عقبگرد ترافیکی در تونل نیایش

در ارتباط با این ممنوعیت که با انسداد دسترسی بزرگراه صدر همسطح به تونل نیایش در مسیر شرق به غرب و با استناد به مصوبه شورای‌عالی ترافیک و با این ادعا که این مسیر از اول برای دسترسی اضطراری و امدادی پیش‌بینی شده بود، چند نکته مطرح است:

نکته اول: در توجیه انسداد دسترسی تونل گفته شده «مدل تردد در بزرگراه صدر و تونل نیایش تغییر کرد!» تغییر مدل تردد در یک معبر به این معناست که جهات حرکتی در آن معبر تغییر نکرده، نه آنکه از ٧ صبح تا ١١ شب، تونل را روی انبوهی از خودروها ببندیم و اسم آن را بگذاریم تغییر مدل تردد. این اقدام، بیش از آنکه از نگاه شهروندان، به تغییر مدل تردد تعبیر شود، نوعی عقبگرد ترافیکی در معبری که قرار بود تسهیل جریان عبور و مرور را رقم بزند، خوانده می‌شود.

نکته دوم: تونل در شهر، فضایی زیرزمینی برای رفت و آمد وسایل نقلیه است و برای این ساخته می‌شود که به روان‌سازی جریان ترافیک کمک کند، نه آنکه خود به سدی در مقابل جریان ترافیک تبدیل شود.

نکته سوم: چرا بعد از بیش از ٤ سال، عبور و مرور در مسیر بزرگراه صدر همسطح به تونل نیایش، تازه مسوولان به این جمع‌بندی رسیده‌اند که این مسیر برای دسترسی اضطراری و امدادی است؟ آیا عادت به سفرهای درون شهری از این مسیر و انسداد ناگهانی، اختلال در ترافیک ایجاد نمی‌کند؟

نکته چهارم: آثار و تبعات چنین تصمیماتی در نیمه اول سال کمتر به چشم می‌آید اما در نیمه دوم سال و همزمان با آغاز سال جدید تحصیلی که ترافیک تشدید می‌شود، آثار و عوارض این تصمیمات بیشتر خود را نشان خواهد داد.

نکته پنجم: گفته شده این اقدام طبق مصوبه شورای‌عالی ترافیک بوده که البته بعید است شورای‌عالی ترافیک به چنین تصمیماتی ورود کند. به نظر می‌رسد این تصمیم در «شورای ترافیک شهر تهران» اتخاذ شده است.

نکته ششم: قرار بود «پروژه صدر – نیایش»، دردی از درد درمان‌پذیر ترافیک تهران را مداوا و گرهی از مشکلات ترافیکی شهروندان این کلان شهر باز کند، نه اینکه خود تبدیل به دردی تازه شود و اسباب گره ترافیکی تازه را رقم بزند.

*کارشناس برنامه‌ریزی شهری