخست می بایست از طریق استحصال خشکی از آب دریا انجام شود، به طوریکه مساحتی تقریبا برابر با 50 درصد فرودگاه فعلی به بخش شمالی اضافه خواهد شد. ساخت باند جدید پروازی امکان فرود همزمان سه فروند هواپیما را فراهم خواهد کرد. نکته جالب که در طرح توسعه می بایست مد نظر قرار داد، شمایل ترمینال جدید است که تقریبا در طرح کلی بنا و جزئیات به مانند ترمینال شماره یک فرودگاه هنگ کنگ است. این بدان معناست که یک نمونه کاملا شبیه به فرودگاه فعلی در جوار باند پروازی ساخته شده و عینا تکرار شود. در این جا می توان توسعه فرودگاه هنگ کنگ را با طرح توسعه فرودگاه سنگاپور قیاس گرفت، هر دو فرودگاه در محدوده پر تراکم ساخته شده اند و اجرای طرح توسعه نیز اجتناب ناپذیر بوده است. اما یک فرق مهم در طرح توسعه دو هاب هوایی هنگ کنگ و سنگاپور وجود دارد، سنگاپوری ها در توسعه فرودگاه چانگی سعی در به کارگیری سازه های اعجاب انگیز داشته به طوریکه در طول چند سال گذشته مکرر لقب برترین فرودگاه جهان را به خود اختصاص داده اند، اما مسئولان هنگ کنگ دیدگاه اقتصادی نسبت به توسعه فیزیکی فرودگاه دارند، به نحوی که عملیات ساخت و سازی تقریبا شبیه فاز نخست را به اجرا در آورده اند. ناگفته نماند که هزینه های سنگین استحصال خشکی از آب دریا در طرح توسعه فرودگاه سنگاپور در میان نبود و به نحوی این بخش از سرمایه به ساخت ترمینال هایی با شکل و شمایل جدید اختصاص یافت.